Toledo

Toledo - klasyczne stare hiszpańskie miasto od czasów rzymskich związane z historią kraju. Do XVI wieku stolica Kastylii, dziś wielkie świadectwo tysiącletniej historii niezwykle malowniczo położone w samym centrum Hiszpanii na skalistym cyplu, który z trzech stron opływa rzeka Tag, 67 km na południowy-zachód od Madrytu. To stolica regionu autonomicznego Kastylia La Mancha i ośrodek administracyjny prowincji Toledo. Centrum przemysłu lekkiego, rzemiosła artystycznego (ceramika, broń, wyroby jubilerskie) i spożywczego. Rozwijają się tu także przemysły: chemiczny, elektroniczny, metalowy, materiałów budowlanych i włókienniczy. W ogóle Toledo słynie z rzemiosła; znane były toledańskie wyroby ze stali, zwłaszcza miecze, o których wzmianki pochodzą już z I w. p.n.e. Znajduje się tu państwowa fabryka broni oraz warsztaty grawerskie i rusznikarskie, w których wytwarza się wyroby metalowe w stylu mudejar. Jako ciekawostkę warto dodać, że właśnie w tym mieście wyprodukowano całe uzbrojenie do filmu „Władca Pierścieni”. Produkuje się tu także marcepan – wyrób cukierniczy z migdałów i cukru.  Toledo to znany ośrodek turystyczny, kultu religijnego (siedziba prymasów Hiszpanii), wielu znanych ludzi urodziło się lub mieszkało tutaj (np. Eleonor z Toledo, Al-Zarqali, Alfons X Mądry, Gracilaso de la Vega czy El Greco), jest też jednym z najcenniejszych klejnotów hiszpańskiej architektury. Miasto jest ważnym węzłem drogowym m.in. autostrada do Madrytu; linia kolejowa Toledo-Madryt Aranjuez, która została otwarta w 1858 r. przez Elżbietę II (w mieście znajduje się stacja kolejowa Toledo zbudowana w stylu neomudejar w 1919 r.). Jest też ważnym ośrodkiem kulturalno-turystycznym o światowym znaczeniu, znajdują się tutaj muzea: Museo Hospital de Santa Cruz z galerią malarstwa hiszpańskiego, Casa del Greco z obrazami mistrza, oraz Muzeum Archeologiczne ze znaleziskami z czasów rzymskich i wizygockich; parki, promenady i nowoczesna akademia wojskowa.

Historia

Pochodzenie miasta datuje się jeszcze na czasy przed naszą erą, kiedy to na wzgórzu powstała osada Iberów, przechodząca po kolei od skrzydła Rzymian, Wizygotów i Maurów, a w końcu koalicji Żydów i Chrześcijan z małym procentem Muzułmanów. W tym okresie  Toledo rozwijało się najprężniej, głównie za sprawą handlu jedwabiem i bronią. Rzymski historyk Liwiusz opisał Toledo, jako urbs parva, sed loco munita, czyli małe miasto, lecz położone w miejscu obronnym. Miasto zostało zdobyte w 192 r. p.n.e. przez rzymskiego wodza Markusa Fulviusa Nobiliora i stało się ważną kolonią rzymską oraz stolicą prowincji Carpentia. W VI w. stanowiło siedzibę dworu wizygockiego było też miejscem licznych synodów. W czasie panowania arabskiego (od 712 r. do 1085 r.) było ważnym ośrodkiem społeczności mozarabskiej (arabscy chrześcijanie). W 1085 r. zostało przejęte przez Alfonsa VI Mężnego stając się najistotniejszym, politycznym i społecznym centrum Kastylii. Przenikały się tutaj wpływy trzech kultur: muzułmańskiej, chrześcijańskiej i żydowskiej. Toledo zaczęło podupadać po wygnaniu żydów i morysków oraz przeniesieniu przez Filipa II w 1561 r. stolicy do Madrytu. Straciło swoje znaczenie polityczne, nastąpił silny regres demograficzny i gospodarczy. Na początku hiszpańskiej wojny domowej (1936-1939) nacjonaliści opanowali w mieście jedynie alkazar i od 21 lipca do 27 września 1936 r. bronili się w nim (prawie 1300 obrońców pod dowództwem pułkownika J. Moscardo) przed atakami rebeliantów. Odsiecz wojsk nacjonalistycznych pod dowództwem generała J. Varela, doprowadziła do zdobycia przez nie miasta (w dniach 27-28 września) i oswobodzenia alkazaru. Jego obrona stała się częścią nacjonalistycznej legendy tej wojny. Dziś to malownicze miasto położone na wzgórzu otoczonym z trzech stron rzeką Tag, o ciasnej zabudowie, ruchliwe i zatłoczone z powodu swojego charakteru, znany ośrodek kultu religijnego, centrum turystyczne rzemieślnicze i przemysłowe. Toledo liczy niewiele ponad 60 tysięcy mieszkańców, ale liczba turystów sprawia wrażenie, że jest ich kilkakrotnie więcej. Pozostało stolicą religijną, skąd Inkwizycja kontrolowała życie umysłowe Hiszpanii. Toledo zachowało się w XVII-wiecznym kształcie, prawie żadne późniejsze budowle nie zniekształciły unikalnego zespołu zabytkowego. Jedynie dzielnica przylegająca do Alkazaru, uległa ciężkim zniszczeniom w 1936 r., kiedy miasto było widownią jednego z najgłośniejszych epizodów wojny (70-dniowego oblężenia).

Miasto z marzeń

Toledo to miasto które na pierwszy rzut oka zapiera obserwatorowi dech. Zachwyt wywołuje przede wszystkim położenie, które z daleka sprawia wrażenie baśniowej wyspy otoczonej rzeką, która chroni je przed surową pustynią. Domy, domki, kościoły, meczety i synagogi niemalże nachodzą jedne na drugie. Zadziwia współistnienie w zgodzie i harmonii tych symboli całkiem odmiennych religii. Zabudowa wymuszona jest ograniczonym miejscem, stąd też uliczki są bardzo wąskie a domy ciasno przylegają do siebie wykorzystując każdą przestrzeń. Kolejnym elementem, który sprawia, że Toledo staje się miastem z basni są bramy do miasta. Wejść do niego można przez siedem takich "portów": Puente de Alcantara. Puente de San Martin, Puerta del Sol, Puerta Vieja de Bisagra; Puerta Nuvea de Bisagra; Puerta del Cambrón oraz Puerta de Valmardón.

Zabytki

Jak Rzym dla Włoch, tak Toledo dla Hiszpanii jest skarbnicą pamiątek z całego okresu historii. Stanowi jeden z najbogatszych zespołów zabytkowych w kraju. W samym centrum miasta zgodnie z tradycją królują pozostałości pałacu Alkazar. Reprezentacyjny mauretański budynek zniszczony podczas wojny domowej został odbudowany a dziś pełni rolę turystycznej atrakcji. Na zachód od zamku można zobaczyć przepiękną, gotycką pięcionawową katedrę. Jej wnętrze charakteryzuje się wspaniałym przepychem i bogactwem. Można tu obejrzeć XVI wieczne witraże i wiele dzieł sztuki z okresu renesansu, baroku i gotyku. Sklepienie podpiera aż 88 kolumn, które dzielą wnętrze na nawy. Dziełem sztuki jest też rzeźbiony w drewnie chór. Katedra wraz ze stumetrową wieżą widoczna jest tylko z dużej odległości, gdyż w ciasnej zabudowie miasta wciska się pomiędzy inne budynki. Od północy znajduje się klasztor z dwukondygnacyjnymi krużgankami zbudowany w latach 1389-1425; oraz kościoły: XVII-wieczny Santiago del Arrbal, Santi Justo y Pastor z kaplicą w stylu mudejar z XIV w., San Vincenze z 1595 r. i San Andres z XVI w.  Z innych zabytków Toledo warto wymienić: Meczet Bab al-Mardum z końca X w., w którym obecnie mieści się kościół Cristo de la Luz; późnogotycki klasztor San Juan de los Reyes wzniesiony w latach 1476-1492 dla upamiętnienia zwycięstwa nad Portugalią pod Toro; synagogi: Santa Maria la Blanca z około 1180 r., w której obecnie mieście się kościół San Justa, i El Transito z około 1357 r., będąca obecnie siedzibą kościoła Santa Eulalia.

Sztuka

Jak na Hiszpanię przystało nie moze też w Toledo zabraknąć artysty. Z miastem związany był El Greco i tu znajduje się Casa del Greco, dom mistrza. W kościele Santo Tome można też podziwiać jego największe dzieło "Pogrzeb hrabiego Orgaza". W okolicy znajduje się też Sinagoga del Transito z przepiękną dekoracją ścian. Obecnie znajduje się tu muzeum kultury żydowskiej. Poza starowką wart obejrzenia jest Hospital de Tavera - dawny pałac renesansowy o ponurych szpitalnych wnętrzach, gromadzący dziś arcydzieła malarstwa światowego. Poza tym w Toledo można zobaczyć średniowieczny zamek Castillo de San Servando oraz pozostałosci pałaców Galiana Palace z XIII w., czy XV-wieczny Palacio de Fuensalida.

Ludzie i obyczaje

Toledo to miasto ruchliwe i zatłoczone głównie z winy turystów, których przybywają tu cale rzesze. Życie w takim mieście może być uciążliwe, zwłaszcza, że poruszanie się tu samochodem jest raczej trudne. Rower też nie jest dobrym środkiem transportu z uwagi na ukształtowanie powierzchni i sporo górek, a pomimo to ludzie w Toledo są życzliwi i chętni do pomocy. Zagubiony turysta nie musi nawet pytać o drogę, bo zwraca uwagę i zainteresowanie przygodnego przechodnia. Pełno tu również kawiarenek i restauracyjek, w których podaje się kawę. Pamiątki dla turystów skupione głównie wokół Don Kichota oraz wyroby ceramiczne można znaleźć na każdym kroku i kupić wprost z chodnika w przystępnej cenie. Trudno tu za to o herbatę, która nie figuruje w menu i trzeba ją wyprosić. Nie ma też dużych restauracji i okazji do nocnego życia. Po zmroku miasto zamiera w nostalgicznej ciszy.

Informacje ogólne

Powierzchnia 232,1 km²
Ludność 78,6 tys
Gęstość 338,7 os./km²

			Lovetotravel Kontakt

Wa¿ne: nasze strony wykorzystuj¹ pliki cookies