Prisztina

Prisztina jest z jednej strony drugim co do wielkości miastem terytorium dawnej Serbii, a z drugiej największym miastem i zarazem stolicą Kosowa. W tej sytuacji jest zarówno miastem serbskim, jak i nim nie jest. Wszystko zalezy od tego, czy niepodległośc Kosowa zostanie uznana czy nie. Prisztina leży w Górach Dynarskich, w kotlinie o nazwie Kosowe Pole. Jako stolica Kosowa i zarazem regionu Prisztina posiada rozwinięty przemysł spożywczy, włókienniczy, mineralny i drzewny. Równocześnie jest centrum handlu i rzemiosła. Siedzibę mają tu też dwie szkoly wyższe. Część północna miasta to pasmo wzgórz. Od tej strony znajduje się też cmentarz wojenny. Mieszkańcy Prisztiny to głównie Albańczycy i niewielki procent Romów oraz Serbów.

Historia

Tereny dzisiejszej Prisztiny w czasach rzymskich podbojów posłuzyły do wybudowania miasta o nazwie Vicianum. Powstało ono z inicjatywy króla Milutina, ale niestety jako stolica jego nowego państwa trwało krótko i dostało się pod panowanie Turków. Był to okres zastoju zarówno kulturalnego jak i gospodarczego. Kolejny etap to powstanie serbskie i przejęcie na krótko władzy w mieście. Potem znów Prisztina przeszła w ręce Turków, którzy zasiedlali te tereny Albańczykami. 1910 rok to kolejne powstanie antytureckie, a w 1913 wojna bałkańska, po której Prisztina weszła w skład odrodzonej Serbii. Podczas I wojny światowej część ludności miasta ewakuowała się wraz z armią serbską do Grecji. W okresie międzywojennym Pristina weszła w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Część ludności przymusowo wysiedlono do Turcji, a na wolnych obszarach osiedlono Graków i Ormian. II wojna to wejście w skład Wielkiej Albanii, czystki etniczne, następnie kontrola Niemiec i dalsze prześladowania.Po wojnie Prisztina stała się stolica autonomicznego okręgu Kosowa a od roku 1963 Autonomicznej Prowincji Kosowa i Metochii.

Zabytki

Spośrod ciekawych obiektów znajdują się tu przede wszystkim dwa otomańskie meczety z XV w. – Carshi zbudowany przez sułtana Bajezyda oraz Fatih wybudowany przez sułtana Mehmeda II, hamam (łaźnia) z tego samego okresu oraz XIX-wieczna wieża zegarowa. Jest też trochę starego budownictwa – przeważnie właśnie remontowanego. W Prisztinie warto również odwiedzić Muzeum Etnograficzne, które zlokalizowane jest w XVIII-wiecznym domu bogatej, albańskiej rodziny Gjinnolli, odrestaurowanym już po serbskich zniszczeniach. Muzeum składa się z dwóch części – autentycznego wystroju domu Gjinnolli (na przykład „oda” to albański salon a „czardak” to zewnętrzny taras) oraz ekspozycji pokazującej wystrój wiejskiego domu albańskiego w Kosowie, a także różne stroje, filigranową biżuterię i inne eksponaty związane z Kosowem.

Obyczaje

Prisztina jako stolica najmłodszego państwa świata z powodzeniem dostosowuje się do swojej roli. Kosowo jest w rzeczywistości niezwykle biedne i zacofane. Wiele zniszczonych domów, rozpoczęte budowy, bieda na każdym kroku wyziera z twarzy i sylwetek. Prisztina jest zdecydowanie odmienna. Chociaż pierwsze wrażenie może być nieco inne to wystarczy przespacerować się do centrum. Na ulicach wcale nie widać bazarowego charakteru, a wręcz przeciwnie wszędzie są międzynarodowe firmy, banki i sklepy znanych światowych marek. Ludzie są kulturalni i dobrze ubrani, wiele osób młodych. Wokół można znaleźć mnóstwo lokalików i kawiarenek, w których zabawa trwa do rana. Niestety po godzinie 21 nie podaje się gorących napojów, więc miłośnicy wzmacniania się kawą będą rozczarowani.

Informacje ogólne

Powierzchnia : 572 km²
Ludność : ok 550 tys
 

 

 

			Lovetotravel Kontakt

Wa¿ne: nasze strony wykorzystuj¹ pliki cookies