Made with Xara

Za     oknem     zapada     wieczór.     Czteroletnia jasnowłosa   dziewczynka   jest   już   w   łóżku   i   pochyla swą   główkę   nad   książką   “ 100   BAJEK ”   Brzechwy   z ilustracjami      Jerzego      Srokowskiego.      Niedługo zauważy,    że    rząd    czarnych    znaczków    stanie    się dla      niej      zrozumiały.      Będzie      to      fascynujące odkrycie.    Tymczasem    nie    posiada    jeszcze    tej umiejętności   i   codziennie   przed   zaśnięciem   woła Mamę,        by        podała        jej        stos        książek. Ile    by    Mama    nie    położyła    ich    na    kołdrze,    to zawsze       było       ich       za       mało.       Dziewczynka metodycznie      przegląda      obrazki,      strona      po stronie,     przypominając     sobie     każdy     wierszyk, każde   opowiadanie,   które   słyszała   patrząc   na   nie. Po    obejrzeniu    przekłada    książkę    ze    stosiku    po swojej   prawej   stronie,   na   lewą,   tytułem   do   dołu. W   ten   sposób,   po   skończonej   lekturze,   Mama   nie ma   kłopotu,   by   odłożyć   książki   na   regał   stojący tuż przy łóżku śpiącej dziewczynki.

Wspomnienia    z    zakupami    książek    w    tle wiążą   się   z   Mamą.   Dziewczynka   uwielbia   wizyty   w Domu       Książki       przy       ul.Lampego       (obecnie u        l        .       G        w        a        r        n        e        j        )        .          Jak    pięknie    pachnie!    Ile    tu    książek    i    czasopism! Wśród                  nich                  te                  rosyjskie, z   fascynującymi   ilustracjami.   W   domu   dziewczynki książki                            zapełniają                            cały jej    pokój    i    gabinet    Dziadziusia    -    tu    w    regałach zwanych    wieżowcami,    sięgającymi    aż    po    sufit. (Dziadziuś     pozwala     małej     oglądać     “ Kobrę”      i “ Kojaka”) . Tata   opowiada   jej   wieczorami   bajki.   Leży   na p            l            e            c            a            c            h            ,            a   blond   loki   małej   spoczywają   mu   na   ramieniu. Oczy                             ma                             zamknięte, ale   dziewczynka   cierpliwie   czeka,   aż   Tata   wymyśli bajkę.     Codziennie     nową.     Najbardziej     lubi     te straszne,    kiedy    trzeba    się    schować    pod    kołdrę. Tata   opowiada   i   głaszcze   ją   po   policzku.   Zawsze czeka,                                                                    dopóki nie   zaśnie.   Czasem   dziewczynka   w   półśnie   czuje, że   kołdra   sama   przykrywa   jej   plecy   i   słyszy,   że   ktoś zamyka drzwi od sypialni.