ir

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

ir (belirtme hâli iri, çoğulu irler)

1. (kimya, metaller) metal

Çeviriler

çeviriler

• Fince: metalli (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ir" maddesi

Çağatayca

Ad

1. (primatlar) adam, erkek, er
2. merd, irkişi, apuşka, âlet, ruculiyet

İspanyolca

Eylem

ir

1. gitmek

   *¿A dónde vas? Nereye gidiyorsun?

Litvanca

Bağlaç

ir

1. ve

Portekizce

Eylem

ir

1. gitmek

Tatarca

Ad

ir

1. (primatlar) adam, erkek, er
2. koca

Kaynakça

• Türk Dili Dergisi Dr. Süreyya Ülker

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Zazaca

Ad

ir e

1. (hastalık) vucutta oluşan bir çeşit hastalık