Przejdź do zawartości

Cyjon rudy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cyjon rudy
Cuon alpinus[1]
(Pallas, 1811)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Rodzina

psowate

Rodzaj

cyjon

Gatunek

cyjon rudy

Podgatunki
  • C. a. alpinus (Pallas, 1811)
  • C. a. hesperius (Afanasjev & Zolotarev, 1935)
  • C. a. sumatrensis (Hardwicke, 1821)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Cyjon rudy[3], cyjon[a] (Cuon alpinus) – gatunek ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie przypominającym zarówno lisa (puszysty ogon, niezbyt wysokie nogi) jak psa (kształt łba, zaokrąglone uszy). Latem sierść cyjona jest ruda niczym u lisa, zimą szaro-biało-ruda. Ogon od nasady rudawy u końca brązowy, czasami nawet czarny. Obecnie zamieszkuje Indie, Chiny, Indochiny i Indonezję, a dawniej występował również w Europie. Jedyny przedstawiciel rodzaju Cuon (nazwa nadana przez Briana H. Hodgsona w 1838 r.). Tworzy 3 podgatunki[4].

Dane liczbowe

[edytuj | edytuj kod]
  • długość ciała (z ogonem): 76–112 cm
  • długość ogona: 30–50 cm
  • wysokość: 43–50 cm
  • masa: 15–20 kg (samice lżejsze, 10–13 kg)
  • ciąża: 60–62 dni
  • liczba młodych: 2–12
  • liczba osobników w stadzie: 5–20

Cyjony polują w stadach, a ich ofiarami najczęściej są gady, gryzonie i sarny. Polując w grupie, są w stanie upolować duże zwierzę, jak na przykład bawoła czy jelenia. Umożliwia im to duża wytrwałość: po dłuższej ucieczce bawół pada z wycieńczenia. Nie gardzą także owadami i pokarmem roślinnym (niektóre owoce). Ciąża trwa 2 miesiące. Po upływie tego czasu w jamie rodzi się kilka młodych. Szczenięta od dzieciństwa są dzikie, nieufne i trudno je oswoić. Towarzyszą one polującym rodzicom już miesiąc po urodzeniu. Gatunek jest zwany gwiżdżącym myśliwym, ze wzglądu na charakterystyczną wokalizację (Pietrzak, 2014).

Niewiele wiadomo o stanie obecnych populacji, lecz gatunek jest sklasyfikowany jako zagrożony według IUCN. Istnieją historyczne raporty o występowaniu gatunku w Wietnamie lub w górach na granicy Kazachstanu i Chin[5][6].

Cyjon
  1. Nazwa cyjon używana jest również w odniesieniu do rodzaju Cuon (zob. cyjon).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cuon alpinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.F. Kamler i inni, Cuon alpinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cuon alpinus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 19 października 2009]
  5. Hoffmann, M., Abramov, A., Duc, H.M., Trai, L.T., Long, B., Nguyen, A., Son, N.T., Rawson, B., Timmins, R., Bang, T.V. and Willcox, D. 2019. The status of wild canids (Canidae, Carnivora) in Vietnam. Journal of Threatened Taxa. 11, 8 (Jun. 2019), 13951–13959. DOI:https://doi.org/10.11609/jott.4846.11.8.13951-13959
  6. Critical Ecosystem Partnership Fund (CEPF). (2017). Biodiversity hotspots: Mountains of Central Asia. Available at: https://www.cepf.net/sites/default/files/mountains-central-asia-ecosystem-profile-eng.pdf

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Trepka, Kazimierz Frączek, Grzegorz Wojtasik "Encyklopedia zwierząt ssaki", Wydawnictwo SCRIBA, Racibórz 2004