Nicola Sturgeon

szkocka polityk, Pierwsza Minister Szkocji i liderka Szkockiej Partii Narodowej

Nicola Ferguson Sturgeon (ur. 19 lipca 1970 w Irvine[1]) – szkocka polityk, liderka Szkockiej Partii Narodowej, Pierwsza Minister Szkocji w latach 2014–2023. Deputowana z okręgu Glasgow Southside[2].

Nicola Sturgeon
Ilustracja
Nicola Sturgeon (2021)
Pełne imię i nazwisko

Nicola Ferguson Sturgeon

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1970
Irvine

5. Pierwszy Minister Szkocji
Okres

od 20 listopada 2014
do 28 marca 2023

Przynależność polityczna

Szkocka Partia Narodowa

Poprzednik

Alex Salmond

Następca

Humza Yousaf

Lider Szkockiej Partii Narodowej
Okres

od 14 listopada 2014 do 27 marca 2023

Poprzednik

Alex Salmond

Następca

Humza Yousaf

Zastępca pierwszego ministra Szkocji
Okres

od 17 maja 2007
do 19 listopada 2014

Przynależność polityczna

Szkocka Partia Narodowa

Poprzednik

Nicol Stephen

Następca

John Swinney

Faksymile

Kariera

edytuj

Młodość i edukacja

edytuj

Urodziła się w Irvine w 1970 roku, jako córka pielęgniarki i elektryka[3]. Dorastała w Prestwick i w Dreghorn[4]. Ukończyła Dreghorn Primary School i Greenwood Academy[4]. Kiedy jej nauczycielka języka angielskiego (członkini Partii Pracy) dowiedziała się, że Sturgeon jest niechętna wobec polityki prowadzonej przez Partię Konserwatywną, zachęciła ją do dołączenia do swojej partii[5]. Sturgeon odmówiła i uznała, że ten moment zachęcił ją do wstąpienia do Szkockiej Partii Narodowej[5]. W 1992 roku została absolwentką Uniwersytetu w Glasgow[6]. W 1993 roku uzyskała dyplom w zakresie praktyki prawnej[6].

Tuż po uzyskaniu dyplomu, w 1993 roku została aplikantką w McClure Naismith[7], gdzie ukończyła staż w 1995 roku[6]. W latach 1997–1999 pracowała w Drumchapel Law Centre[6].

Kariera polityczna

edytuj

W 1986 roku dołączyła do Szkockiej Partii Narodowej[8].

W 1992 i 1997 roku bezskutecznie startowała w wyborach do Parlamentu Szkockiego[3]. Po raz pierwszy zdobyła mandat członkini szkockiego parlamentu w wyborach w roku 1999[9]. W 2004 roku została wiceprzewodniczącą Szkockiej Partii Narodowej[3].

Po porażce zwolenników niepodległości w referendum niepodległościowym i dymisji dotychczasowego pierwszego ministra Szkocji, Alexa Salmonda została 14 listopada 2014 przywódczynią SNP[10], zapowiedziała wówczas kontynuację starań o niepodległość Szkocji[10], a 19 listopada parlament szkocki mianował ją premierem, jako pierwszą w historii kobietę[11][12].

W lutym 2023 podała się do dymisji, informując o pozostaniu na stanowisku do czasu wyboru jej następcy[13]. 29 maja 2023 zastąpiona przez Humzę Yousafa na urzędzie pierwszego ministra[14].

Poglądy polityczne

edytuj
 
Nicola Sturgeon prowadząca marsz równości w Glasgow, 2018

Przez media jest uznawana jest za socjaldemokratkę[15][16]. Jest przeciwniczką polityki zaciskania pasa[17] oraz brytyjskiego programu nuklearnego[18]. Jest feministką, popiera prawa kobiet oraz równość płci[19][20]. W 2019 roku, po fali protestów szkolnych w obronie klimatu, zapowiedziała zmniejszenie emisji dwutlenku węgla do atmosfery[21]. Popiera niepodległość Szkocji oraz jej dołączenie do Unii Europejskiej[22][23].

Nagrody i odznaczenia

edytuj

W 2008, 2012, 2014, 2015 i w 2019 roku uzyskała tytuł Szkockiej Polityk Roku[24]. W 2016 roku znalazła się na liście 100 najpotężniejszych kobiet, zdobywając 50. miejsce (2. w Wielkiej Brytanii)[25]. W 2018 r. ponownie jej nazwisko znajdowało się na owej liście (tym razem była 45. na całym świecie oraz 2. w Wielkiej Brytanii)[26]. W 2015 roku program Woman's Hour uznał ją za najpotężniejszą i najbardziej wpływową kobietę w Zjednoczonym Królestwie[27].

W 2019 roku uzyskała M100 Media Award za ważny głos rozsądku w sprawie Brexitu[28].

Życie prywatne

edytuj

Mieszka w Glasgow ze swoim mężem Peterem Murrellem[2], politykiem Szkockiej Partii Narodowej[29].

Przypisy

edytuj
  1. Naveed Aman Khan, Scotland minds the gap [online], dailytimes.com.pk, 31 marca 2020 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
  2. a b The First Minister. The Scottish Government. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  3. a b c Nicola Sturgeon – największe wyzwanie dla Borisa Johnsona [online], gazetaprawna.pl, 11 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-17].
  4. a b Mary J. Walker, From Ayrshire To Holyrood [online], ayrshiremagazine.com, 22 maja 2018 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
  5. a b Mona McAlinden, Profile: Nicola Sturgeon [online], bbc.com, 5 września 2012 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
  6. a b c d Ruby Karnick, 30 Very Important Things About Nicola Sturgeon – First Minister of Scotland [online], boomsbeat.com, 25 marca 2019 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
  7. Nicola Sturgeon biography extracts: Old friends and colleagues recall a talented, driven graduate [online], sundaypost.com, 15 marca 2015 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
  8. Luke Waller, Nicola Sturgeon [online], politico.eu, 2 grudnia 2015 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
  9. Maciej Czarnecki, Nicola Sturgeon [online], wyborcza.pl, 29 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-17].
  10. a b Teraz o niepodległość Szkocji będzie walczyła kobieta [online], TVN24, 14 listopada 2014 [dostęp 2020-04-17].
  11. It’s 4 years since Nicola Sturgeon became the first woman First Minister of Scotland [online], snp.org, 21 listopada 2018 [dostęp 2020-04-17] (ang.).
  12. Nicola Sturgeon set to be voted in as Scottish first minister [online], dw.com [dostęp 2020-04-17] (ang.).
  13. Pierwsza minister Szkocji Nicola Sturgeon podała się do dymisji [online], Wprost, 15 lutego 2023 [dostęp 2023-02-15] (pol.).
  14. Andrew Macaskill, Humza Yousaf sworn in as Scotland's leader as bid for unity falters, „Reuters”, 29 marca 2023 [dostęp 2023-04-23] (ang.).
  15. Jamie Maxwell, Nicola Sturgeon: The new champion of liberalism [online], aljazeera.com, 23 stycznia 2017 [dostęp 2020-04-20].
  16. James Cook, Can Nicola Sturgeon deliver Scottish independence [online], BBC News, 20 listopada 2019 [dostęp 2020-04-20].
  17. Nina Suffczyńska, Brytyjska polityka ma twarz kobiety [online], rp.pl, 27 lipca 2015 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
  18. Londyn: Demonstracja przeciwko zbrojeniom nuklearnym [online], fakty.interia.pl, 27 lutego 2016 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
  19. Syma Mohammed, Nicola Sturgeon: Feminism is 'not a choice – it's common sense' [online], heraldscotland.com, 24 listopada 2018 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  20. Q&A with Nicola Sturgeon on women and equality [online], holyrood.com, 4 października 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  21. Sturgeon declares 'climate emergency' [online], bbc.com, 28 kwietnia 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  22. Antonello Guerrera, Nicola Sturgeon: We Scots will be sad and angry on this Brexit day. But we'll be independent soon and re-join EU [online], repubblica.it, 31 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  23. Łukasz Gadzała, Premier Szkocji w Brukseli: Uzyskamy niepodległość! [online], euractiv.pl, 10 lutego 2020 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
  24. James Delaney, Scottish Politician of the Year 2019: Winners in full [online], heraldscotland.com, 22 listopada 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  25. Ross Dunn, Nicola Sturgeon named on list of world's most powerful women [online], dailyrecord.co.uk, 9 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  26. Stephen Mcilkenny, Nicola Sturgeon listed as one of the world's most powerful women by Forbes [online], heraldscotland.com, 5 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  27. Sturgeon tops women’s power list [online], bbc.com, 1 lipca 2015 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  28. Martin Williams, Nicola Sturgeon wins Euro editors award for being Brexit 'crucial voice of reason' [online], heraldscotland.com, 5 września 2019 [dostęp 2020-04-20] (ang.).
  29. Who is Peter Murrell the SNP chief executive and why is he facing calls to quit? [online], scotsman.com [dostęp 2020-04-17] (ang.).