Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει τον Στέφανο Κορκολή στο μεγαλειώδες συμφωνικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει τον σπουδαίο πιανίστα και συνθέτη Στέφανο Κορκολή σε δύο μοναδικές βραδιές που μας μεταφέρουν στο μεγαλειώδες συμφωνικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Ένα ρεσιτάλ με έργα του μεγάλου Έλληνα μουσουργού, για πιάνο και φωνή, τη Δευτέρα 17 και την Τρίτη 18 Μαρτίου. Τα τραγούδια ερμηνεύει η χαρισματική Σοφία Μανουσάκη.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

Μίκης Θεοδωράκης

Στέφανος Κορκολής

ΡΕΣΙΤΑΛ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ ΚΑΙ ΦΩΝΗ

Ερμηνεία τραγουδιών: Σοφία Μανουσάκη

 

Δευτέρα 17 &Τρίτη 18 Μαρτίου

Έναρξη παραστάσεων : 20:30

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει τον σπουδαίο πιανίστα και συνθέτη Στέφανο Κορκολή σε δύο μοναδικές βραδιές που μας μεταφέρουν στο μεγαλειώδες συμφωνικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Ένα ρεσιτάλ με έργα του μεγάλου Έλληνα μουσουργού, για πιάνο και φωνή, τη Δευτέρα 17 και την Τρίτη 18 Μαρτίου. Τα τραγούδια ερμηνεύει η χαρισματική Σοφία Μανουσάκη.

 

Στη συναυλία θα ακουστούν κλασσικά έργα για πιάνο, διασκευές και μεταφορές ορχηστρικών έργων για πιάνο καθώς κι ένα μπουκέτο με τραγούδια που εμπεριέχονται στο χρυσό cd με τον τίτλο «Συνάντηση».Θα ακουστούν επίσης, σε επανεκτέλεση, τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη της περιόδου 1980-2000, που ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

 

Η προσέγγιση του αριστουργηματικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη από τον Στέφανο Κορκολή, γίνεται με τον πιο λιτό και ανθρώπινο τρόπο, μέσα από ένα πιάνο και μία φωνή, με σκοπό την ανάδειξη του μεγαλείου των μελωδιών του μεγάλου Έλληνα μουσουργού.Αυτό αποτελεί και την έναρξη της ουσιαστικής φιλίας τους.

 

Η σχέση, που αναπτύχθηκε μεταξύ του Μίκη Θεοδωράκη και του Στέφανου Κορκολή, ξεκίνησε με αμοιβαία εκτίμηση και μουσική σύνδεση. Η καταλυτική φράση στην επιστολή του συνθέτη προς τον διεθνούς φήμης πιανίστα, όπου αναφέρεται στον Στέφανο Κορκολή ως «ιδανικό ερμηνευτή και πρεσβευτή της μουσικής του προς το ελληνικό και το διεθνές κοινό», αλλά και η ομολογία του, για τη νεότατη ερμηνεύτρια των έργων του, τη Σοφία Μανουσάκη, ως μία «αποκάλυψη μεγατόνων» σφράγισε τη μετέπειτα επιτυχία.

 

Το κονσέρτο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι αφιερωμένο στην τεράστια κληρονομιά του Μίκη Θεοδωράκη και υπόσχεται μία βραδιά συγκίνησης, δέους και υπερηφάνειας για τον ίδιο και τα έργα του!

 

 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

Ρεσιτάλ για πιάνο και φωνή

Ο Στέφανος Κορκολής σε έργα Μίκη Θεοδωράκη

Ερμηνεία τραγουδιών: Σοφία Μανουσάκη

Ηχοληψία : Δημήτρης Δημητριάδης

Διεύθυνση Επικοινωνίας Αθηναϊκών Θεάτρων: Ελίνα Λαζαρίδου, lazaridou@a-th.gr

Τμήμα Επικοινωνίας: Ειρήνη Τσίκα, 2111026227, irenetsika@a-th.gr

Social Media: Μαργαρίτα Μαρμαρά

Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

 

Δημοτικό Θεάτρο Πειραιά

Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32,

Πειραιάς, τηλ. 2104143310

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Δευτέρα 17 & Τρίτη 18 Μαρτίου

 

Διάρκεια : 90 λεπτά

 

Εισιτήρια :More.com: https://www.more.com/gr-el/tickets/music/resital-gia-piano-kai-foni/

 

Στα ταμεία του Δημοτικού Θεάτρου, Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32, Πειραιά, τηλ. 2104143310 (Εντός του Δημοτικού Θεάτρου - Κεντρική Είσοδος).

 

Ώρες Ταμείου Χειμερινής Περιόδου:

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τρίτης): 10:00 - 14:00 & 18:00 - 21:00

Σάββατο 16:00 - 21:00

Κυριακή: 18:00 - 21:00

 

Στο τηλεφωνικό κέντρο των Αθηναϊκών Θεάτρων  211.1000.365 και στο Θέατρο Αλίκη,  Αμερικής 4, Αθήνα, Ώρες Ταμείου: Δευτέρα έως Κυριακή 10.00-22.00.

 

Τιμές εισιτηρίων:

Διακεκριμένη Ζώνη: 30€ , Α' Ζώνη: 25€, Β' Ζώνη: 20€ , Γ' Ζώνη & Εξώστης (χωρίς αρίθμηση): 15€

 

 

Εκπτωτικές τιμές εισιτηρίων : Φοιτητικό, Ανέργων, Παιδικό(έως 12 ετών): 18€ σε Β' Ζώνη & 13€ σε Γ' Ζώνη και Εξώστη.

ΑΜΕΑ (χωρίς κινητικά προβλήματα): 18€ σε Β' Ζώνη και 13€ σε Γ' Ζώνη.

 

Για Ομαδικές Κρατήσεις : 

Κώστας Μπάλτας – Γιώτα Καραίσκου: 211- 1026277 & 210-2117240 Δευτ- Παρ : 10:00 -19:00

Εmail Τμήματος Ομαδικών Κρατήσεων: reservations@a-th.gr

Open Mic για τους Αστικούς Συγγραφείς από την ομάδα Torvas | Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου στο Bookbar by Kaktos

«Ένα Open Mic για τους αστικούς συγγραφείς»

Η Παράγραφος 2η  θα φιλοξενηθεί από τις Εκδόσεις KAKTOΣ την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου στις 20.00, στο BookBar by Kaktos .

Τι κάνει ένας συγγραφέας; Γράφει. Ποιός είναι συγγραφέας; Συγγραφέας είναι η Έλενα Φεράντε. Συγγραφέας είσαι κι εσύ που χτίζεις κόσμους και χαρακτήρες, εσύ που στα δύσκολα στρέφεσαι στο χαρτί, εσύ που δεν έχεις αφήσει κενή σελίδα στο ημερολόγιό σου, εσύ που γράφεις σενάρια, διηγήματα και μονολόγους, κι εσύ που δημιουργείς στίχους και ποίηση. Συγγραφείς είμαστε όλοι όσοι εκφραζόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μέσα από το γραπτό λόγο.

Στην Παράγραφο θέλουμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους πίσω από τις ιστορίες, και να τους δώσουμε το μικρόφωνο και λίγα λεπτά για να συστηθούν και να μας παρουσιάσουν το έργο τους ως σύγχρονοι αστικοί συγγραφείς. Για εμάς, το κάθε άτομο το οποίο εκφράζεται μέσα από τη δημιουργική γραφή, είναι συγγραφέας.

Στην εκδήλωση το κοινό θα επιλέξει την αγαπημένη του συμμετοχή, η οποία θα κερδίσει δωράκι!

Ο Δημήτρης Μπάκουλης στον Σταυρό του Νότου - Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου

Το Όγδοο παρουσιάζει:

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΚΟΥΛΗΣ

«ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ»

Συμμετέχουν αλφαβητικά:

Αλεξάνδρα Γκουντούλια

Ιουλία Καραπατάκη

Βασίλης Προδρόμου

Ελένη Τσαλιγοπούλου

Νεφέλη Φασούλη

O Δημήτρης Μπάκουλης, ο πιο διαδραστικός τραγουδοποιός της γενιάς του,

για μία μοναδική εμφάνιση στον Σταυρό του Νότου την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου.

Παρέα με ερμηνευτές και μουσικούς που αγαπούν την δουλειά του

σε ένα μη προβλεπόμενο πρόγραμμα ανατροπών που θα ηχογραφηθεί

και θα κυκλοφορήσει σε LP από το Ogdoo Music Group.

Μετά την μεγάλη επιτυχία και το πολύ-διασκευασμένο τραγούδι «Τα Κβάντα»

αλλά και τραγούδια όπως «Της μνήμης το μαχαίρι», «Ξενοδοχείο», «Επίλογος»,

«Κλώνος», «Φτάνει και περισσεύει», «Αύγουστος»,

που λειτούργησαν ως γέφυρες για να ταξιδέψουμε μαζικά στον κόσμο

του τραγουδοποιού – ερμηνευτή Μπάκουλη, έρχεται αυτή η βραδιά

να καταγράψει μοναδικές στιγμές και ερμηνείες.

Συνοδεύουν οι μουσικοί Μιχάλης Ατσάλης (τραγούδι, κιθάρα), Νίκος Γύρας

(έγχορδα), Άρης Κονιδάρης (πιάνο), Άγης Παπαπαναγιώτου (μπάσο)

και Θανάσης Τσακιράκης (τύμπανα).

Ηχοληψία: Κώστας Κυριακίδης, Δημήτρης Παρλαμάς

Φωτισμός: Μανώλης Μπράτσης

Concept: Δημήτρης Καρράς για το Ogdoo music group

Info: Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή

Φραντζή & Θαρύπου 35, Νέος Κόσμος

Γενική είσοδος: 15€ 

Ώρα Έναρξης: 21.00

* Προπώληση εισιτηρίων στο more.com

** Πώληση εισιτηρίων θέασης την ίδια μέρα στο ταμείο του καταστήματος .

*** Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι επικοινωνείτε στο τηλ 210 9226975

Ένα Αντίο στον David Lynch – Όσα με έκανε να νιώσω το Twin Peaks

 

Γράφει ο Νίκος Θεοχαρίδης

Γεια σου μεγάλε και αντίο μεγάλε. Και ίσως σε ξαναδούμε μεγάλε.


Με την συγκίνηση και την αγάπη που έχουμε προς εκείνους τους αγνώστους, γράφουμε και διαβάζουμε για εσένα. Με εκείνη την παράξενη οικειότητα και την αίσθηση απώλειας προς ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Δεν θα το ψάξω. Συμβαίνει. Το έχουμε νιώσει. Ίσως επειδή οι « Μεγάλοι », χαράζουν ένα πνευματικό μονοπάτι καλοσύνης. Και εκεί θέλουμε να συγγενέψουμε μαζί τους.

Ταξιδεύουν στο κοινό μας ταξίδι. Ξεχωρίσανε από εμάς, στις αποστάσεις και τους χρόνους. Μοιράστηκαν όμως κάτι που ξεπερνά τις αποστάσεις και τους χρόνους. Την τέχνη και τα οράματα. Μας έφεραν κοντά τους και τους φέραμε μέσα μας.

Συμβαίνει λοιπόν μια ήπια γλυκιά ανατριχίλα, κάπου στους καρπούς, τους αγκώνες και το στήθος μας, όταν ένας από τους άγνωστους « Μεγάλους » μας, φεύγει.

Ο Lynch μαζί με τις Δίδυμες Κορυφές του και τις Μεγάλες Ευθείες του, με την Άγρια Καρδιά και τη Φωτιά που περπατάει πλάι μας, έκανε το Άλμα.

Aξίζει αυτή η αφορμή να γίνει αιτία συζήτησης για το έργο του Lynch για χρόνια. Θα ήθελα πολύ να σε συζητάμε για καιρό. Για μέρες. Για χρόνια και εποχές. Το εύχομαι. Ίσως και να το κάνω. Να αρχίσω από σήμερα να μιλάω αναλυτικά για τις ταινίες σου.

Ο Lynch έκανε το Άλμα, τράβηξε την κόκκινη κουρτίνα και “πήγε” στις μεγάλες απορίες και τις μεγάλες απαντήσεις.

Κάθε φορά που ένας μεγάλος φεύγει, μας θυμίζει το δικό μας φευγιό. Των αγαπημένων. Και πως πριν φύγουμε, ήρθαμε. Είμαστε εδώ.

Εδώ με τις ταινίες μας. Τις δράσεις μας. Τους πίνακες μας. Τα βιβλία και τους καφέδες μας. Την αγάπη και τις παρέες μας.

Πριν το εκεί… Εδώ.

Μετά το εκεί…Ίσως παραπέρα.

Γεια σου Μεγάλε και Αντίο Μεγάλε.

Και ίσως σε ξαναδούμε Μεγάλε.

 

Ο David Lynch , εμείς και το Twin Peaks 

                                        

« Ποιος σκότωσε την Laura Palmer ; »

Η πρώτη ατάκα της σειράς. Ένα κορίτσι νεκρό. Έτσι αρχίζει…

Η μελαγχολία και η ηρεμία των πλάνων. Το intro με τη ζεστή ατμόσφαιρα μας σόμπας αναμένης κοντά στο πρόσωπο σου. Αυτή η υπνωτιστική φόρμα της σκηνοθεσίας. Η υπονομευτική έλλειψη καλών εφέ. Το επίτηδες της προχειρότητας μερικών σκηνών. Τα αργά fade στο μοντάζ, τα dissolve τα ομιχλώδη ατμοσφαιρικά τραγούδια. Εκείνη η ηλεκτρονική αιθέρια τζαζ του Angelo Badalamenti. Η αγωνία μετατρέπεται σε ζέστη. Ηρεμία. Τρόμος μετά. Ερωτήματα.

« Ποιος σκότωσε την Laura Palmer ; »

Το άρθρο δεν θα δώσει ερμηνείες και απαντήσεις. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης με τέτοιο μέγεθος και όγκο ερμηνειών ή θεωρείων για έργο του.

Μιλάω για τον Lynch και το Τwin Peaks επειδή έχει συνδεθεί απόλυτα με εκείνον στο συλλογικό γίγνεσθαι. Επειδή είναι μεγάλος χάρτης του φιλμικού έργου του. Και επειδή μας έφερε σε επαφή με την αίσθηση της παραδοξότητας. Όσο λίγα πράγματα στην τηλεόραση. Όλα τα υπόλοιπα υπέροχα « γιατί » θα τα συμπληρώσετε εσείς. Είναι η δική σας ταύτιση με το έργο του.

TWIN PEAKS 1-2 (1990 - 1991)

Σε αυτόν τον εξιδανικευμένο κόσμο του Lynch ακόμα και οι πράκτορες παραμένουν ρομαντικοί. Ιδανικοί θηρευτές αρωματικών καφέ. Μιλούν σε μαγνητόφωνα, ηχογραφώντας τις σκέψεις τους για εγκλήματα που καλούνται να λύσουν. Όπως μιλούν και για τα ξενοδοχεία και τους καλύτερους καφέδες. Τις πίτες από κεράσι. Οι άνθρωποι ερωτεύονται σερβιτόρες και ζουν θαύματα. Είναι γεμάτοι καλoσύνη και αλτρουισμό. Απολαμβάνουν τα ντόνατς και φιλοσοφούν μαζί με ινδιάνους για το μέλλον του πλανήτη. Ενώ το Ναιτινγκειλ από την Julee Cruise παίζει αιθερικά στα ηχεία. Το οργασμικό ονειρικό υπνωτιστικό Twin Peaks, μας δείχνει την κοινωνία μας.

Αυτές τις κόκκινες κουρτίνες της ζεστής επαρχίας, ανασηκώνει ο Lynch για να μας δείξει τι βρίσκεται μερικές φορές μέσα στα σπίτια. Στις ντουλάπες. Κάτω απο τα δέρματα. Για να μας πει πως το κακό μπορεί να κρύβεται μέσα σε περιβάλλοντα που μοιάζουν ζεστά και γλυκά. Εκεί όμως βρίσκεται και η ευκαιρία να το ξεπεράσουμε. Να λύσουμε τις γονιδιακές μας τάσεις, με πνευματική προσπάθεια. Με διαλογισμό. Με φροντίδα. Με προσευχές. Με χάδια. Με ευχές. Με χιούμορ. Με μνήμη και εμπιστοσύνη σε εκείνο το « Λευκό ».

Ο χορός της Audrey. Η Audrey ίσως, πάντα θα χορεύει, αλλά εμείς πια, δεν θα έχουμε χρόνο και διάθεση να σταματήσουμε να πονάμε ο ένας τον άλλο, για να τη προσέξουμε.
Η Βία μας κρατά μακριά από τον χορό της.

« Ποιος σκότωσε την Laura Palmer ; »

FIRE WALK WITH ME ( 1992 )

O David Lynch θέλει να δώσει μια απάντηση στο κοινό που έμεινε γεμάτο απορροίες απο το φινάλε της δεύτερης σεζόν. Έτσι επιστρέφει με μια ταινία. Για να φωτίσει λίγο την ιστορία.

Έρχεται η φωτιά που περπατά μαζί μας ( Fire Walk With Me) και μας δείχνει τι συνέβη σε εκείνη. Εκείνη την ιδανική άγνωστη. Την ιδανική χορεύτρια. Την ιδανική μαθήτρια. Την ιδανική σερβιτόρα. Την ιδανική πρόσκοπο. Βοηθό έτοιμων γευμάτων. Ιδανική πόρνη. Ιδανική αμαρτωλή. Ιδανική αγαπημένη. Ιδανική σύντροφο. Η Laura. Η πρωταγωνίστρια του είναι βαθύτατα ανθρώπινη. Όπως εμείς. Είναι γεμάτη τραύματα και αντιθέσεις. Σπασμένη σε κομμάτια η προσωπικότητα της. Είναι ένας άνθρωπος αντιφάσεων. Όλοι έχουν διαφορετική άποψη για εκείνη. Και αυτό μας δείχνει γιατί έιναι ιδανική. Επειδή η Laura δεν ήταν καλή. Μόνο. Ούτε μόνο μαθήτρια. Ούτε μόνο ερωμένη. Η Laura ήταν ανθρώπινη.

Η Laura είναι εμείς. Laura.

« Ποιος σκότωσε την Laura Palmer; »

Τζαζ. Ηχώ. Φωνή αηδονιού. Μαύρη Στοά. Λευκή Στοά. Αμήχανο χιούμορ. Τέλειο χιούμορ. Τηλεοπτική παράνοια. Σάτυρα σαπουνόπερας, που τελικά γίνεται σαπουνόπερα, για να γίνει πάλι σάτυρα σαπουνόπερας. Ντονατς. Καφέδες και τσιγάρα. Άνετο Noir. Ξεκούραστες ήρεμες λήψεις. Τραβεστί πράκτορες. Εξωγήινοι. Βιασμοί. Διεφθαρμένα ξενοδοχεία. Δάση ζωντανά.

« Εντάξει ; » Μας ρωτά ο σκηνοθέτης. « Είδατε όλοι τι συνέβη ; Είναι καλύτερα τώρα ; »

TWIN PEAKS 3 THE RETURN

Η σκηνή της πυρηνικής έκρηξης.

Ο χρόνος ανοίγει.

Το κακό θα εισέρχεται πάντα στην γη μέσα από την δράση των ανθρώπων. Λες η μανία μας ανοίγει την πύλη. Μέσα από μανιτάρια ραδιενεργών εκρήξεων, μέσα από συμπαντικές και πολυεθνικές καταστροφές. Μέσα από ανήθικη χρήση τεχνολογιών. Μέσα από δυνάμεις δικές μας, που όμως, είναι μεγαλύτερες απο το μέτρο και την ανθρωπιά μας, το « κακό », θα βρίσκει πάντα ανοίγματα και θα εισέρχεται μέσα μας.

Στα πνευμόνια μας, στην ουσία μας. Στα σπίτια μας στις σχέσεις μας. Κρατά την υπόσχεση του. Ολοκληρώνει την δική μας.

Αυτοκαταστροφή.

Δεν είναι η ερμηνεία που θα δώσουμε. Δεν είναι η επίλυση του αινίγματος.

Είναι τι μας έδειξε. Είναι τι έβαλε στα κάδρα του…

« Εντάξει ; » Μας ρωτά ξανά. « Είδατε όλοι τι συνέβη εικοσιπέντε χρόνια μετά ; »

Η παρακμή και η πολυτέλεια που παρουσίασε στις δυο πρώτες σεζόν, οδηγήσαν στην « Επιστροφή ». Μια σύγχρονη κοινωνία γεμάτη βία αρρώστια, πείνα, όπλα, ναρκωτικά. Η παρακμή και η πολυτέλεια των δυο πρώτων σεζόν μας έφτασαν εδώ. Η παρακμή και η πολυτέλεια και η διαφθορά μιας μικρής κοινωνίας γίνεται ένας ιδανικός καθρέφτης. Για να καθρεφτίσει τις πράξεις μιας μεγάλης κοινωνίας.

Έτσι ξεκινά η σειρά.

« Είναι νεκρή. Τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Και ενώ το βασικό ερώτημα είναι πάντα « Ποιος σκότωσε την Laura Palmer ; »

Υπάρχει κάτι ακόμα κρυμμένο καλά. Αναρωτιέμαι… Ποια είναι η Laura Palmer ;

« Είναι νεκρή. Τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Είναι η ανθρωπιά μας ;

« Είναι νεκρή. Τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Είναι τα έργα μας ;

« Είναι νεκρή τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Είναι η ζωή μας ;

« Είναι νεκρή. Τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Είναι η ελπίδα μας ;

« Είναι νεκρή. Τυλιγμένη σε πλαστικό ».

Είναι ο πολιτισμός μας ;

………………

« Ποιος σκότωσε την Laura Palmer ; »

Εμείς ; Είναι νεκρή από τους ίδιους τους δημιουργούς της ; Εκείνους που θα έπρεπε να την φροντίζουν ;

Ψάχναμε την κορύφωση εικοσιπέντε χρόνια μετά, ενώ κρυβόταν στο φόντο της σειράς;Ο καθρέφτης ;

Εμείς ;

Το ουρλιαχτό της Laura είναι το ουρλιαχτό που μας προειδοποιεί.

Να σταματήσουμε να την σκοτώνουμε πάντα.

Ξανά και ξανά…

Να σταματήσουμε να μας σκοτώνουμε….

Γκέλη Ντηλιά: Αν ανθρωπιά σημαίνει ρίσκο ζωής, έχω επιβιώσει από πολλές ακραίες πιθανότητες

Συνέντευξη στην Κάλλια Βαβουλιώτη

H Γκέλη Ντηλιά, ποιήτρια και συγγραφέας εγκληματολογικού περιεχομένου, καθηγήτρια αγγλικών και εθελόντρια καθηγήτρια σε σωφρονιστικά καταστήματα, αποτελεί περίπτωση χαρισματικής πένας που συγχρόνως στηρίζει το έργο της με τον τρόπο ζωής της. Αφοπλιστικά ειλικρινής και λίγο πριν ετοιμαστεί να βρεθεί στην Αθήνα από το Ναύπλιο όπου και ζει για την μεγάλη παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της "Άγιοι στην Κόλαση", η συγγραφέας εξομολογείται στο Pause τα μεγάλα της μυστικά- της συγγραφής και όχι μόνο.

 Έχετε κατά το παρελθόν γράψει με ψευδώνυμο όπως έχετε αναφέρει σε προγενέστερη συνέντευξη σας. Αινείας Γ.Ν και Αγγελική Ι. Βολιώτη . Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία και η Ποίηση ακόμα και σήμερα θέτουν έναν περιορισμό στην έκφραση των γυναικών σε σχέση με την ελευθερία λόγου που ενδεχομένως έχει ένας άνδρας;


Δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει με κάτι περιοριστικό της έκφρασης των φύλων, αλλά με την καλλιέργεια μυστηρίου γύρω από την ταυτότητα. Σε κάθε περίπτωση συγγραφείς, όπως η Φερράντε, ανήκουν στους ευπώλητους ακριβώς επειδή κανείς δεν γνωρίζει ποιοι είναι. Θα έλεγα πως είναι ένα πολύ καλό διαφημιστικό κόλπο.

 

 

Γνωρίζοντας την εθελοντική σας δράση στις Φυλακές ως εθελόντρια καθηγήτρια Αγγλικών, και έχοντας αντλήσει ερεθίσματα από αυτή σας τη δράση με αποτέλεσμα την σπουδαία ποιητική συλλογή « Το στίγμα των βάλτων» Ποιήματα της Φυλακής από τις εκδ. ΑΩ αλλά και το νέο σας βιβλίο «Άγιοι στην Κόλαση» πόσο εύκολο είναι να κατανοήσει ένας απλός πολίτης τη ζωή ενός έγκλειστου και περισσότερο πώς μπορεί ένας συγγραφέας να μπει στα παπούτσια ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε αυτή τη θέση ;

Στους απλούς πολίτες αρέσει υπερβολικά η κλειδαρότρυπα. Αν παρατηρήσουμε τι είδους σίριαλ και ταινίες παρακολουθούν, τι ακούνε και τι διαβάζουν γενικώς, έχουν να κάνουν με τύπους που είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Το «καλό παιδί» θα αναμετρηθεί για λίγο με το «κακό παιδί» και μετά θα επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Κατά κάποιο τρόπο, βάζει μια στολή που δεν του κάνει, εν γνώσει του. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος το πόσο αβάσταχτος είναι ο εγκλεισμός. Άλλο να το διαβάζεις και άλλο να το βιώνεις. Επειδή στα γραφτά μου καταπιάνομαι με προσωπικότητες εκ πρώτης όψεως συνηθισμένες, κατά τη διαδικασία της συγγραφής καταλήγουν να με εκπλήσσουν με τη μεταστροφή τους σε κάτι απρόβλεπτο και τραγικό. Σε ένα βιβλίο επιτρέπονται όσα απαγορεύονται.

 

 

 Στο βιβλίο σας «Άγιοι στην Κόλαση» μία από τους κύριους ήρωες, η Ίριδα καταγόμενη από καλή οικογένεια, αντισυμβατική και συγχρόνως ρομαντική η ίδια καλείται να σηκώσει τον άθλο της επίλυσης ενός μυστηρίου το οποίο μπορεί να αποβεί και επικίνδυνος για την ασφάλεια της. Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε στο δίλημμα του να σιωπήσετε σε κάποιο κακώς κείμενο κοινωνικά; Ταυτίζεστε λοιπόν με την ηρωίδα σας ως προς αυτό αλλά και γενικότερα και σε τι βαθμό;


Ωραία ερώτηση! Κάποια πράγματα δεν πρέπει ποτέ να αποκαλύπτονται, για το καλό όλων. Ο βαθμός ταύτισης μου με την Ίριδα αρχίζει και τελειώνει με το ενδιαφέρον και την ενσυναίσθηση που δείχνει για κάποιον που δεν γνωρίζει και την απόφαση της να δώσει μάχη, ώστε να λάμψει η αλήθεια. Δεν θα αδιαφορούσα ποτέ για κάποιον που οι περιστάσεις τον έκαναν να βρίσκεται σε αδύναμη θέση.Αν ανθρωπιά σημαίνει ρίσκο ζωής, έχω επιβιώσει από πολλές ακραίες πιθανότητες.

 

Στο βιβλίο σας θίγονται παραπλεύρως σοβαρά ζητήματα της εποχής μας, όπως το gender fluidity, η ηθική και πόσο ελαστική μπορεί να είναι αυτή αναλόγως τις περιστάσεις, ζητήματα δικαιοσύνης σε ένα σύγχρονο πλαίσιο ενώ η γραφή σας θα έλεγε κανείς πως «σε χειρουργεί με το γάντι». Ποιο είναι το μυστικό με την εμπειρία που έχετε τόσο στο μετερίζι του ποιητικού λόγου αλλά και στον πεζό για να μιλήσει κανείς για δύσκολα θέματα χωρίς να γίνει διδακτικός με την αρνητική έννοια προς τον αναγνώστη;


Για να λάβει ο δέκτης το μήνυμα από τον πομπό θα πρέπει να γνωρίζει εξ αρχής τον τρόπο με τον οποίο θα το μεταδώσει. Αν το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί μια προβληματική γόνιμη ώστε ο δέκτης να αναθεωρήσει και να υιοθετήσει μια εναλλακτική στάση πάνω στο αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, τότε ο τρόπος προσέγγισης οφείλει να είναι ανάλογος. Ηθική σε δόσεις δεν υπάρχει. Όπως θα διαπιστώσει κανείς από το στυλ γραφής μου, είναι ωμό, κυνικό και έξω από τα δόντια. Οι αλήθειες δεν γίνεται να επιχρυσώνονται για να ακουστούν. Όταν η κοινωνία πρέπει επιτέλους να απεγκλωβιστεί από τις αυταπάτες στις οποίες είναι δέσμια, σε ό,τι με αφορά έρχομαι σε ευθεία ρήξη με όλα. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι αρεστή. Με ενδιαφέρει να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Όσο για τα ζητήματα δικαίου, θεωρώ ότι σε παγκόσμια κλίμακα οι νομοθεσίες είναι ανάλογες με τις κοινωνίες τις οποίες διέπουν. Πάντως σίγουρα η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή.

 

 Αντιστρόφως, θα ήθελα να μου πείτε ως αναγνώστρια τι κάνει ένα καλό βιβλίο στα δικά σας μάτια ; Ποιο/α βιβλίο/α διαβάζετε το τελευταίο διάστημα ;

Ένα καλό βιβλίο είναι αυτό που δεν ήθελα να τελειώσει, που το έχω υπογραμμίσει και σχολιάσει, που μου έχει προσδώσει κάποιο στοιχείο στον χαρακτήρα μου που αν δεν το είχα διαβάσει δεν θα το είχα, που με έκανε να ζήσω μια άλλη ζωή.

Αυτή την εποχή διαβάζω το βιβλίο του Πάνου Σόμπολου, «Τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας τριακονταπενταετίας όπως τα έζησα», βασισμένο σε τρανταχτές υποθέσεις που θα μείνουν για πάντα και θα συζητούνται.

 Στο τελευταίο σας βιβλίο «Άγιοι στην Κόλαση» υπηρετείτε την αστυνομική λογοτεχνία με ιδιαίτερο σεβασμό. Αν είχατε τη δυνατότητα να συναντήσετε τον Αστυνόμο Μπέκα του Μάρκαρη, τον Σέρλοκ Χόλμς του Ντόιλ ή τον Ηρακλή Πουαρό της Κρίστι με ποιον θα επιθυμούσατε να συνομιλήσετε και γιατί;

Θα προτιμούσα τον τελευταίο, καθώς θεωρώ ότι ο τρόπος που φτάνει στη λύση είναι η αποθέωση της ευφυΐας. Απολαμβάνω όλους τους ψυχαναγκασμούς του.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας, εάν έχετε κάποια βαθιά πεποίθηση για τη ζωή ή για τη συγγραφή με την οποία πορεύεστε – κάτι σαν κοσμοθεωρία- και να μας δώσετε μία γεύση από όσα ετοιμάζετε στο μέλλον.


Η βασική πεποίθηση μου είναι ότι ποτέ δεν περνάς το ίδιο ποτάμι δυο φορές. Είμαστε όλες οι αποφάσεις που έχουμε πάρει, αλλά και όσες δεν τολμήσαμε μέχρι τώρα. Βρίσκομαι μονίμως σε μια εξελισσόμενη κατάσταση, όπου προσπαθώ να αξιοποιήσω ακόμη και το παραμικρό ερέθισμα της καθημερινότητας και να ζω τη ζωή μου με τέχνη. Σε ένα στίχο έχω γράψει, «… παρακαλώ να μου βάλετε ένα στυλό στο χέρι, να γράφω και στον άλλο κόσμο…». Στο συρτάρι μου, εκτός από τα Διηγήματα της Φυλακής και διάφορα ποιήματα έντονα ερωτικά, τώρα τελευταία, υπάρχουν δυο έτοιμα μυθιστορήματα. Όταν γράφω ποίηση, γράφω για εμένα. Όταν γράφω μεγάλη φόρμα, γράφω για τον αναγνώστη. Είμαι πρωτίστως αναγνώστρια του εαυτού μου. Στον κόσμο των εκδόσεων θα υπάρχω για όσο θα έχω να μοιραστώ κάτι ενδιαφέρον χωρίς ωραιοποιήσεις και περιστροφές. Είναι βαρετό να επαναλαμβάνεται κανείς για λίγη δημοσιότητα.

*Το βιβλίο της Γκέλης Ντηλιά "Άγιοι στην Κόλαση" εκδ. ΑΩ παρουσιάζεται τη Δευτέρα 27.01 στο βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101) στις 19:00.