Σχόλιο: Ἄλλαξε τὰ ροῦχα του ὁ Μανωλιὸς κι ἔβαλε τὰ ροῦχα του ἀλλιῶς!
Τί Φίλης, τί Γαβρόγλου! Τὸ ὀρθόδοξο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὸ στόχαστρο καὶ τῶν
δύο!
Ἔχοντας πάει σχολεῖο τὴν ἐποχὴ ποὺ μαθαίναμε τὰ ἄμφια τῶν ἱερέων,
ὅταν θὰ προτιμούσαμε νὰ ξέρουμε ἀπὸ ποῦ ἀγοράζουν ροῦχα οἱ Beatles μπορῶ νὰ
διαβεβαιώσω ὅτι δὲν διατηρῶ καὶ τὶς καλύτερες ἀναμνήσεις ἀπὸ τὰ θρησκευτικά. Τὰ
θρησκευτικὰ εἶναι μιὰ ἄσκηση ματαιοδοξίας τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λατρεύει νὰ βλέπει
τὰ παιδιὰ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ κάτι ποὺ εἶναι αὐστηρὰ μεταφυσικὴ ἐμπειρία. Παρὰ ταῦτα
δὲν εἶμαι ἐνάντια στὴν διδαχή τους. Ὄχι γιὰ τὴν παιδευτικὴ ἀξία ποὺ ἡ ἐκκλησία
νομίζει ὅτι ἔχουν ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἀξία ποὺ πραγματικὰ ἔχουν. Ἀκόμα καὶ ἕνα
τελειωμένος ἕλληνας ἄθεος ἂν στραβώσει κάτι μπορεῖ νὰ κάνει τὸν σταυρό του ἢ νὰ
πεῖ «Ἔλα Χριστὲ καὶ Παναγία». Ἡ Ἐκκλησία ἀρέσκεται νὰ πιστεύει ὅτι συμβαίνει ἐπειδὴ
«κάπου μέσα μας ὅλοι πιστεύουμε». Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι σημαντικότερη. Ἡ ὀρθοδοξία καὶ τὰ
σύμβολα της εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἑλληνικὸ common bond. Αὐτὸς ὁ μυστήριος σταυρὸς
μὲ τὰ τρία δάχτυλα, ποὺ κάθε ἕνας κάνει καὶ ἕναν διαφορετικό, ἀπὸ τάπα τοῦ
μπάσκετ μέχρι κοκορέτσι, δὲν στέλνει τὸ σῆμα «Ἐδῶ εἶναι ἕνας πιστὸς» ἀλλὰ «Ἐδῶ
εἶναι ἕνας Ἕλληνας».
Καὶ τὰ θρησκευτικὰ σὰν στοιχεῖο ἐθνικὴ συνοχῆς μποροῦν νὰ ὑπάρχουν
μόνο μὲ τὴν....