Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὃν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει»

Ἁγιογραφία Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Σουρωτῆς - Θεσσαλονίκη

Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Δ΄,  «Οἰκογενειακὴ Ζωὴ»,  ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

– Γέροντα, γιατί ὁ κόσμος ὑποφέρει σήμερα τόσο πολύ;

– Ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Ἐσὺ σὰν μοναχὴ σηκώνεσαι τὸ πρωί, κάνεις τὸν κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Γιὰ τοὺς κοσμικοὺς οἱ δυσκολίες ποὺ περνοῦν εἶναι ὁ κανόνας τους, ὁπότε ἐξαγνίζονται μ’ αὐτές. Τοὺς κάνουν μεγαλύτερο καλὸ ἀπὸ τὴν κοσμικὴ καλοπέραση, ἡ ὁποία δὲν τοὺς βοηθάει οὔτε νὰ πλησιάσουν στὸν Θεό, οὔτε νὰ ἀποταμιεύσουν μισθὸ οὐράνιο. Γι΄ αὐτὸ πρέπει νὰ τις δέχονται ὡς δῶρα ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὁ Καλὸς Θεὸς μὲ τὶς δοκιμασίες παιδαγωγεῖ σὰν καλὸς Πατέρας τὰ παιδιά Του, ἀπὸ ἀγάπη, ἀπὸ θεία καλοσυνη, καὶ ὄχι ἀπὸ κακότητα οὔτε ἀπὸ κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει νὰ ἐπιστρέψουν κοντά Του. Ἐπειδὴ δηλαδὴ θέλει να σώσει τὰ πλάσματά Του καὶ νὰ κληρονομήσουν τὴν οὐράνια Βασιλεία Του, ἐπιτρέπει τὶς δοκιμασίες, γιὰ να παλέψει ο ἄνθρωπος, νὰ ἀγωνισθεὶ καὶ να δώσει εξετασεις στὴν ὑπομονὴ στοὺς πόνους, ὥστε νὰ μήν μπορεί νά Τοῦ πεῖ ὁ διάβολος: «Πῶς τὸν ἀνταμείβεις αὐτὸν ἢ πῶς τὸν σώζεις, ἀφοῦ δὲν κοπίασε;». Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν ἐνδιαφέρει αὐτὴ ἡ ζωή, ἀλλὰ ἡ ἄλλη. Πρῶτα μᾶς φροντίζει γιά τήν ἄλλη ζωὴ καὶ...

ὕστερα γι΄ αὐτήν.

– Γιατί ὅμως, Γέροντα, ὁ Θεὸς σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους δίνει πολλὲς δοκιμασίες, ἐνῶ σὲ ἄλλους δὲν δίνει;

– Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ὂν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει»[1]. Ἕνας πατέρας ἔχει λ.χ. ὀκτὼ παιδιά. Τὰ πέντε μένουν στὸ σπίτι, κοντὰ στὸν πατέρα τους, καὶ τὰ τρία φεύγουν μακριά του καὶ δὲν τὸν σκέφτονται. Σ΄  αὐτὰ ποὺ μένουν κοντά του, ἂν κάνουν καμία ἀταξία, τοὺς τραβάει τὸ αὐτί, τοὺς δίνει κανένα σκαμπιλάκι· ἢ, ἂν εἶναι φρόνιμα, τὰ χαϊδεύει, τοὺς δίνει καί καμιά σοκολάτα. Ἐνῶ αὐτὰ ποὺ εἶναι μακριά, οὔτε χάδι οὔτε σκαμπίλι ἔχουν. 

Ἔτσι κάνει καὶ ὁ Θεός. Τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι κοντά Του καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καλὴ διάθεση, ἂν σφάλουν λίγο, τοὺς δίνει ἕνα σκαμπιλάκι καὶ ἐξοφλοῦν ἤ, ἂν τους δώσει περισσότερα σκαμπίλια, ἀποταμιεύουν. Σ΄ἐκείνους πάλι ποὺ εἶναι μακριά Του δίνει χρόνια, γιὰ νὰ μετανοήσουν. Γι΄ αὐτὸ βλέπουμε κοσμικοὺς ἀνθρώπους νὰ κάνουν σοβαρὲς ἁμαρτίες καὶ παρ΄  ὅλα αὐτὰ νὰ ἔχουν ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ ζοῦν πολλὰ χρόνια, χωρὶς νὰ περνοῦν δοκιμασίες. Αὐτὸ γίνεται κατ΄  οἰκονομία Θεοῦ, γιὰ νὰ μετανοήσουν. Ἂν δὲν μετανοήσουν, θὰ εἶναι ἀναπολόγητοι στήν ἄλλη ζωή.

[1] Ό.π.

Ἱ.Μ.Λεμεσοῦ