ΟΔΟΣ: Σιλωάμ

ΟΔΟΣ 13.2.2014 | 727

Μερικοί αναγνώστες και φίλοι της ΟΔΟΥ αναφερόμενοι στο κύριο (πρωτοσέλιδο) άρθρο του φύλλου της προηγούμενης Πέμπτης, παρατήρησαν, πώς η κριτική στα σχόλια και τους επαίνους στο πρόσωπο της βουλευτή κ. Μαρίας Αντωνίου στην κοπή της βασιλόπιτας της τοπικής ΝΟΔΕ (Νέα Δημοκρατία) διακρίνεται από κάποια υπερβολή.

Γι’ αυτούς (τους αναγνώστες) όχι ότι δεν ήταν υπερβολές οι κολακείες, όπως και η αρκετά ωμή παρέμβαση των προσκεκλημένων κ. Μάκη Βορίδη και της κ. Άννας Ασημακοπούλου στα εσωκομματικά της τοπικής Νέας Δημοκρατίας, υπέρ της βουλευτή κ. Μαρίας Αντωνίου. Κάθε άλλο.
Υποστηρίζουν όμως, ότι υπάρχουν σοβαρότερα και ουσιαστικά ζητήματα από το να εστιάζεται η κριτική σε δευτερεύουσας ή σε ακόμη πιο αδιάφορα ζητήματα. Τα οποία στην πραγματικότητα, δεν απασχολούν την κοινωνία. Ή ότι θα έπρεπε εν πάση περιπτώσει, να συνεκτιμηθεί στην κριτική ως πιθανή μια κάποια αίσθηση χιούμορ των προσκεκλημένων της ΝΟΔΕ  που ήταν παρόντες στην εθιμοτυπική κοπή της βασιλόπιτας στην Καστοριά. Αφού για μερικούς, επρόκειτο για καθαρό «πείραγμα», για «πλάκα» κοινώς. Τώρα ποιος έκανε πλάκα σε ποιόν, αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Αν και δεν μπορεί να νοηθεί εκδήλωση πολιτικού κόμματος χωρίς πολιτικό μήνυμα, η ΟΔΟΣ, συμφωνεί ότι στην Καστοριά και τον περίγυρο, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα όσα έγιναν στο κομματικό happening, δεν έχουν πολιτική σημασία και σημειολογία που ξεφεύγει από τα κομματικά στεγανά.

Έχουν και με το παραπάνω μάλιστα. Διότι αν δεν συνέβαιναν, τέτοια, ανάλογα και ακόμη χειρότερα στην Νέα Δημοκρατία, που προσπαθεί να είναι δύναμη ιστορικής ευθύνης και προοπτικής, αν δεν γινόταν ανεκτός αυτού του επιπέδου ο πολιτικός λόγος, σαν κι’ αυτός των κκ. Μάκη Βορίδη και Άννας Ασημακοπούλου στην εκδήλωση της ΝΟΔΕ, τότε δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να επανέλθει και μάλιστα με δριμύ και αιχμηρό πολιτικό λόγο ο τέως βουλευτής Καστοριάς (του ΠαΣοΚ) κ. Φίλιππος Πετσάλνικος.

Ο οποίος χωρίς στοιχεία αυτοκριτικής, όχι μόνο αναλαμβάνει την... αποκλειστική ευθύνη και τις δάφνες για τα όσα «επιτεύχθηκαν» την περασμένη 20ετία στον τομέα της δημόσιας Υγείας, σε νοσοκομείο, πολυιατρείο του ΙΚΑ, κέντρα υγείας και αλλού στην Καστοριά, σαν να επρόκειτο για προσωπικές δωρεές ή ευεργεσίες. Επιπλέον, πολιτικά ποιείται την νήσσαν. Για το μερίδιο της ευθύνης του. Σαν να προήλθε από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, με την δημόσια παρέμβασή του, ζητεί τα ρέστα.

Όχι μόνο για το πολυιατρείο του ΙΚΑ, που κινδυνεύει να κλείσει, ή για τον κίνδυνο περαιτέρω υποβάθμισης της περίθαλψης στον Νομό, αλλά και για την Αρχιτεκτονική Σχολή που χάθηκε οριστικά επί των τελευταίων μηνών του χρυσού αιώνα του. Καθώς και για τα ΤΕΙ και όλα τα δεινά της μοίρας και της Καστοριάς. Όμως, δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτά, αφού το πιο σημαντικό είναι ότι με την δημόσια παρέμβασή του, μοιάζει να αποποιήθηκε απολύτως την λέξη «ΠαΣοΚ».

Υπογράφοντας ως πρώην υπουργός (σκέτο) πρώην πρόεδρος της βουλής και παραλείποντας να υπογράψει ως πρώην βουλευτής (και δη του ΠαΣοΚ –θα έχει τον λόγο του και για τα δύο) κατακεραυνώνει βουλευτές, αντιπεριφερειάρχες, δημάρχους κ.ο.κ., τους οποίους εγκαλεί ότι παρακολουθούν τις δυσάρεστες εξελίξεις και πάλι με τα χέρια σταυρωμένα. Και τους καλεί ουσιαστικά να υπερασπιστούν, το έργο «του». Προς όφελος της κοινωνίας και του τόπου βεβαίως. Ταυτόχρονα δείχνει να στρέφεται κατά της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας αλλά και ΠαΣοΚ, σκιαγραφώντας εύγλωττα την εκτίμησή του, προπαντός στο (σημερινό) ΠαΣοΚ.

Αν δεν υπήρχε λοιπόν ο κ. Μάκης Βορίδης να πλέκει το εγκώμιο της βουλευτή Καστοριάς με το «επικοινωνιακό της χάρισμα», κατά την ΟΔΟ προφανώς και ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος θα σκεφτόταν περισσότερο, την τολμηρή απόφασή του να δηλώσει για μια ακόμη φορά τιμητής. Των πάντων. Όχι βεβαίως ότι διέπραξε μόνο λάθη ή λάθη διέπραξε μόνο αυτός, αλλά οπωσδήποτε, οι παραινέσεις και οι παρεμβάσεις του, δεν μοιάζουν απολύτως φυσικές.

Με την ίδια λογική, πλήρως ευθυγραμμισμένη στην ποιότητα του πολιτικού λόγου της Καστοριάς, αισθητά υποβαθμισμένος, όπως είναι και στην υπόλοιπη Δυτική Μακεδονία, έσκασε και το ζήτημα του παρουσιαστή και σχολιαστή της επικαιρότητας σε τηλεοπτικό σταθμό της Δυτικής Μακεδονίας, δηλαδή του κ. Θεοδώρου Καρυπίδη. Όχι βέβαια για την γκάφα -όπως κατακρίθηκε- του ΣυΡιζΑ να υποστηρίξει σαν υποψήφιο στην θέση του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, όπως-όπως βιαστικά, με αποκλειστικό κριτήριο το αντιμνημονιακό προφίλ. Και μάλιστα να τον υποστηρίξει περίπου από κοινού, με όλα τα υπόλοιπα αντιμνημονιακά μέτωπα, κόμματα και δυνάμεις.

Αλλά και επειδή, όπως αποκαλύφθηκε, ο γνωστός και δημοφιλής στην ευρύτερη περιφέρεια παρουσιαστής, ήδη υποψήφιος περιφερειάρχης όπως δήλωσε, στα 2-3 τελευταία χρόνια της τραγωδίας που ζει η Ελλάδα και η Δυτική Μακεδονία, είναι πασίγνωστο, ότι αφιερώθηκε στην άτεγκτη κριτική. Ενάντια στα κόμματα της συγκυβέρνησης, απέναντι στο μνημόνιο και τα οικονομικά μέτρα. Περιβαλλόμενος και υποστηριζόμενος συνήθως από πρόσωπα και συνεργάτες που συναγωνίζονταν σε απόλυτες, αν όχι κάπως αδιάλλακτες κριτικές. Στις οποίες συνήθως ανέλυαν το αδιαφιλονίκητο και προκαταβολικό τους συμπέρασμα.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Θεόδωρος Καρυπίδης, που εργάζεται και επιπλέον όμως ήδη πολιτεύεται (κάνοντας την εργασία του πολιτική, ή το αντίθετο), χάρη στην νηφάλια παρουσία του και τα ήρεμα χαρακτηριστικά του προφίλ του, αισθάνεται άνετα και δικαιωμένος να υποστηρίζει ότι διαθέτοντας κληρονομικές περγαμηνές αριστεροσύνης και δημοκρατικότητας, είναι ένας απλός στρατιώτης στον στόχο της ανατροπής στη Δυτική Μακεδονία.

Όπου ανατροπή θα εννοεί ασφαλώς της συγκυβέρνησης και του μνημονίου. Και ότι σε περίπτωση εκλογικής νίκης του, «το ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας» (δηλαδή Κοζάνη, Φλώρινα), θα βαδίσει στο δρόμο της διαφάνειας, της δημοκρατίας, της υπεράσπισης του δημόσιου πλούτου και της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Οι ανακοινώσεις αυτές, εκτός από το στίγμα τους, στην ουσία όχι μόνο δείχνουν την γεωγραφική κατεύθυνση στην οποία γέρνει η πλάστιγγα των προτεραιοτήτων του υποψηφίου περιφερειάρχη και τις μάλλον φυσιολογικές επιρροές και προτιμήσεις του, αλλά σκιαγραφούν και το πολιτικό υπόβαθρο των απόψεών του. Καθώς και το ότι ο ρόλος της Καστοριάς που δεν αποτελεί τμήμα του ενεργειακού κέντρου, θα είναι ρόλος δορυφόρου της Κοζάνης, και αυτή πάλι με την σειρά της κηδεμόνας της Καστοριάς.

Και όλα αυτά λέγονται ελεύθερα, χωρίς αντίλογο, κριτική, ακριβώς επειδή προηγουμένως, στον ποιοτικό μεσαίωνα της πολιτικής, μπορεί να θεωρείται η κυρία Μαρία Αντωνίου, ένας νέος Δημοσθένης. Και η Καστοριά, έχει τύχη βουνό και όχι βουνά προβλημάτων.

Μα το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα, είναι το γεγονός, ότι από τις απαντήσεις του υποψηφίου περιφερειάρχη, απουσιάζει κάθε στοιχείο, άρνησης, διάψευσης, υποχώρησης, υπαναχώρησης στα ακραία σχόλια που του αποδίδονται, σε σχέση με τους Εβραίους, τα οποία φέρεται να ανάρτησε σε προσωπική μερίδα ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης. Σχόλια ανατριχιαστικά, όχι απλώς για το αντισημιτικό πλαίσιο το οποίο μάλλον γραφικό μπορεί να θεωρηθεί, αλλά για το επίπεδο πολιτικής που προϋποθέτει.

Βεβαίως, δεν είναι μόνο στην Δυτική Μακεδονία, ούτε μόνος, ο κ. Θεόδωρος Καρυπίδης ο δημοσιογράφος που μοιάζει να έδωσε βήμα σε ακραίες, και για την ΟΔΟ μάλλον κωμικές εικασίες, όπως αυτή που επιμένει ότι πίσω από κάθε κακό κρύβονται οι Σιωνιστές. Έδωσε βήμα ακόμη και στην Χρυσή Αυγή, η οποία συχνά προκαλεί θόρυβο με την ακρότητα των θέσεών της και προπαντός για την βιαιότητα μερικών ενεργειών της.

Διότι ειδικά στην Καστοριά, με εξαίρεση την ΟΔΟ, που δεν δημοσίευσε ούτε ένα δελτίο τύπου οποιουδήποτε κόμματος υποστηρίζει ρατσιστικές θέσεις, ή δαιμονοποιεί το σύνολο του δημόσιου βίου, συμπεριλαμβανομένης της Χρυσής Αυγής, όλες οι υπόλοιπες εφημερίδες, τα ραδιόφωνα ή τα blogs της Καστοριάς έδωσαν πλήρη δυνατότητα έκφρασης και στα άκρα.

Ώστε το θέμα με τον κ. Θεόδωρο Καρυπίδη, να αποτελεί απλώς, την αιχμή του δόρατος, για το πολιτικό πρόβλημα της Δυτικής Μακεδονίας. Όχι ότι στην περίπτωση εκλογής του, δεν θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να λειάνει τις γωνίες των απόψεών του. Αλλά διότι το όλο συμβάν εξηγεί ίσως και διαιωνίζει τους μυστήριους λόγους, για τους οποίους, υποτίθεται ότι η Κοζάνη δεν είχε ποτέ Εβραίους –όπως καυχώνται οι γείτονες. Οι οποίοι Εβραίοι, που συχνά υποδεικνύονται ως υπεύθυνοι για όλα τα δεινά, όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και της Σελήνης ακόμη, αν είναι έτσι τα πράγματα, διακρίθηκαν από ένα ιστορικό... προαίσθημα.

Γ ι’ αυτό μπορεί μεν να υπήρχε μια κάποια υπερβολή στην κριτική για το πολιτικό σκετς της βασιλόπιτας της ΝΟΔΕ, αν και ευτυχώς τουλάχιστον μέχρις ώρας κανείς από τους βασιλοπιτοκόφτες δεν φαίνεται να βλέπει συναγωγές, λυχνίες, εβραϊκές τελετές και γιορτές κάτω από την μύτη του Μεγαλέξαντρου. (Εξαίρεση οι... ψεκασμοί που βλέπουν κάποιοι υποψήφιοι πάνω από την λίμνη).

Ωστόσο ο κόσμος θα ήταν ασφαλώς καλύτερος, αν αυτοί που έχουν το «πρόσταγμα» του τόπου ή φιλοδοξούν να τον διασώσουν σε δήμους, περιφέρεια και βουλή, πριν ανοίξουν το στόμα τους και πριν καθίσουν στο πληκτρολόγιο, σέβονταν πρωτίστως τον εαυτό τους.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Φεβρουαρίου 2014, αρ. φύλλου 727

Σχετικό κείμενο:

• ΟΔΟΣ: Βασιλόπιτες