Graffiti Lettering και Street Art στο γήπεδο Καλαμαριάς - Wall Of Fame

 Σήμερα θα είναι μια ξεχωριστή ανάρτηση της σειράς Graffiti και Street Art στην Θεσσαλονίκη μια που θα παρουσιάσουμε μια εκδήλωση της UrbanAct (για περισσότερα για την UrbanAct μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα τους στον σύνδεσμο UrbanAct) που οργάνωσε και προετοίμασε (έβαψε τον τοίχο) ένα χώρο στο γήπεδο καλαμαριάς (από την πλευρά της οδού Χίλης) για να δημιουργήσουν Graffiti επάνω του οι διάφοροι καλλιτέχνες (Graffiti Lettering) της πόλης (και όχι μόνο! ήρθαν και παιδιά και από άλλες πόλεις!) στις 10/4/2016 (Κυριακή). 

 Μια ιδιαίτερη ανάρτηση και για μένα μια που μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω ζωντανά τα παιδιά να δημιουργούν τα έργα τους, καθώς και να μιλήσω μαζί τους, και να πάρω μερικές ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις σχετικά με ερωτήματα που με απασχολούσαν πάνω σε αρκετές πτυχές αυτής της δραστηριότητας που με ενθουσιάζει κάθε φορά που συναντώ τα διάφορα αριστουργήματα που κάνουν τα παιδιά με τα σπρέι στα χέρια (δυστυχώς δεν έκανα όλα τα ερωτήματα που θα ήθελα, δεν πειράζει, θα βρεθούν αρκετές ευκαιρίες στο μέλλον για να τους ρωτήσω το κάθε τι που θα μου κατεβάσει η γκλάβα μου χα χα χα). 

 Οπότε διαβάζοντας την Κυριακή πρωί στο blog της Παράλαξης ότι θα γίνονταν την ίδια μέρα αυτή η εκδήλωση αμέσως μου καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα του "Πρέπει να πάω εκεί χωρίς δεύτερη σκέψη!!!", οπότε χωρίς πολλά πολλά ξεκινώ από τον Σοχό με το Vitara, και παίρνοντας αστικό και ταξί βρίσκομαι κατά το μεσημεράκι στο γήπεδο της Καλαμαριάς όπου ήδη είχαν τα παιδιά περάσει αρκετές ώρες ζωγραφίζοντας και σχεδιάζοντας τα έργα τους (σωστά τα ρήματα? Ζωγραφίζω για το Street Art και σχεδιάζω για το Graffiti Lettering?). 

 Παρόλο που η εκδήλωση ήταν κυρίως για το Graffiti Lettering ορισμένα από τα παιδιά είχαν ζωγραφίσει και μερικά Street Art. 

 Πρώτη εικόνα που συγκράτησα ήταν τα 10-20 νέα παιδιά που συμμετείχαν. 

 Δεύτερη εικόνα τα δεκάδες με εκατοντάδες σπρέι που ήταν πάνω στο πεζοδρόμιο, "πολεμοφόδια αβέρτα βλέπω!". 

 Τρίτη εικόνα τα ίδια τα παιδιά, το ντύσιμο τους, βερμούδες και μπλουζάκια, τατουάζ σε αρκετούς, λίγες μάσκες στο πρόσωπο και ακόμα λιγότερες με φίλτρα, μερικά τζόκεϊ στα κεφάλια, αθλητικά παπούτσια οι περισσότεροι. 

 Παιδάκια! 

 Παιδάκια που αντί να χαραμίζονται τέτοια ώρα στις καφετέριες δημιουργούν κάτι που τους εκφράζει, και εξωτερικεύουν κομμάτια από τον εσωτερικό τους κόσμο προσφέροντας τα γενναιόδωρα σε όλους μας. 

 Μου αρέσουν αυτά τα παιδάκια!!!   

 Σε μια γωνία περιθωριοποιημένα μερικά Street Art.

 Και ένα τρέιλερ, προφανέστατα των διοργανωτών της εκδήλωσης με όλα τα υλικά για να προετοιμαστεί ο χώρος (να βαφεί ο τοίχος) με τον συντονιστή της τον κ. Κυριάκο Ιωσηφίδη (που όλα τα παιδιά όταν τα ρωτούσα αν θα μου πούνε μερικά λόγια με παρέπεμπαν σε αυτόν. "Αυτόν να ρωτήσεις, αυτός το διοργανώνει, αυτός τα ξέρει όλα,αυτός έχει γράψει τα μόνα βιβλία για το Graffiti στην Ελλάδα, τρία μάλιστα!!!").

 Αλλά πριν προχωρήσουμε στις συνεντεύξεις μερικές ματιές πρώτα από τα μισοτελειωμένα έργα για να αντιλαμβανόμαστε και την εξέλιξη τους χρονικά αλλά και για να έχει μια γραμμική συνέχεια η διήγηση μας (πρώτα σουλατσάρα βγάζοντας φωτογραφίες, και μετά ξεψάρωσα αρκετά για να ζητώ και συνεντεύξεις χα χα χα)

 Ο όγκος της εργασίας και κόστος της σε χρόνο είναι πολύ μεγάλα! Ήδη τα παιδιά πρέπει να σχεδίαζαν-ζωγράφιζαν πολύ πριν το μεσημέρι για ώρες όταν τα συνάντησα εγώ (περίπου στις 3 το μεσημέρι) για να τελειώσουν κοντά στις 6 το απόγευμα!

 Οπότε φτάνει η στιγμή να πάρω την δεύτερη μου συνέντευξη της ημέρας από τον κ Κυριάκο Ιωσηφίδη (εδώ θα παρουσιαστεί πρώτη. Γιατί?!?!?! Γιατί έτσι θέλω! Αφεντικό σε αυτό το blog δεν είμαι? Ότι θέλω κάνω!!! Χα χα χα). Βιάζεται να φύγει γιατί πρέπει να πάει στον Βόλο μου λέει, τελικά τον πείθω να μας πει μερικά λόγια για την εκδήλωση που οργάνωσαν με τα παιδιά. 

 Θα χρησιμοποιηθούν τα αρχικά μόνο των ονομάτων Λ.Μ. (Λάζαρος Μότσανος) και Κ.Ι. (Κυριάκος Ιωσηφίδης) στα πλαίσια αυτής της συνέντευξης. 

 Λ.Μ. Για πείτε μου τι έχουμε εδώ σήμερα? Κ.Ι. Είναι μια παρέμβαση στα πλαίσια της έκθεσης που υλοποιήσαμε σαν UrbanAct στην Toss Gallery με αφορμή το Graffiti Lettering, και ο συγκεκριμένος χώρος επειδή είναι και ιστορικός, εδώ έγινε το 1995 το πρώτο φεστιβάλ, είναι σαν,  μάλλον όχι σαν, αλλά είναι ένα Wall of fame της Θεσσαλονίκης. Και είναι ένα κάλεσμα στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην έκθεση, και εμείς προετοιμάσαμε την επιφάνεια για να δημιουργήσουν τα έργα τους.

 Λ.Μ. Υπήρχαν έργα στον τοίχο τα είχα βγάλει πριν από ένα χρόνο οπότε τώρα ξαναδημιουργούν επάνω στον τοίχο νέα έργα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση αυτού του blog O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VIIΙ )?  Κ.Ι. Ναι έτσι και αλλιώς αυτή η τέχνη είναι εφήμερη.

 Λ.Μ. Εσείς πόσα χρόνια ασχολείστε με αυτό? Κ.Ι. Σαν φορέας ασχολούμαστε πάνω από μια δεκαετία και είμαστε περισσότερο γνωστοί για τις μεγάλες δημόσιες τοιχογραφίες, δηλαδή στην Θεσσαλονίκη για αυτό το κομμάτι είμαστε γνωστοί.

 Λ.Μ. Νομίζω έχετε κάνει τις τοιχογραφίες στο τελωνείο (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση αυτού του blog Urban Art Ventures Thessaloniki 2015 )? Κ.Ι. Αυτό έγινε πρόσφατα το Σεπτέμβριο του 2015, αλλά και όλες σχεδόν οι μεγάλες τοιχογραφίες στην Θεσσαλονίκη είναι από μέλη μας π.χ. στο Νοσοκομείο στο Ιπποκράτειο, στο κέντρο στην Ροτόντα, πάρα πολλές παρεμβάσεις σε σχολεία σε οργανωμένο πρόγραμμα αυτό που έχουμε το "ζωγραφίζω τα σχολικά κτίρια" το οποίο το τρέχουμε από το 2013.

 Λ.Μ. Η συνεργασία με τις αρχές είναι εύκολη ή αντιμετωπίζετε πρόβλημα? Κ.Ι. Εύκολη, Γιατί να αντιμετωπίσουμε πρόβλημα? Επειδή υπάρχει μεγάλη αποδοχή σε αυτό που γίνεται και συμμετοχή πλέον δεν υπάρχει πρόβλημα. Να σου πω ένα παράδειγμα το πρόγραμμα για τα σχολεία είναι υπό την αιγίδα του υπουργείου παιδείας από τότε που ξεκινήσαμε, το ίδιο γίνεται και από τους δήμους. Πλέον έχει μπει σε ένα ρου απλώς όπως σε όλα τα πράγματα γίνεται ένας κύκλος,  όπως και στην Θεσσαλονίκη στο Graffiti δεν έχει βγει μια καινούρια γενιά, αυτό προσπαθούμε τώρα, δηλαδή κάνουμε ένα πρώτο βήμα να δημιουργήσουμε την επόμενη γενιά.

 Λ.Μ. Αυτή την στιγμή τα παιδιά που τα βλέπω εδώ είναι μικρά, το άλλο που το μίλησα είναι 26 ετών και ασχολείται ήδη 6 χρόνια. Κ.Ι. Ναι αλλά σε όλη την Θεσσαλονίκη είναι 4-5 άτομα.

 Λ.Μ. Μόνο 4 με 5 άτομα?!?! Κ.Ι. Ε λέω τώρα ένα αριθμό! Οπότε και προσπαθούμε σιγά σιγά πάλι να ανεβάσουμε την φάση του Graffiti, που Graffiti είναι το Lettering, δεν είναι το άλλο κομμάτι που κάνουν τοιχογραφίες που είναι πιο ζωγραφικό κομμάτι.

 Λ.Μ. Πόσο μεγάλη είναι η κοινότητα των καλλιτεχνών του Street Art στην Θεσσαλονίκη? Κ.Ι. Τι εννοείς σε αριθμούς? 

 Λ.Μ. Ναι σε αριθμούς, είναι καμία δεκαριά άτομα? Κ.Ι. Σίγουρα, σίγουρα, παραπάνω!

 Λ.Μ. Εγώ έχω αντιληφθεί στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι ότι υπάρχουν κάποιες ξεχωριστές τεχνοτροπίες και μπορείς σιγά σιγά να τους ξεχωρίζεις (τους καλλιτέχνες).  Κ.Ι. Υπάρχουν και άτομα που κάνουν κρυφά κομμάτια, το να είναι ενεργός κάποιος δε σημαίνει να πάει σε ένα τοίχο και να είναι σε κεντρικό σημείο της πόλης, υπάρχουν άτομα που κάνουν έργα σε ποιο κρυφά σημεία.

 Λ.Μ. Ναι έχω πετύχει ήδη σε ένα καπνομάγαζο στην Ωραιοκάστρου ένα τετραώροφο κτίριο που είναι γεμάτο με έργα (στο μέλλον θα τα δείτε αυτά), απλώς με ποιο κριτήριο επιλέγονται οι περιοχές που θα δημιουργηθούν τα έργα? Βλέπω ορισμένα σημεία να είναι τιγκαρισμένα με Graffiti και σε ορισμένα άλλα να μην υπάρχει απολύτως τίποτα. Χρειάζεται μια κρίσιμη μάζα από Graffiti σε μια περιοχή ή απλώς όλα είναι στο κέντρο? Κ.Ι.  Αυτό είναι στον κάθε καλλιτέχνη το πώς το βλέπει, για το Graffiti πάντα παίρνει υπόψη τον χώρο στον οποίο παρεμβαίνει και πως θα προσαρμόσει το κομμάτι και το γιατί θα δώσει το έργο του στην περιοχή που γίνεται.

 Λ.Μ. Τα παιδιά θα μπορέσουν να βιοποριστούν από αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον τους ή είναι πολύ κλειστός ο χώρος (μικρή η αγορά και η ζήτηση για αυτά τα έργα), ελάχιστες οι θέσεις εργασίας? Κ.Ι. Το Graffiti έχει μπει σε όλους τους τομείς, δηλαδή έχει μπει στο Γραφίστικο, στο εικαστικό, σε όλα τα επαγγέλματα που αφορούν το Graphic design ή οτιδήποτε, για αυτό και είναι και πρωτοποριακό, οπότε αρκετά παιδιά βιοπορίζονται ήδη από την γραφιστική που κάνουν επειδή είναι ιδιαίτερη λόγου του Graffiti, είτε σε τοιχογραφίες, είτε σε άλλες δουλειές.

 Λ.Μ. Να υποθέσω ότι τα παιδιά είναι αυτοδίδακτα όλα? Κ.Ι. Πάντα, ναι, ναι. Κάποιοι βέβαια σπουδάζουν και στην σχολή καλών τεχνών για να δουν και το άλλο το κομμάτι, δηλαδή μήπως πάρουν και κάποια στοιχεία και από εκεί, αλλά όλοι είναι αυτοδημιούργητοι.

 Λ.Μ. Στην Σταυρούπολη έχω πάει στο τμήμα εφαρμοσμένων τεχνών του ΑΠΘ και έχω δει πολλά έργα τους, οπότε να υποθέσω ότι εκεί πέρα είναι αρκετοί που ασχολούνται με το Graffiti (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση αυτού του blog O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIV)? Κ.Ι. Είναι κάποιοι που έχουν  το ενδιαφέρον να δούνε τι θα μπορούσε να βγει και από εκεί οπότε και σπουδάζουν στο αντίστοιχο τμήμα.

 Λ.Μ. Ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ. Κ.Ι. Καλή συνέχεια. 

 Και η σχετική προετοιμασία για να κάνεις ένα Street Art! Πρώτα σχεδιασμός του έργου πάνω στο χαρτί που θα χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για την μεταφορά της ιδέας και στον τοίχο!

 Εδώ τσιμπάω ένα από τα παιδιά που μου είπανε ότι είναι ένας από τους δύο επαγγελματίες του είδους (σε αυτή την εκδήλωση) για να κάνω την πρώτη πρώτη μου ποτέ συνέντευξη (την οποία ως πραγματικά βλαμμένος την παρουσιάζω δεύτερη χα χα χα). 

 Το καλλιτεχνικό του όνομα είναι ASHOS είναι 26 ετών και ασχολείται με αυτή την δραστηριότητα εδώ και 6 έτη (για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην σελίδα του στο Facebook ASHOS).

 Ντυμένο στα μαύρα ένα παιδί (όταν είσαι στα 42 οποιοσδήποτε κάτω από τα 30 σου μοιάζει για παιδί! Χα χα χα) που φορά μαύρα γυαλιά ηλίου που είναι γεμάτα με λευκές πιτσιλιές μπογιάς με ένα σπρέι στο χέρι να βάζει διαρκώς πινελιές από εδώ και εκεί στο δημιούργημα του λες και υπάρχει μια εικόνα διαμορφωμένη ήδη στο μυαλό του και προσπαθεί με μικρές ριπές μπογιάς να την πυροβολήσει και στον τοίχο μπροστά του. Τον ρωτώ αν έχει μερικές στιγμές να μας χαρίσει και ορισμένες ερωτήσεις να απαντήσει. Παρόλο που είναι εμφανώς πιεσμένος από τον χρόνο σταματά για λίγο για να μας πει μερικά λόγια. 

 Λ.Μ. Γιατί το κάνεις? ASHOS Για βιοποριστικούς λόγους.

 Λ.Μ. Δουλεύεις μόνος σου? ASHOS  Τις ποιο πολλές φορές δουλεύω μόνος μου αλλά φυσικά όταν έχεις και βοήθεια είναι καλύτερα και ευκολότερα για σένα και μπορεί να γίνει ποιο πλήρη εργασία.

 Λ.Μ. Πόσο είναι το μέσο κόστος για κάθε έργο σου? ASHOS  Αυτό εξαρτάται και από το μέγεθος του έργου, ξεκινά από 60 ευρώ μέχρι και 1000 ευρώ για τα πολύ μεγάλα.

 Λ.Μ. Προβλήματα με τους περίοικους? ASHOS  Όχι ιδιαίτερα  αν δουλεύουμε με νόμιμη άδεια.

 Λ.Μ. Προβλήματα με τους σεκιουριτάδες όταν ζωγραφίζετε πάνω στα τρένα? ASHOS  Όχι δεν έχουμε εμείς τέτοια, δεν ζωγραφίζουμε πάνω σε τρένα (εδώ σαν να μην μας τα είπε καλά ο ASHOS γιατί υπάρχει ήδη μαρτυρία από την αντίπερα όχθη που έχει δημοσιοποιηθεί στα πλαίσια αυτού του blog  στην ανάρτηση Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol I) αυτά τα κάνουν μόνο οι Αθηναίοι! 

 Εππππππ! Τι τόσο μόνο? 

Τα λεφτά μας πίσω!!!

Χα χα χα.

Σας είπα ήταν η πρώτη πρώτη μου συνέντευξη και δεν είχα πάρει ακόμα το κολάι οπότε και τόση καλά είναι χα χα χα. 

 Ξεψαρομένος πια πάω και για την τρίτη μου συνέντευξη (που για αλλαγή θα την παρουσιάσουμε εδώ ως τρίτη για να μην λέτε ότι δεν έχω γραμμική επαφή με τον χρόνο χα χα χα). 

 Αυτή την  φορά με μια σειρά μου τον Δημήτρη (σελίδα του στο Facebook Dimitris Bairaktaridis). Ένας σαραντάχρονός οικογενειάρχης που ασχολείται με το Graffiti εδώ και 30 χρόνια, έχει ένα εργαστήριο τατουάζ στην Μητροπόλεως 61 (το Style Matters Tattoo Studio η σελίδα τους στο Facebook είναι αυτή Style Matters Tattoo Studio) και το καλλιτεχνικό του όνομα είναι το Jasone. Ο οποίος θεωρεί ότι δεν είναι μέσο βιοπορισμού του η τέχνη του αλλά απλώς ένα συμπληρωματικό εισόδημα καθώς και δεν πιστεύει ότι μπορεί κάποιος στην Ελλάδα να βιοπορισθεί μόνο με το Graffiti και το Street Art και λόγου μεγέθους αγοράς αλλά και επειδή ακόμα δεν είναι κοινό βίωμα στην ψυχοσύνθεση του λαού μας (φυσικά παλιότερα ξένιζε ακόμα περισσότερο αυτή η τέχνη).

 Αλλά πριν από όλα η απαραίτητη εισαγωγή στην συνέντευξη. Αφού τελείωσα να βγάζω φωτογραφίες πάω στο δεύτερο άτομο που μου υπόδειξαν ως επαγγελματία τα περισσότερα παιδιά. Ένας αεικίνητος σαραντάρης που πάει διαρκώς πάνω κάτω προσθέτοντας πινελιές στο έργο του, φορώντας μια μάσκα με φίλτρα στο πρόσωπο του. Τον τσιμπώ και του λέω "θα μου πεις μερικά λόγια για την τέχνη σου Δημήτρη?", "Φυσικά" λέει, "αρκεί να μην σταματήσω να ζωγραφίζω γιατί ο χρόνος μετρά!" συνεχίζει να λέει "Ωχ!" σκέφτομαι "Άλλη μια λιγομίλητη συνέντευξη προβλέπεται να είναι και αυτή!!!". Και ενώ σκέφτομαι αυτό έρχεται η έκπληξη! Ο Δημήτρης παρόλες τις δηλώσεις του είναι ένας χείμαρρος λέξεων κυριολεκτικά! Απαντά σε κάθε ερώτηση μου δίνοντας μεγάλο βάθος στις απαντήσεις του γεμίζοντας τες και με ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών! Μια ευχάριστη έκπληξη!

 Λ.Μ.  Πόσο συχνά βγαίνεις για να δημιουργήσεις ένα έργο (πες 2 φορές την εβδομάδα)? Jasone Μπα όχι πλέον, λόγου των διαφόρων υποχρεώσεων, της εργασίας μου, της οικογενείας μου, έχω μειώσει πολύ την συχνότητα των εξορμήσεών μου και πλέον μπορεί ακόμα και να βγαίνω μια φορά τον μήνα. Μικρότερος φυσικά που δεν είχα τόσες υποχρεώσεις μπορεί να έβγαινα και 2 φορές την ημέρα.

 Λ.Μ.  Πως κρίνεις το επίπεδο των καλλιτεχνών Graffiti και Street Art στην Θεσσαλονίκη? Jasone Πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα ψιλό το επίπεδο των καλλιτεχνών στην Θεσσαλονίκη (πιθανότατα να είναι οι καλύτεροι στην Ελλάδα!) γιατί και υπάρχει πολύ μεγάλη αλληλεπίδραση και μεταξύ των τοπικών καλλιτεχνών (οι περισσότεροι είναι και φίλοι μεταξύ τους)  καθώς και ενώ δεν είναι μικρή πόλη η Θεσσαλονίκη ωστόσο δεν έχει τέτοιο μεγάλο μέγεθος (όπως η Αθήνα) που για να γίνεις γνωστός στον κύκλο των καλλιτεχνών και όσων παρακολουθούν το συγκεκριμένο θέμα να χρειάζεται να παράγεις πολλά έργα (με φυσικό επακόλουθο όσο αυξάνει η ποσότητα των έργων σου να μειώνεται η ποιότητα τους).

 Λ.Μ.  Τα παιδιά σου θα ήθελες να ακολουθήσουν το παράδειγμα σου και να ασχοληθούν με αυτή την τέχνη? Jasone  Κοίτα δεν πρόκειται να τα ενθαρρύνω σε αυτό, ας επιλέξουν μόνα τους αν θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανα εγώ, αλλά επίσης ούτε πρόκειται να τα αποθαρρύνω από αυτό. Όπως είχαν κάνει οι δικοί μου γονείς όταν είχα ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια εγώ. Βλέπεις τότε ήταν κάτι τελείως καινούργιο το Graffiti και το Street Art και δεν είχε την αποδοχή που έχει σήμερα, δεν θέλανε να με βλέπουν με μπογιές στα χέρια, είχα και όλο το πακέτο όπου άκουγα και την ανάλογη μουσική, χόρευα και breakdance, οπότε ήταν κάτι το ξένο για αυτούς η όλη κατάσταση.

 Λ.Μ.  Γιατί ζωγραφίζεις Graffiti? Jasone  Γιατί είναι η ζωή μου, το πάθος μου, με εκφράζει απόλυτα, είναι κάτι που δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω κάποια στιγμή στην ζωή μου, είναι κάτι που το κάνω πολλά πολλά χρόνια και είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου τόσο ώστε να θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να λειτουργώ χωρίς αυτό.

 Λ.Μ.  Ποία είναι η άποψη σου για την νέα γενιά των παιδιών που ασχολούνται με την τέχνη? Jasone Δυστυχώς έχουν την τάση να ξενερώνουν εύκολα με όλη την κατάσταση και να μην ψάχνονται ιδιαίτερα, τα έχουν όλα στα πόδια τους (λόγου της ευκολίας πρόσβασης τους στις δουλειές των άλλων καλλιτεχνών μέσα από το διαδίκτυο) και δεν ψάχνονται ιδιαίτερα όπως έκανε η δική μου η γενιά, φυσικά είναι και πλεονέκτημα το ότι έχουν μια τόσο άμεση και εύκολη πρόσβαση σε ένα μεγάλο όγκο έργων (από το εσωτερικό ή το εξωτερικό) αρκεί να το χρησιμοποιήσουν για να βελτιωθούν και να πάνε ένα βήμα περαιτέρω στην τέχνη τους, αλλά δεν βλέπω και ιδιαίτερα αυτή την τάση να την ακολουθούν οι νεότεροι.

 Λ.Μ.  Πόσος χρόνος χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ένα έργο? Jasone  Χρειάζεται και προετοιμασία από πριν (να ετοιμάσεις ένα προσχέδιο στο χαρτί και να κινηθείς βάση αυτού). Ανάλογα με το έργο είναι και η χρονική διάρκεια,  μπορεί να πάρει μέχρι και 10 ώρες ένα μεγάλο έργο, και φυσικά χρειάζεται προετοιμασία για να κάνεις κάτι το περίπλοκο, τουλάχιστο όποιος καλλιτέχνης σέβεται τον εαυτό του και την δουλειά του. Φυσικά και το Free style έχει και αυτό την απόλαυσή του να δημιουργείς ένα έργο χωρίς προετοιμασία και να σου βγαίνει στην πορεία και επάνω στον τοίχο, αλλά αυτό προϋποθέτει και την ανάλογη εμπειρία για να το καταφέρεις, μάλλον για να το καταφέρεις καλά.

 Λ.Μ.  Αυτοδίδακτος? Jasone  Ναι αυτοδίδακτος πλήρως, έμαθα επάνω σε τοίχους, σε τρένα, την νύχτα, με μερικούς φίλους συντροφιά.

 Λ.Μ.  Υπάρχει πρόβλημα με τους περίοικους, με τις αρχές? Jasone  Ιδιαίτερο πρόβλημα δεν υπάρχει πλέον γιατί έχει αρχίσει να γίνεται σιγά σιγά αποδεκτό αυτό το είδος τέχνης και στην χώρα μας. Δεν είναι όπως την αρχή πριν από πολλά χρόνια όπου δουλεύαμε μόνο νύχτα και είχες τον νου σου. Πλέον δουλεύουμε ακόμα και μέρα (πολλές φορές νομίζουν ότι έχουμε και την σχετική άδεια οπότε δεν μας ενοχλούν καθόλου). Φυσικά δεν θα πάμε να βάψουμε και κανένα μουσείο ή μνημείο όπως έγινε στην Αθήνα. Ξέρουμε και ποιους τοίχους θα βάψουμε. Άλλωστε ήδη μας δίνουν άδεια να δημιουργήσουμε και σε δημόσιους χώρους ο δήμος όπως σε σχολεία ή όπως εδώ στο γήπεδο της Καλαμαριάς.

 Λ.Μ.  Υπάρχει περίπτωση να ζωγραφίσει κανένας επάνω στα δικά σου τα έργα? Jasone  Όχι αυτά τα περιστατικά είναι σπάνια, συνήθως ο κάθε καλλιτέχνης σέβεται την δουλειά του άλλου καλλιτέχνη, ιδίως όταν αυτή είναι σε υψηλό επίπεδο πολύ δύσκολα θα έρθει κάποιος να ζωγραφίσει από πάνω από αυτό το έργο, δημιουργείς τον σεβασμό για το έργο σου μέσα από την ποιότητα της εργασίας σου. 

 Επίσης με συμβουλεύει να πάω να επισκεφτώ το δίπλα στρατόπεδο Κόδρα και το γήπεδο της Καλαμαριάς από την άλλη πλευρά για να βγάλω φωτογραφίες από τα αριστουργήματα που υπάρχουν εκεί (το οποίο και φυσικά το έκανα και θα αναρτηθούν στο μέλλον στις αντίστοιχες αναρτήσεις στα πλαίσια αυτού του blog).

 Τον αφήνω να συνεχίσει απερίσπαστος στο έργο του και πάω να συγκεντρώσω φωτογραφικό υλικό από τα μέρη που μου είπε. "Ευκαιρία λέω να πάω και από εκεί τώρα που δεν είναι η μελισσοκομική εργασία στην φούρια της, και θα επιστρέψω σε μερικές ώρες για να βγάλω φωτογραφίες ξανά από εδώ για να φανεί η εξέλιξη της δουλειάς που έχουν κάνει τα παιδιά στα έργα τους". 

  

 Και κοντά στις πεντέμισι γυρνώ από την εξόρμηση μου στο δίπλα στρατόπεδο για να προλάβω τα παιδιά να βάζουν τις τελευταίες πινελιές στα δημιουργήματα τους!

Ο πάγκος εργασίας του Δημήτρη.

 Οι περαστικοί περνούν μπροστά από τους τούβλινους καμβάδες άλλοτε αδιάφοροι για τα αριστουργήματα που συναντούν μπροστά τους άλλοτε με την προσοχή τους πλήρως επικεντρωμένη στις παραστάσεις που χαρίζουν απλόχερα οι καλλιτέχνες των δρόμων. 

  Και έρχεται η ώρα για να τελειώσει αυτή η εκδήλωση, καθώς απογευματιάζει (κοντά στις 6) τα παιδιά μαζεύουν τα πράγματα τους (σπρέι, σάκους, σημειώσεις) και ετοιμάζονται να φύγουν.

 Αφήνοντας πίσω τους κομμάτια της ψυχής τους!

 Του νου τους!

Και της καρδιάς τους!

 Για να τα απολαύσουν γενεές και γενεές περαστικών στο μέλλον, γνωρίζοντας μόνο αυτά τα έργα αλλά όχι και τα άτομα που ήταν πίσω από αυτά.

 Όπως δεν τα γνώριζα και εγώ τόσα χρόνια που αποτυπώνω τα έργα τους μέσα στα πλαίσια αυτού του blog. Αυτό φυσικά μέχρι σήμερα, γιατί μου κάνανε την τιμή τα παιδιά που τους γνώριζα μόνο μέσα από τα έργα τους να μου ανοίξουν λίγο και την ζωή τους μπρος στα μάτια μου. Να βάλουν ένα πρόσωπο στην αφηρημένη ιδέα που είχα για τους καλλιτέχνες του δρόμου, που τόσο τους αγάπησα από τα κομμάτια της ψυχής τους που γεναιόδωρα αφήσανε σε τόσους και τόσους τοίχους στο παρελθόν. Σήμερα μου δώσανε ακόμα ένα λόγο να τους αγαπώ περισσότερο. Γιατί ξέρετε είναι δύσκολο να μην αγαπάς άτομα που λάμπουνε τα μάτια τους από τις φλόγες του πάθους!

 Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog  για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV

STREET ART FESTIVAL-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol V

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VIIΙ

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IX

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol X

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XI

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIII

Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol I

Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol II

Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol III

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIV

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XV

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVIII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIX

Urban Art Ventures Thessaloniki 2015

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XX

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol I

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol II

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol III

 Αυτά λοιπόν για σήμερα τσακαλάκια μου μέχρι την επόμενη ανάρτηση.....


Adios Amigos Locos


Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 19/04/2016