I.a violent movement, shaking.
I. Lit. (rare): “partus,” Plin. 28, 19, 77, § 253: “minima pomorum,” Petr. 60: “ipsā enim vexatione constringitur (arbor) et radices certius figit,” Sen. Prov. 4, 16.—
II. Trop., agitation, trial: “nisi agitetur (virtus), nisi assiduā vexatione roboretur, non potest esse perfecta,” Lact. 3, 29, 26.—
III. Transf., in gen., discomfort, annoyance, hardship, distress; trouble, vexation: “corporis,” Cic. Tusc. 4, 8, 18: “vulneris,” Liv. 21, 48, 7: “cum omni genere vexationis processerunt,” id. 44, 5, 8: “viae,” Col. 1, 3, 3: “stomachi,” Plin. 31, 6, 35, § 68: “dentes sine vexatione extrahere,” id. 32, 7, 26, § 79: “ut virgines Vestales ex acerbissimā vexatione eriperem,” Cic. Cat. 4, 1, 2: “vexatio direptioque sociorum,” id. ib. 1, 7, 18: “per vexationem et contumelias,” Liv. 38, 59, 9: “multā cum vexatione,” Curt. 5, 4, 21: “sine magnā vexatione,” id. 6, 5, 13.—
B. Persecution, Sulp. Sev. 1, 1, 3.