I.to conquer, subdue.
I. Lit. (only poet., and in Tac.): “victrices catervae Consiliis juvenis revictae,” Hor. C. 4, 4, 24; cf.: “revicta conjuratio,” repressed, checked, Tac. A. 15, 73: “primordia rerum aliquā ratione,” Lucr. 1, 593: “vires (ignis),” id. 5, 410.—
II. Trop., to convict; to refute, disprove (class.; “syn.: convinco, refuto),” Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, * Cic. Arch. 6, 11: “aliquem,” Tac. A. 6, 5: “aliquem in mendacio,” Dig. 26, 10, 3: “aliquem in culpā et in maleficio,” Gell. 6, 2, 13: “crimina rebus revicta,” disproved, Liv. 6, 26, 7 (with confutare verbis); Vulg. Act. 18, 28: “crimen,” Liv. 40, 16: “testimoniis revinci,” Lact. 4, 15 fin.