I.a re-establishing, reinstatement, restoration, renewal: “concordiae,” Cic. Cat. 3, 10, 25: gratiae suae et Pompeii, a reconciliation, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A; so, “gratiae,” Cic. Rab. Post. 12, 32; Liv. 40, 46; Cic. Har. Resp. 24, 51; and: “reconciliationes gratiarum,” id. Red. ad Quir. 5, 13.—Absol., a reconciling, reconciliation (mostly postAug.): “irridebatur haec illius reconciliatio,” Cic. Clu. 36, 101: “nihil opus esse reconciliatione,” Liv. 27, 35: “Calvo de reconciliatione per amicos agenti,” Suet. Caes. 73; so, “simulata,” id. Ner. 34: “incohata inter fratres,” Just. 16, 1, 8: “ministerium reconciliationis,” Vulg. 2 Cor. 5, 18.— Plur.: “Antonii societatem reconciliationibus variis male focillatam,” Suet. Aug. 17.
rĕconcĭlĭātĭo , ōnis, f. reconcilio,