I.agreeable to one's wishes, favorable, fortunate, prosperous (freq. and class.; cf.: “faustus, propitius): sperem veteres pro spem dixerunt, unde et prospere dicimus, hoc est, pro spe,” Non. 171, 25: “auspicium prosperum,” Naev. 4, 2; cf. in sup.: “prosperrimum augurium,” Plin. 10, 8, 9, § 21: “prospera adversaque fortuna,” Cic. N. D. 3, 37, 89: “magnis autem viris prosperae semper omnes res,” id. ib. 2, 66, 167: “prosperae res,” id. Brut. 3, 12: “non jam id ago, ut prosperos exitus consequar,” id. Att. 9, 7, 1: successus, Liv. praef. fin.: “prosperrimo rerum eventu,” Vell. 2, 122, 2.—Comp.: “prosperior civium amor,” Tac. A. 6, 51: “mox cecinit laudes prosperiore lyrā,” Ov. A. A. 3, 50: “prosperius fatum,” id. F. 3, 614: “nomina,” of good omen, Plin. 28, 2, 5, § 22; so, “verba,” Ov. P. 4, 4, 38.—In nom. sing.: prosper dicendi successus, Auct. ap. Prisc. p. 693 P.; Anthol. Lat. 5, 132: “deinde est hominum generi prosperus et salutaris ille fulgor, qui dicitur Jovis,” propitious, favorable, Cic. Rep. 6, 17, 17 (cited in Prisc. p. 693 P.): “immoriens magnis non prosperus ausis,” Sil. 10, 202: “prosperus in Africam transitus,” Val. Max. 3, 7, 1.—With evenio (cf. prospere): “omnia quae prospera tibi evenere,” Liv. 28, 42, 15: “si cetera prospera evenissent,” id. 21, 21, 9: “quod bellum ... ut id prosperum eveniret,” id. 42, 28, 7; 37, 47, 4.—
II. Subst., in plur.: prospĕra , ōrum, n., favorable circumstances, good fortune, prosperity (postAug.): “prospera belli,” Luc. 5, 782: “rerum,” id. 7, 107: “tam mala Pompeii quam prospera mundus adoret,” id. 7, 708: “Germani prosperis feroces,” Tac. H. 5, 15; Plin. Pan. 7.—Hence, adv., in two forms.
A. pro-spĕrē , agreeably to one's wishes, favorably, luckily, fortunately, prosperously (class.): “omnia profluenter, prospere,” Cic. Tusc. 5, 18, 53: “procedere,” id. Fam. 12, 9, 2: “cedere alicui,” Nep. Dat. 1, 2: “succedere,” id. ib. 6, 1: “cui ut omnia prospere evenirent,” Liv. 23, 27, 12: “cadere,” Tac. A. 2, 46.— Comp.: “aves quae prosperius evolant,” with better augury, Gell. 6, 6, 8: “res eventura prosperius,” id. 1, 13, 1; Col. 4, 32, 1.—Sup.: prosperrĭme geruntur omnia. Vell. 2, 97, 1: “dimicare,” Suet. Caes. 36.—*