I. To reconcile; constr. alicui, aliquem (class. and freq.): “agedum, fac, illa ut placetur nobis,” that she be reconciled to us, Ter. Phorm. 5, 3, 1: “vereor ut placari possit,” id. ib. 5, 8, 72 (cf.: “redigam vos in gratiam, v. 73): coeperas eum mihi placare,” Cic. Att. 7, 1, 8: “rogavit ut te sibi placarem,” id. Fam. 13, 1, 3: “his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem quam magistro equitum placarent,” Liv. 8, 33, 1: “Hannibalem pater filio meo potui placare,” id. 23, 9, 4: “placare aliquem rei publicae,” Cic. Cat. 2, 8, 17.—Pass.: “quae fuit eorum tanta iniquitas, ut placari populo Romano non possent?” Cic. N. D. 3, 6, 15: “neque nullam spem habebat, patrem sibi placari posse,” Liv. 40, 20, 5.—In mid. force; usually with in and acc.: numquam animo placari potuit in eum, be reconciled, i. e. consent to a reconciliation, Nep. Pelop. 5, 3; cf. id. Iph. 3, 3: “homo quietus et sibi ipsi placatus,” at peace with himself, tranquil, Cic. Tusc. 4, 17, 37.—
B. In gen., to quiet, soothe, calm, assuage, appease, pacify: “animos placare ac lenire,” Cic. Fin. 1, 14: “placare et mitigare animum,” id. Phil. 10, 3, 6: numen deorum immortalium, Caes. B. G. 6, 15: “aliquem beneficiis,” Liv. 4, 33: “iram deorum donis,” Cic. Leg. 2, 9, 22: “benevolos objurgatores,” id. N. D. 1, 3, 5: “invidiam,” Hor. S. 2, 3, 13.—Poet.: “ventos sanguine,” Verg. A. 2, 116: “Hippotades cum vult, aequora placet,” Ov. M. 11, 432: “escā ventrem iratum,” Hor. S. 2, 8, 5: “sitim,” to quench, Mart. 1, 50, 17.—
II. To endeavor to appease, Hor. C. 2, 14, 6; Ter. Ad. 1, 2, 64.— Hence, plācātus , a, um, P. a., soothed, appeased, calmed; quiet, gentle, still, calm, peaceful (class.): “animi quietus et placatus status,” Cic. Tusc. 5, 6, 16: “tranquilla, quieta vita,” id. Fin. 1, 21, 71: “placidae ac minime turbulentae res,” id. Or. 19, 63: “maria,” Verg. A. 3, 69: “vultu ac sermone in omnes placato,” Liv. 28, 32, 1.—Comp.: “placatiore animo aliquid facere,” Liv. 37, 45; 2, 60: “dii,” Plin. 12, 18, 41, § 83.—Sup.: “quies placatissima,” Cic. Tusc. 1, 41, 97.—Hence, adv.: plācātē , quietly, gently, calmly, composedly (class.): “omnia humana placate et moderate feramus,” Cic. Fam. 6, 1, 4. —Comp.: “remissius et placatius ferre,” Cic. Fam. 6, 13, 3.