I.very agreeable, very pleasing: cui quidem litterae tuae perjucundae fuerunt, Cic. Fam. 1, 7, 3: “disputatio,” id. de Or. 2, 7, 26.—In tmesi: “id mihi pergratum perque jucundum erit,” Cic. Q. Fr. 3, 1, 4; so, “pergrata perque jucunda,” id. de Or. 1, 47, 205. —Adv.: per-jūcundē , very agreeably, very pleasantly: “versari in aliquā re,” Cic. Cael. 11, 25; id. Att. 13, 52, 1.
per-jūcundus , a, um, adj.,