Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

I.a helper whom one chooses for himself, an assistant (anteand post-class.).

I. In gen.: “tibi optionem sumito Leonidam,” Plaut. As. 1, 1, 88: “fabricae,” Dig. 50, 6, 6.—

II. In partic., in milit. lang., an adjutant, Tac. H. 1, 21; id. A. 1, 25; Varr. L. L. 5, § 91 Müll.: in re militari optio appellatur is, quem decurio aut centurio optat sibi rerum privatarum ministrum, quo facilius obeat publica officia, Paul. ex Fest. p. 184 Müll.: optio qui nunc dicitur, antea appellabatur accensus. Is adjutor dabatur centurioni a tribuno militum: “qui ex eo tempore, quem velint, centurionibus permissum est optare, et nomen ex facto sortitus est,” Fest. p. 198 Müll.: “optiones ab optando appellati, quod, etc.,” Veg. Mil. 2, 7.—Very freq. in inscrr., Grut. 551, 3; Malv. Marm. Fels. p. 317 et saep.