I.gen. sing. notitiāï, Lucr. 2, 124.—Collat. form nōtĭtĭes , Lucr. 5, 182; 1047; Vitr. 6 prooem.), f. 1. notus, a being known, celebrity, note, fame.
I. Lit. (very rare): “hi propter notitiam sunt intromissi,” Nep. Dion. 9, 4: “tanta notitia te invasit,” Sen. Ep. 19, 3: “plus notitiae quam fuit ante dedit,” Ov. P. 3, 1, 49: “virtus Notitiam serae posteritatis habet,” id. ib. 4, 8, 48.—
II. Transf. (class.)
A. Acquaintance with a person: “quamquam haec inter nos nuper admodum notitia est,” Ter. Heaut. 1, 1, 1: “fama adulescentis paulum haesit ad metas notitia nova mulieris,” Cic. Cael. 31, 75; Ov. M. 4, 59.—
2. In partic.: notitiam feminae habere, to know or have carnal knowledge of a woman, Caes. B. G. 6, 21, 5; cf. cognosco.—
B. In gen. a knowing, knowledge, an idea, conception, notion of a thing: “notitiam praebere,” Lucr. 5, 124: “nostrae menti corpora posse vorti in notitiam,” id. 2, 745: “notitiam habere dei,” Cic. Leg. 1, 8, 24: “valetudo sustentatur notitiā sui corporis,” id. Off. 2, 24, 86: notitiae rerum, quas Graeci tum ἐννοίας, tum προλήψεις vocant, id. Ac. 2, 10, 30: “natura ingenuit sine doctrinā notitias parvas rerum maximarum,” id. Fin. 5, 21, 59: “habere notitiam alicujus rei,” Quint. 6, 4, 8: “locorum,” Plin. 5, 5, 5, § 48; Liv. 4, 19, 6: “hoc venit mihi in notitiam,” Plin. 7, 1, 1, § 6: “tradere aliquid notitiae hominum,” id. 3, 5, 9, § 57; Vell. 2, 7, 4: “antiquitatis,” Cic. Sen. 4, 12: “in notitiam hominum pervenire,” to become generally known, Sen. Contr. 6, 2, 5: “quo notitia supplicii ad posteros perveniret,” Val. Max. 6, 3, 1: “in notitiam populi pervenire,” Liv. 22, 26, 2: “in notitiam alicujus perferre aliquid,” Plin. Ep. 10, 18, 2.