I.Imperf. nequibat, Sall. C. 59, 5; id. J. 56, 2.—Fut. nequibunt, Lucr. 1, 380.—Part. pres. nequiens, euntis: “Spartacus nequiens prohibere,” Sall. Fragm. p. 254 Gerl.; so, “nequiens,” App. M. 8, p. 207; Aus. Prof. 2: “sustinere corpora plerique nequeuntes,” Sall. H. 3, 72; so, “nequeuntes,” Arn. 1, 13; 7, 239), v. n. nequeo: “libenter etiam copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, nequire pro non quire, malle pro magis velle,” Cic. Or. 45, 154; but Cic. himself always writes non queo in first pers. pres., not to be able, to be unable, I cannot (class.).
A. Act.: “ubi habitaret, invenires saltem, si nomen nequis,” Plaut. Merc. 3, 4, 51.—With inf.: “nequeo contineri quin loquar,” Plaut. Men. 2, 1, 28: “actam aetatem meminisse nequimus,” Lucr. 3, 672: “fecundae saepe nequissent uxores parere,” id. 4, 1254: “cum pisces ire nequibunt,” id. 1, 380: “ut ea, cum velimus, laxare nequeamus,” Cic. Or. 65, 220: “cum Demosthenes rho dicere nequiret,” id. Div. 2, 46, 96: “quod proelio adesse nequibat,” Sall. C. 59, 5; id. J. 14, 11; Hor. S. 1, 4, 85; id. A. P. 87; Verg. A. 6, 507.—Impers., it is impossible; with quin: “Satin qui amat, nequit quin nihili sit,” Plaut. Truc. 2, 7, 3.—