I.an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.; “syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,” Liv. 40, 27: “certaminum equestrium,” id. 30, 11: “gulae,” Sall. J. 89, 7: “invidiae,” Tac. A. 3, 9: “pacis,” id. Agr. 20; cf.: “belli, non pacis,” Just. 31, 7, 9: “opes, inritamenta malorum,” Ov. M. 1, 140: “Veneris languentis,” Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam: “(fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,” Plin. 5, 9, 10, § 54.
irrītāmentum (inr- ), i, n. id.,