I. Act.
A. To leave off, intermit, omit, neglect; constr. with acc., aliquid ab, ad, or inf.
(α).
With acc.: “studia,” Cic. Or. 10: “iter,” Caes. B. C. 3, 3: “proelium,” id. B. G. 3, 5: “opus,” id. ib. 3, 29: “admirationem rerum,” Cic. Fin. 5, 20, 57: “officia militaria,” Just. 25, 1, 9: “curam rerum,” Tac. A. 4, 13: “laborem,” Ov. M. 3, 154: “quod (otium) quidem paulisper intermisit,” Plin. Ep. 7, 31, 4; cf.: “qua erat nostrum opus intermissum,” Caes. B. G. 7, 71.—
(β).
Aliquid ab: “ut reliquum tempus a labore intermitteretur,” Caes. B. C. 1, 32, 1: “tempus ab opere,” id. B. G. 7, 24, 2; cf. id. ib. 7, 17, 1. —
(γ).
With ad: “nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur,” Caes. B. G. 5, 40, 5; 5, 11, 6.—(ε) With inf.: “quod tu mihi litteras mittere intermisisses,” Cic. Fam. 7, 12, 1; so, “non intermittit suo tempore caelum mitescere, etc.,” id. Tusc. 1, 28, 69: “consulere rei publicae,” id. Div. 2, 1, 1; id. Fam. 7, 12, 1: “obsides dare,” Caes. B. G. 4, 31. —
B. To let pass, suffer to elapse: “tempus, quin,” Plaut. Bacch. 2, 2, 31: “unum diem, quin veniat,” Ter. Ad. 3, 1, 6: “diem,” Cic. Att. 9, 16, 1. —
II. Neutr.
A. To leave off, cease, pause: “gallos gallinaceos sic assidue canere coepisse, ut nihil intermitterent,” Cic. Div. 1, 34, 74: “aves intermittentes bibunt,” drink by separate draughts, Plin. 10, 46, 63, § 129.—
B. To leave an interval, to pause: “spatium, qua flumen intermittit,” does not flow, Caes. B. G. 1, 38; Plin. 17, 22, 35, § 171: “febris intermittit,” is intermittent, Cels. 3, 14: “febris intermittens,” an intermitting fever, id. 3, 13.—Hence, intermissus , a, um, Part.
A. Of a place, not occupied by, free from: “custodiis loca,” Liv. 7, 36, 1; 24, 35, 8: “planities intermissa collibus,” Caes. B. G. 7, 70.—
2. Of time or space, permitted to elapse, intervening, left between.
B. Intermitted, neglected, or omitted for a time, respited, interrupted: “ludi,” Cic. Div. 1, 26, 55: “ventus,” Caes. B. G. 5, 8: “libertas,” Cic. Off. 2, 7, 24: “impetus remorum,” id. de Or. 1, 33, 153: “bella,” Hor. C. 4, 1, 1: “bellum,” Suet. Aug. 16: “censura diu,” id. Claud. 16: nono die, intermisso rure, ad mercatum venire, Rutil. ap. Macr. S. 1, 16, 34. —
C. Not surrounded, unenclosed: “pars oppidi, quae intermissa a flumine et a paludibus: aditum angustum habebat,” Caes. B. G. 7, 17: “trabes intermissae spatiis,” separated, id. ib. 7, 23: “verba prisca et ab usu quotidiani sermonis jamdiu intermissa,” i. e. given up, abandoned, Cic. de Or. 3, 38: “ordo,” Plin. 7, 12, 10, § 50: “mos,” Plin. Ep. 9, 13: “per intermissa moenia urbem intrārunt,” i. e. where the wall was discontinued, Liv. 34, 37 fin.: “facies, non multarum imaginum et intermissarum, sed unius longae et continuae,” Sen. Q. N. 1, 3, 8.—
D. Left out, omitted (late Lat.): nonnulla, quae mihi intermissa videbantur, adjeci, Hier. praef. ad Chron. Euseb.