I.fut. impertibis, Nov. ap. Non. 27, 33; Com. Fragm. v. 12 Rib.), 4 (also in the dep. form im-pertior ; inf. impertiri, Ter. Ad. 3, 2, 22; Verg. Cat. 15; App. M. 3, p. 215 al.), v. a. in-partio, to share with another, to communicate, bestow, impart a thing (class.; a favorite word of Cic.; cf. communico, participo, partior).—With dat.: “si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,” Cic. Lael. 19, 70: “oneris mei partem nemini impertio,” id. Sull. 3, 9: “te exorabo, ut mihi quoque et Catulo tuae suavitatis aliquid impertias,” id. de Or. 2, 4, 16: “imperti etiam populo potestatis aliquid,” id. Rep. 2, 28; id. Fragm. ap. Non. 37, 27: “si aliquid impertivit tibi sui consilii,” id. Fam. 5, 2, 9: “unum diem festum Marcellis,” id. Verr. 2, 2, 21, § 51: “dolorem suum nobis,” id. Att. 2, 23, 2: molestias senectutis suae vestris familiis, id. Fragm. ap. Non. 37, 25 (Rep. 5, 8 Mos.): “Terentia impertit tibi multam salutem,” salutes thee heartily, id. Att. 2, 12, 4: “hominibus indigentibus de re familiari,” id. Off. 2, 15, 54: “talem te et nobis impertias,” wouldst show, id. Rosc. Am. 4, 11: “a te peto, ut aliquid impertias temporis huic quoque cogitationi,” id. Att. 9, 11, A, 3: “tantum temporis huic studio,” id. Balb. 1, 3: “aures studiis honestis,” Tac. A. 14, 21: “aliquid suorum studiorum philosophiae quoque,” Cic. Fin. 5, 2, 6: meum laborem hominum periculis sublevandis, id. Mur. 4, 8: “aliis gaudium suum,” Liv. 27, 51, 4: “conjugibus liberisque tam laetum nuntium,” id. 27, 51, 7.— With ad: “nihil tuae prudentiae ad salutem meam,” Cic. Att. 3, 15, 7: “(ignis) ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,” id. N. D. 2, 10, 27.—In pass.: “huic plausus maximi, signa praeterea benevolentiae permulta a bonis impertiuntur,” Cic. Att. 2, 18, 1: “viro forti collegae meo laus impertitur,” id. Cat. 3, 6, 14: “pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt,” i. e. for these favors, benefits, Liv. 21, 41, 13. —Absol.: quibus potest, impertit, Lucil. ap. Non. 37, 22: “si quid novisti rectius istis, candidus imperti: si non, his utere mecum,” Hor. Ep. 1, 6, 68.—
II. Transf.: aliquem aliqua re, to make one a sharer or partaker in any thing, to present him with (very rare; “not in Cic.): advenientem peregre erum suum Stratippoclem Salva impertit salute Epidicus,” greets, wishes health, Plaut. Epid. 1, 2, 23: “Parmenonem suum plurima salute,” Ter. Eun. 2, 2, 40; cf. Plaut. Ps. 1, 5, 40: “obsecret, se ut nuntio hoc impertiam,” id. Stich. 2, 1, 27: “neque quemquam osculo impertiit, ac ne resalutatione quidem,” Suet. Ner. 37: “solos numquam donis impertiendos putavit,” id. Aug. 25: “reliquit eum nullo praeter auguralis sacerdotii honore impertitum,” id. Claud. 4.— Pass.: “doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet,” Nep. Att. 1, 2.— In dep. form: “cesso eram hoc malo impertiri propere?” Ter. Ad. 3, 2, 22.
