I.that easily pours out.
I. Lit., only subst.: futtĭle , is, n., a water-vessel, broad above and pointed below, used at sacrifices to Vesta and Ceres, Don. Ter. And. 3, 5, 3; Ter. Phorm. 5, 1, 19; Schol. Stat. Th. 8, 297; Schol. Hor. A. P. 231; Serv. Verg. A. 11, 339.—
II. Transf., in gen., that can not contain (very rare): “canes,” that void their excrement through fear, Phaedr. 4, 18, 33: “glacies,” brittle, Verg. A. 12, 740.—
B. Trop., untrustworthy, vain, worthless, futile (class.; “syn.: frivolus, vanus, levis): servon fortunas meas me commisisse futtili!” Ter. And. 3, 5, 3; cf.: “irrideamus haruspices: vanos, futtiles esse dicamus,” Cic. Div. 1, 19, 36; and: “quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?” id. Fin. 3, 11, 38: “locutores (with leves et importuni),” Gell. 1, 15, 1: “auctor,” Verg. A. 11, 339: “competitores,” Gell. 4, 8, 4; Enn. ap. Non. 511, 6 (Trag. v. 349 Vahl.): “futtiles commenticiaeque sententiae,” Cic. N. D. 1, 8, 18; cf.: “dicit quaedam futtilia et frivola,” Gell. 16, 12, 1: “opes ejus, quae futiles et conruptae sunt,” Sall. H. Fragm. 1, 41, 20 Dietsch: “alacritas,” Cic. Tusc. 4, 17, 37: “laetitiae,” id. ib. 5, 6, 16: “et caducum tempus,” Plin. Ep. 3, 7, 14: “lingua,” Phaedr. 5, 2, 10: “de causa,” Plin. 33, 2, 8, § 32: “nec futilis ictus,” Sil. 15, 797.— Hence, adv., in vain, idly, uselessly (anteand post-class.).
1. Form futtĭle : factum futtile, Enn. ap. Non. 514, 14 (Trag. v. 350 Vahl.): “provenisti,” Plaut. Stich. 2, 2, 73 Ritschl.—