I.arch. inf. pass.: “dispertirier,” Plaut. Ps. 1, 5, 26), v. a. partio, to distribute, divide (class.).
I. Lit.: “dispertiti viri, dispertiti ordines,” Plaut. Am. 1, 1, 65: “funditores inter manipulos,” Sall. J. 49 fin.: “auxiliarios equites tribunis legionum in utrumque latus,” id. ib. 46, 7: “(conjuratos) municipiis,” Cic. Cat. 4, 4, 7: “exercitum per oppida,” Liv. 29, 1 et saep.: “opsonium hic bifariam,” Plaut. Aul. 2, 4, 3; cf. id. ib. 2, 5, 5: “secundam mensam servis,” Nep. Ages. 8, 4: “epulas trifariam, in jentacula et prandia, etc.,” Suet. Vit. 13: “pecuniam judicibus,” Cic. Clu. 25, 69: dispartiantur patris bona pari ter, Afran. ap. Non. 374, 33: “portas et proxuma loca tribunis,” to assign as posts to be guarded, Sall. J. 59, 1 et saep.—Pass., with mid. force: “Etiam dispertimini?” won't you part yet? Plaut. Curc. 1, 3, 33.—
II. Trop. (mostly in Cic.): ea quae ad mortales pertinent, quadrifariam dispertierim, in homines, in loca, in tempora, in res, Varr. ap. Non. 92, 16; cf. Cic. de Or. 1, 42, 190; 3, 29, 114; id. Brut. 44, 162: Romani homines, qui tempora voluptatis laborisque dispertiunt, id. Mur. 35 fin.: “cum aliquo dispertitum officium est in aliqua re,” id. Fam. 5, 2: “Ceres et Libera, a quibus initia vitae atque victus, hominibus et civitatibus data ac dispertita esse dicuntur,” Cic. Verr. 2, 5, 72: “tot in curas dispertiti eorum animi erant,” Liv. 22, 7, 10.— Also deponent form, dis-pertion (-partior ), īri: “jurisconsulti saepe quod positum est in una cognitione, id in infinita dispertiuntur,” Cic. Leg. 2, 19, 47: “administrationem inter se,” Liv. 3, 10, 9.