I.that which corrupts, a corrupting, corruption, seduction, bribery, etc.
I. Prop. (freq. and class. in sing. and plur.): “mores hac (sc. cantūs) dulcedine corruptelaque depravati,” Cic. Leg. 2, 15, 38: “collapsus est hic in corruptelam suam,” Plaut. Truc. 3, 2, 3: “quem (adulescentulum) corruptelarum illecebris irretisses,” Cic. Cat. 1, 6, 13: “stupra dico et corruptelas et adulteria,” id. Tusc. 4, 35, 75; cf. Suet. Claud. 16: “via una corruptelae Bacchanalia erant,” Liv. 39, 9, 3: malae consuetudinis (gen. subj.), Cic. Leg. 1, 12, 33: mulierum (gen. obj.), Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. “servi,” id. Deiot. 11, 30.—
II. Meton. (abstr. pro concreto).
A. A corrupter, seducer, misleader: “nostrūm liberūm,” Ter. Ad. 5, 3, 7: “is apud scortum corrumptelast liberis,” Plaut. As. 5, 2, 17.—*
B. A place of seduction, Front. Aquaed. 76.