I.full of abuse, reproachful, insolent, abusive (in good prose): “partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas,” Cic. Fam. 1, 10: “uti beneficio Antonii contumelioso,” id. Att. 15, 12, 1: “quam contumeliosus in edictis!” id. Phil. 3, 6, 15: “litterae in aliquem,” id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; id. Balb. 9, 24; Sall. J. 65, 2: “contumeliosum id militibus,” Tac. H. 2, 27: “dicta,” Sall. J. 20, 5; Liv. 24, 5, 5: “edicta,” Suet. Ner. 41: “et minaci et contumaci epistulă,” id. Claud. 35: “exactor,” Dig. 22, 1, 33 pr.—Comp.: παρεγχείρησις, Cic. Att. 15, 4, 3: “injuria,” Dig. 47, 10, 7, § 7.—Sup.: “genus acclamationum,” Suet. Dom. 23: “verbum,” Quint. 2, 12, 1; 12, 5, 6.—Adv.: contŭmēlĭōsē , abusively, insolently, etc.: “dicere de absentibus,” Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 1, 17: “contumeliose et aspere dicere in adversarios,” id. 6, 3, 28 al.—Comp., Ter. Phorm. 2, 3, 1; Liv. 32, 37, 4; Just. 5, 4, 13.—Sup., Cic. Vat. 12, 29; Vell. 1, 7, 1.
contŭmēlĭōsus , a, um, adj. contumelia,