I.to clash, strike, dash, beat, or press together, etc. (rare; mostly post-Aug.; most freq. in Quint.).
I. Prop.: “umor ita mollis est, ut facile premi collidique possit,” Cic. N. D. 3, 12, 31; Lucr. 1, 532: “collidere manus,” to clap, Quint. 2, 12, 10: “dentes colliduntur,” chatter, Sen. Ep. 11, 2: “anulus ut fiat, primo colliditur aurum,” Ov. A. A. 3, 221: “mare inter se navigia collidit,” Curt. 4, 3, 17; 9, 9, 16: “amnis uterque colliditur,” id. 8, 9, 8: “silvam sibi,” Manil. 1, 855: “argentum factum, si fractum vel collisum est, etc.,” bruised, Dig. 34, 2, 28; cf. ib. 50, 16, 14; freq. in part. perf., battered, beaten, bruised: “argentea vasa collisa,” Cic. Phil. 2, 29, 73: “corpus,” Cels. 5, 26, 23: “nasus,” Sen. Ira, 3, 22, 4: os, Gai Inst. 3, 223; and absol.: “collisa,” bruised limbs, Plin. 29, 2, 9, § 33; cf. Gai Inst. 3, 217. —
II. Trop., to bring into collision or into hostile contact, to set at variance; in pass., to become hostile, to be at variance, contend (not ante-Aug.): “ambitiosa pios collidit gloria fratres,” Stat. Th. 6, 435; Sil. 11, 45: Graecia barbariae lento collisa duello, * Hor. Ep. 1, 2, 7: “collisa inter se duo rei publicae capita,” Vell. 2, 52, 3: “si binae (consonantes) collidantur,” come in contact, Quint. 9, 4, 37: “colliduntur aut pares (leges) inter se aut secum ipsae,” conflict with one another, id. 7, 7, 2 sq.; so id. 7, 2, 11; 5, 7, 32; cf. id. 7, 10, 17.