I.in like manner as, equally, so (most. ante- and post-class.; not in Cic.; and in Plautus always with the negatives nemo, numquam, neque, nullus, etc., by means of which the clause acquires a compar. signif.; “hence, sometimes a compar. abl., and even a pleonastic compar., is allowed): numquam, ecastor, ullo die risi adaeque,” Plaut. Cas. 5, 1, 3: neque munda adaeque es, ut soles, id. Cist. 1, 1, 57; so id. Cas. 3, 5, 45; id. Capt. 5, 4, 2; id. Mil. Gl. 3, 1, 180: “quo nemo adaeque antehac est habitus parcus,” id. Most. 1, 1, 29: “quī homine hominum adaeque nemo vivit fortunatior,” id. Capt. 4, 2, 48: “ut quem ad modum in tribunis consulari potestate creandis usi sunt, adaeque in quaestoribus liberum esset arbitrium populi,” Liv. 4, 43, 5 Weissenb., Hertz. (but Madv. here reads adaequari): “alii, quos adaeque latrones arbitrabere,” App. 4, p. 145 fin.; so id. ib. 8, p. 216; 10, p. 238; Cod. Th. 8, 18, 4.
ăd-aeque , adv.,