A.= δαμάζω, τὴν μὲν . . δάμνημ᾽ ἐπέεσσι Il.5.893; δάμνησι στίχας ἀνδρῶν ib.746, etc.; “ἄνδρ᾽ ἀγαθὸν πενίη δάμνησι” Thgn.173; “πενία . . δ. λαόν” Alc.92:—Med., “ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας δαμνᾷ ἀθανάτους” Il.14.199; “ἀλλά με χεῖμα δάμναται” Od.14.488; “Ἔρος δ. νόον” Hes.Th.122, cf. Archil.85, A.Pr.165, Q.S.11.25:—Pass., “πυκνὰ καρήαθ᾽ ὑφ᾽ Ἕκτορι δάμνατο” Il.11.309; “μηδ᾽ οὕτω Τρώεσσιν ἔα δάμνασθαι Ἀχαιούς” 8.244; “Ἀχαιοὺς Τρωσὶν δαμναμένους” 13.16; “δάμναμαι” A.Supp.904 (lyr.); imper. “μηκέτι δάμναο θυμόν” Maiist.51: pf. part. “δεδαμναμένα” forced, seduced, Leg.Gort.2.13.
δάμνημι (v. also foreg.),