A.the character of an ἄνοος, want of understanding, folly, “ἀνοίη” in folly, Hdt.6.69; “ὑπ᾽ ἀνοίας” A.Pr.1079, Philem.143; “νεότητι καὶ ἀνοία” Pl.Lg.716a; “ἄ. λόγου” S.Ant.603; “τὴν ἄ. εὖ φέρειν” E.Hipp.398; πολλῆ ἀνοια χρῆσθαι to be a great fool, Antipho 3.3.2; “πολλὴ ἄ. [ἐστι] πολεμῆσαι” Th.2.61; ἄνοιαν ὀφλισκάνειν to be thought a fool, D.1.26; “δύο ἀνοίας γένη, τὸ μὲν μανίαν, τὸ δ᾽ ἀμαθίαν” Pl.Ti.86b; but opp. μανία, Id.R.382c, 382e, etc.: pl., follies, Isoc.8.7. [In Trag. sts. paroxyt. ἀνοία_ (cf. ἀγνοία_), cf. A.Th.402, S.Fr.583.5, E.Andr.519.]
ἄνοια , Ep. ἀνοίη Thgn.453, ἡ:—