A.to be or become dry, dry up, ἕλκος ἐτέρσετο παύσατο δ᾽ αἷμα the wound dried up and the blood was staunched, Il.11.267,848; “οὐδέ μοι αἷμα τερσῆναι δύναται” 16.519; θειλόπεδον τέρσεται ἠελίῳ is baked by the sun, Od.7.124; “εἵματα δ᾽ ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῇ” 6.98; “ὅταν [τὰ ῥάκεα] ἐν ἡλίῳ τέρσηται” Hp.Mul.1.11; ὄσσε δακρυόφιν τέρσοντο his eyes became dry from tears, Od.5.152.
τέρσομαι , Pass., with aor. inf. τερσῆναι, τερσήμεναι (v. infr.), as if from ἐτέρσην:—