A.he, she, it :
I. “Τεῦκρον . . καὶ Λήϊτον . . , τοὺς ὅ γ᾽ ἐποτρύνων” Il.13.94 ; “πάντες ἄρ᾽ οἵ γ᾽ ἔθελον” 7.169 ; κεῖνος ὅ γε . . ἧσται there he sitteth, 19.344 ; with a Subst., ὅ γ᾽ ἥρως he the hero, 5.327 ; τόν γε ἄνακτα ib.794.
II. in one clause of a disjunctive sentence, either the former, “πατὴρ δ᾽ ἐμός . . ζώει ὅ γ᾽ ἦ τέθνηκε” Od.2.132, cf. 3.90,4.821 ; or the latter, “ἤ τινας ἐκ Πύλου ἄξει . . , ἢ ὅ γε καὶ Σπάρτηθεν” 2.327 ; so “λάθοι ἂν ἤτοι μανεὶς ἢ ὅ γε ἀπόπληκτος γενόμενος” Hdt.2.173 : so also in an adversative clause, “Θέτις δ᾽ οὐ λήθετ᾽ ἐφετμέων . . , ἀλλ᾽ ἥ γ᾽ ἀνεδύσετο” Il.1.496, cf. 11.226.
IV. Adverbial usages :