[499α]
εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;
Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;
Σωκράτης
ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;
Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;
Σωκράτης
ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν κακόν;
Σωκράτης
οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον