Δίκαιος
σὺ φιλόπολις καὶ χρηστός;
Δίκαιος
καὶ μὴν ἐπερωτηθεὶς ἀπόκριναί μοι.
Συκοφάντης
μελαγχολᾶν μ᾽ οὕτως οἴει;
Συκοφάντης
ναί, σκήπτομαί γ᾽, ὅταν τύχω.
Δίκαιος
905τί δαί; τέχνην τιν᾽ ἔμαθες;
Συκοφάντης
οὐ μὰ τὸν Δία.
Δίκαιος
πῶς οὖν διέζης ἢ πόθεν μηδὲν ποιῶν;
Συκοφάντης
τῶν τῆς πόλεώς εἰμ᾽ ἐπιμελητὴς πραγμάτων
καὶ τῶν ἰδίων πάντων.
Δίκαιος
πῶς οὖν ἂν εἴης χρηστὸς ὦ τοιχωρύχε,
910εἴ σοι προσῆκον μηδὲν εἶτ᾽ ἀπεχθάνει;
Συκοφάντης
οὐ γὰρ προσήκει τὴν ἐμαυτοῦ μοι πόλιν
εὐεργετεῖν ὦ κέπφε καθ᾽ ὅσον ἂν σθένω;
Δίκαιος
εὐεργετεῖν οὖν ἐστι τὸ πολυπραγμονεῖν;
Συκοφάντης
τὸ μὲν οὖν βοηθεῖν τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις
915καὶ μὴ 'πιτρέπειν ἐάν τις ἐξαμαρτάνῃ.
Δίκαιος
οὔκουν δικαστὰς ἐξεπίτηδες ἡ πόλις
ἄρχειν καθίστησιν;
Συκοφάντης
οὐκοῦν ἐκεῖνός εἰμ᾽ ἐγώ,
ὥστ᾽ εἰς ἔμ᾽ ἥκει τῆς πόλεως τὰ πράγματα.
Δίκαιος
920νὴ Δία πονηρόν γ᾽ ἆρα προστάτην ἔχει.
ἐκεῖνο δ᾽ οὐ βούλοι᾽ ἄν, ἡσυχίαν ἔχων
ζῆν ἀργός;
Συκοφάντης
ἀλλὰ προβατίου βίον λέγεις,
εἰ μὴ φανεῖται διατριβή τις τῷ βίῳ.
Συκοφάντης
οὐδ᾽ ἂν εἰ δοίης γέ μοι
925τὸν Πλοῦτον αὐτὸν καὶ τὸ Βάττου σίλφιον.
Δίκαιος
κατάθου ταχέως θοἰμάτιον.
Συκοφάντης
καὶ μὴν προσελθέτω πρὸς ἔμ᾽ ὑμῶν ἐνθαδὶ
ὁ βουλόμενος.
Καρίων
οὐκοῦν ἐκεῖνός εἰμ᾽ ἐγώ.
Συκοφάντης
930οἴμοι τάλας ἀποδύομαι μεθ᾽ ἡμέραν.
Καρίων
σὺ γὰρ ἀξιοῖς τἀλλότρια πράττων ἐσθίειν.
Συκοφάντης
ὁρᾷς ἃ ποιεῖς; ταῦτ᾽ ἐγὼ μαρτύρομαι.
Δίκαιος
ἀλλ᾽ οἴχεται φεύγων ὃν ἦγες μάρτυρα.
Συκοφάντης
οἴμοι περιείλημμαι μόνος.
Συκοφάντης
935οἴμοι μάλ᾽ αὖθις.
Καρίων
δὸς σύ μοι τὸ τριβώνιον,
ἵν᾽ ἀμφιέσω τὸν συκοφάντην τουτονί.
Δίκαιος
μὴ δῆθ᾽: ἱερὸν γάρ ἐστι τοῦ Πλούτου πάλαι.
Καρίων
ἔπειτα ποῦ κάλλιον ἀνατεθήσεται
ἢ περὶ πονηρὸν ἄνδρα καὶ τοιχωρύχον;
940Πλοῦτον δὲ κοσμεῖν ἱματίοις σεμνοῖς πρέπει.
Δίκαιος
τοῖς δ᾽ ἐμβαδίοις τί χρήσεταί τις; εἰπέ μοι.
Καρίων
καὶ ταῦτα πρὸς τὸ μέτωπον αὐτίκα δὴ μάλα
ὥσπερ κοτίνῳ προσπατταλεύσω τουτῳί.
Συκοφάντης
ἄπειμι: γιγνώσκω γὰρ ἥττων ὢν πολὺ
945ὑμῶν: ἐὰν δὲ σύζυγον λάβω τινὰ
καὶ σύκινον, τοῦτον τὸν ἰσχυρὸν θεὸν
ἐγὼ ποιήσω τήμερον δοῦναι δίκην,
ὁτιὴ καταλύει περιφανῶς εἶς ὢν μόνος
τὴν δημοκρατίαν, οὔτε τὴν βουλὴν πιθὼν
950τὴν τῶν πολιτῶν οὔτε τὴν ἐκκλησίαν.
Δίκαιος
καὶ μὴν ἐπειδὴ τὴν πανοπλίαν τὴν ἐμὴν
ἔχων βαδίζεις, ἐς τὸ βαλανεῖον τρέχε:
ἔπειτ᾽ ἐκεῖ κορυφαῖος ἑστηκὼς θέρου.
κἀγὼ γὰρ εἶχον τὴν στάσιν ταύτην ποτέ.
Καρίων
955ἀλλ᾽ ὁ βαλανεὺς ἕλξει θύραζ᾽ αὐτὸν λαβὼν
τῶν ὀρχιπέδων: ἰδὼν γὰρ αὐτὸν γνώσεται
ὅτι ἔστ᾽ ἐκείνου τοῦ πονηροῦ κόμματος.
νὼ δ᾽ εἰσίωμεν, ἵνα προσεύξῃ τὸν θεόν.