Καρίων
τίς ἔσθ᾽ ὁ κόπτων τὴν θύραν; τουτὶ τί ἦν;
οὐδεὶς ἔοικεν: ἀλλὰ δῆτα τὸ θύριον
φθεγγόμενον ἄλλως κλαυσιᾷ.
Ἑρμῆς
σέ τοι λέγω,
1100ὁ Καρίων, ἀνάμεινον.
Καρίων
οὗτος εἰπέ μοι,
σὺ τὴν θύραν ἔκοπτες οὑτωσὶ σφόδρα;
Ἑρμῆς
μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἔμελλον: εἶτ᾽ ἀνέῳξάς με φθάσας.
ἀλλ᾽ ἐκκάλει τὸν δεσπότην τρέχων ταχύ,
ἒπειτα τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία,
1105ἔπειτα τοὺς θεράποντας, εἶτα τὴν κύνα,
ἔπειτα σαυτόν, εἶτα τὴν ὗν.
Ἑρμῆς
ὁ Ζεὺς ὦ πόνηρε βούλεται
ἐς ταὐτὸν ὑμᾶς συγκυκήσας τρύβλιον
ἁπαξάπαντας ἐς τὸ βάραθρον ἐμβαλεῖν.
Καρίων
1110ἡ γλῶττα τῷ κήρυκι τούτων τέμνεται.
ἀτὰρ διὰ τί δὴ ταῦτ᾽ ἐπιβουλεύει ποιεῖν
ἡμᾶς;
Ἑρμῆς
ὁτιὴ δεινότατα πάντων πραγμάτων
εἴργασθ᾽. ἀφ᾽ οὗ γὰρ ἤρξατ᾽ ἐξ ἀρχῆς βλέπειν
ὁ Πλοῦτος, οὐδεὶς οὐ λιβανωτόν, οὐ δάφνην,
1115οὐ ψαιστόν, οὐχ ἱερεῖον, οὐκ ἄλλ᾽ οὐδὲ ἓν
ἡμῖν ἔτι θύει τοῖς θεοῖς.
Καρίων
μὰ Δί᾽ οὐδέ γε
θύσει. κακῶς γὰρ ἐπεμελεῖσθ᾽ ἡμῶν τότε.
Ἑρμῆς
καὶ τῶν μὲν ἄλλων μοι θεῶν ἧττον μέλει,
ἐγὼ δ᾽ ἀπόλωλα κἀπιτέτριμμαι.
Ἑρμῆς
1120πρότερον γὰρ εἶχον μὲν παρὰ ταῖς καπηλίσιν
πάντ᾽ ἀγάθ᾽ ἕωθεν εὐθύς, οἰνοῦτταν μέλι
ἰσχάδας, ὅσ᾽ εἰκός ἐστιν Ἑρμῆν ἐσθίειν:
νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι.
Καρίων
οὔκουν δικαίως, ὅστις ἐποίεις ζημίαν
1125ἐνίοτε τοιαῦτ᾽ ἀγάθ᾽ ἔχων;
Ἑρμῆς
οἴμοι τάλας,
οἴμοι πλακοῦντος τοῦ ν᾽ τετράδι πεπεμμένου.
Καρίων
ποθεῖς τὸν οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖς.
Ἑρμῆς
οἴμοι δὲ κωλῆς ἣν ἐγὼ κατήσθιον.
Καρίων
ἀσκωλίαζ᾽ ἐνταῦθα πρὸς τὴν αἰθρίαν.
Ἑρμῆς
1130σπλάγχνων τε θερμῶν ὧν ἐγὼ κατήσθιον.
Καρίων
ὀδύνη σε περὶ τὰ σπλάγχν᾽ ἔοικέ τι στρέφειν.
Ἑρμῆς
οἴμοι δὲ κύλικος ἴσον ἴσῳ κεκραμένης.
Καρίων
ταύτην ἐπιπιὼν ἀποτρέχων οὐκ ἂν φθάνοις.
Ἑρμῆς
ἆρ᾽ ὠφελήσαις ἄν τι τὸν σαυτοῦ φίλον;
