Πυλάδης
1105Ἑλένην κτάνωμεν, Μενέλεῳ λύπην πικράν.
Ὀρέστης
πῶς; τὸ γὰρ ἕτοιμον ἔστιν, εἴ γ᾽ ἔσται καλῶς.
Πυλάδης
σφάξαντες. ἐν δόμοις δὲ κρύπτεται σέθεν.
Ὀρέστης
μάλιστα: καὶ δὴ πάντ᾽ ἀποσφραγίζεται.
Πυλάδης
ἀλλ᾽ οὐκέθ᾽, Ἅιδην νυμφίον κεκτημένη.
Ὀρέστης
1110καὶ πῶς; ἔχει γὰρ βαρβάρους ὀπάονας.
Πυλάδης
τίνας; Φρυγῶν γὰρ οὐδέν᾽ ἂν τρέσαιμ᾽ ἐγώ.
Ὀρέστης
οἵους ἐνόπτρων καὶ μύρων ἐπιστάτας.
Πυλάδης
τρυφὰς γὰρ ἥκει δεῦρ᾽ ἔχουσα Τρωικάς;
Ὀρέστης
ὥσθ᾽ Ἑλλὰς αὐτῇ σμικρὸν οἰκητήριον.
Πυλάδης
1115οὐδὲν τὸ δοῦλον πρὸς τὸ μὴ δοῦλον γένος.
Ὀρέστης
καὶ μὴν τόδ᾽ ἔρξας δὶς θανεῖν οὐχ ἅζομαι.
Πυλάδης
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐγὼ μήν, σοί γε τιμωρούμενος.
Ὀρέστης
τὸ πρᾶγμα δήλου καὶ πέραιν᾽, ὅπως λέγεις.
Πυλάδης
ἔσιμεν ἐς οἴκους δῆθεν ὡς θανούμενοι.
Ὀρέστης
1120ἔχω τοσοῦτον, τἀπίλοιπα δ᾽ οὐκ ἔχω.
Πυλάδης
γόους πρὸς αὐτὴν θησόμεσθ᾽ ἃ πάσχομεν.
Ὀρέστης
ὥστ᾽ ἐκδακρῦσαί γ᾽ ἔνδοθεν κεχαρμένην.
Πυλάδης
καὶ νῷν παρέσται ταῦθ᾽ ἅπερ κείνῃ τότε.
Ὀρέστης
ἔπειτ᾽ ἀγῶνα πῶς ἀγωνιούμεθα;
Πυλάδης
1125κρύπτ᾽ ἐν πέπλοισι τοισίδ᾽ ἕξομεν ξίφη.
Ὀρέστης
πρόσθεν δ᾽ ὀπαδῶν τίς ὄλεθρος γενήσεται;
Πυλάδης
ἐκκλῄσομεν σφᾶς ἄλλον ἄλλοσε στέγης.
Ὀρέστης
καὶ τόν γε μὴ σιγῶντ᾽ ἀποκτείνειν χρεών.
Πυλάδης
εἶτ᾽ αὐτὸ δηλοῖ τοὔργον οἷ τείνειν χρεών.
Ὀρέστης
1130Ἑλένην φονεύειν: μανθάνω τὸ σύμβολον.
Πυλάδης
ἔγνως: ἄκουσον δ᾽ ὡς καλῶς βουλεύομαι.
εἰ μὲν γὰρ ἐς γυναῖκα σωφρονεστέραν
ξίφος μεθεῖμεν, δυσκλεὴς ἂν ἦν φόνος:
νῦν δ᾽ ὑπὲρ ἁπάσης Ἑλλάδος δώσει δίκην,
1135ὧν πατέρας ἔκτειν᾽, ὧν δ᾽ ἀπώλεσεν τέκνα,
νύμφας τ᾽ ἔθηκεν ὀρφανὰς ξυναόρων.
ὀλολυγμὸς ἔσται, πῦρ τ᾽ ἀνάψουσιν θεοῖς,
σοὶ πολλὰ κἀμοὶ κέδν᾽ ἀρώμενοι τυχεῖν,
κακῆς γυναικὸς οὕνεχ᾽ αἷμ᾽ ἐπράξαμεν.
1140ὁ μητροφόντης δ᾽ οὐ καλῇ ταύτην κτανών,
ἀλλ᾽ ἀπολιπὼν τοῦτ᾽ ἐπὶ τὸ βέλτιον πεσῇ,
Ἑλένης λεγόμενος τῆς πολυκτόνου φονεύς.
οὐ δεῖ ποτ᾽, οὐ δεῖ, Μενέλεων μὲν εὐτυχεῖν,
τὸν σὸν δὲ πατέρα καὶ σὲ κἀδελφὴν θανεῖν,
1145μητέρα τε — ἐῶ τοῦτ᾽: οὐ γὰρ εὐπρεπὲς λέγειν —
δόμους δ᾽ ἔχειν σοὺς δι᾽ Ἀγαμέμνονος δόρυ
λαβόντα νύμφην: μὴ γὰρ οὖν ζῴην ἔτι,
ἢν μὴ 'π᾽ ἐκείνῃ φάσγανον σπασώμεθα.
ἢν δ᾽ οὖν τὸν Ἑλένης μὴ κατάσχωμεν φόνον,
1150πρήσαντες οἴκους τούσδε κατθανούμεθα.
ἑνὸς γὰρ οὐ σφαλέντες ἕξομεν κλέος,
καλῶς θανόντες ἢ καλῶς σεσῳσμένοι.
Χορός
πάσαις γυναιξὶν ἀξία στυγεῖν ἔφυ
ἡ Τυνδαρὶς παῖς, ἣ κατῄσχυνεν γένος.
