Ὀδυσσεύς
οἶσθ᾽ οὖν ὃ δρᾶσον, ὡς ἀπαίρωμεν χθονός;
Σιληνός
οὐκ οἶδ᾽, Ὀδυσσεῦ: πᾶν δέ σοι δρῴημεν ἄν.
Ὀδυσσεύς
ὅδησον ἡμῖν σῖτον, οὗ σπανίζομεν.
Σιληνός
οὐκ ἔστιν, ὥσπερ εἶπον, ἄλλο πλὴν κρέας.
Ὀδυσσεύς
135ἀλλ᾽ ἡδὺ λιμοῦ καὶ τόδε σχετήριον.
Σιληνός
καὶ τυρὸς ὀπίας ἔστι καὶ βοὸς γάλα.
Ὀδυσσεύς
ἐκφέρετε: φῶς γὰρ ἐμπολήμασιν πρέπει.
Σιληνός
σὺ δ᾽ ἀντιδώσεις, εἰπέ μοι, χρυσὸν πόσον;
Ὀδυσσεύς
οὐ χρυσὸν ἀλλὰ πῶμα Διονύσου φέρω.
Σιληνός
140ὦ φίλτατ᾽ εἰπών, οὗ σπανίζομεν πάλαι.
Ὀδυσσεύς
καὶ μὴν Μάρων μοι πῶμ᾽ ἔδωκε, παῖς θεοῦ.
Σιληνός
ὃν ἐξέθρεψα ταῖσδ᾽ ἐγώ ποτ᾽ ἀγκάλαις;
Ὀδυσσεύς
ὁ Βακχίου παῖς, ὡς σαφέστερον μάθῃς.
Σιληνός
ἐν σέλμασιν νεώς ἐστιν, ἢ φέρεις σύ νιν;
Ὀδυσσεύς
145ὅδ᾽ ἁσκὸς ὃς κεύθει νιν, ὡς ὁρᾷς, γέρον.
Σιληνός
οὗτος μὲν οὐδ᾽ ἂν τὴν γνάθον πλήσειέ μου.
Ὀδυσσεύς
<τοῦτον μὲν οὖν τὸν ἀσκὸν οὐκ ἂν ἐκπίοις.>1
Σιληνός
<φύει γὰρ ἁσκὸς οἶνον ἐξ αὑτοῦ πάλιν;>2
Ὀδυσσεύς
ναί, δὶς τόσον πῶμ᾽ ὅσον ἂν ἐξ ἀσκοῦ ῥυῇ.
Σιληνός
καλήν γε κρήνην εἶπας ἡδεῖάν τ᾽ ἐμοί.
Ὀδυσσεύς
βούλῃ σε γεύσω πρῶτον ἄκρατον μέθυ;
Σιληνός
150δίκαιον: ἦ γὰρ γεῦμα τὴν ὠνὴν καλεῖ.
Ὀδυσσεύς
καὶ μὴν ἐφέλκω καὶ ποτῆρ᾽ ἀσκοῦ μέτα.
Σιληνός
φέρ᾽ ἐγκάναξον, ὡς ἀναμνησθῶ πιών.
Σιληνός
παπαιάξ, ὡς καλὴν ὀσμὴν ἔχει.
Σιληνός
οὐ μὰ Δί᾽, ἀλλ᾽ ὀσφραίνομαι.
Ὀδυσσεύς
155γεῦσαί νυν, ὡς ἂν μὴ λόγῳ 'παινῇς μόνον.
Σιληνός
βαβαί: χορεῦσαι παρακαλεῖ μ᾽ ὁ Βάκχιος.
ἆ ἆ ἆ.
Ὀδυσσεύς
μῶν τὸν λάρυγγα διεκάναξέ σου καλῶς;
Σιληνός
ὥστ᾽ εἰς ἄκρους γε τοὺς ὄνυχας ἀφίκετο.
Ὀδυσσεύς
160πρὸς τῷδε μέντοι καὶ νόμισμα δώσομεν.
Σιληνός
χάλα τὸν ἀσκὸν μόνον: ἔα τὸ χρυσίον.
Ὀδυσσεύς
ἐκφέρετέ νυν τυρεύματ᾽ ἢ μήλων τόκον.
Σιληνός
δράσω τάδ᾽, ὀλίγον φροντίσας γε δεσποτῶν.
ὡς ἐκπιεῖν κἂν κύλικα βουλοίμην μίαν,
165πάντων Κυκλώπων ἀντιδοὺς βοσκήματα,
ῥῖψαι τ᾽ ἐς ἅλμην Λευκάδος πέτρας ἄπο
ἅπαξ μεθυσθεὶς καταβαλών τε τὰς ὀφρῦς.
ὡς ὅς γε πίνων μὴ γέγηθε μαίνεται:
ἵν᾽ ἔστι τουτί τ᾽ ὀρθὸν ἐξανιστάναι
170μαστοῦ τε δραγμὸς καὶ παρεσκευασμένον
ψαῦσαι χεροῖν λειμῶνος ὀρχηστύς θ᾽ ἅμα
κακῶν τε λῆστις. εἶτ᾽ ἐγὼ <οὐ> κυνήσομαι
τοιόνδε πῶμα, τὴν Κύκλωπος ἀμαθίαν
κλαίειν κελεύων καὶ τὸν ὀφθαλμὸν μέσον;