Seneca, Oedipus
Rudolf Peiper, Gustav Richter, Ed.

Oedipus Iocasta
Iam nocte Titan dubius expulsa redit
et nube maestus squalida exoritur iubar,
lumenque flamma triste luctifica gerens
prospiciet avida peste solatas domos,
5stragemque quam nox fecit ostendet dies.
Quisquamne regno gaudet? O fallax bonum,
quantum malorum fronte quam blanda tegis!
ut alta ventos semper excipiunt iuga
rupemque saxis vasta dirimentem freta
10quamvis quieti verberat fluctus maris,
imperia sic excelsa Fortunae obiacent.
quam bene parentis sceptra Polybi fugerant!
curis solutus exul, intrepidus, vagans
(caelum deosque testor) in regnum incidi:
15infanda timeo: ne mea genitor manu
perimatur; hoc me Delphicae laurus monent,
aliudque nobis maius indicunt scelus.
est maius aliquod patre mactato nefas?
pro misera pietas (eloqui fatum pudet»,
20thalamos parentis Phoebus et diros toros
gnato minatur impia incestos face;
hic me paternis expulit regnis timor.
[p. 204] non ego penates profugus excessi meos:
parum ipse fidens mihimet in tuto tua,
25natura, posui iura. cum magna horreas,
quod posse fieri non putes metuas tamen:
cuncta expavesco meque non credo mihi.
Iam iam aliquid in nos fata moliri parant,
nam quid rear quod ista Cadmeae lues
30infesta genti strage tam late edita
mihi parcit uni? cui reservamur malo?
inter ruinas urbis et semper novis
deflenda lacrimis funera ac populi struem
incolumis asto— scilicet Phoebi reus.
35sperare poteras sceleribus tantis dari
regnum salubre? fecimus caelum nocens.
Non aura gelido lenis afflatu fovet
anhela flammis corda, non Zephyri leves
spirant, sed ignes auget aestiferi canis
40Titan, leonis terga Nemeaei premens.
deseruit amnes umor atque herbas color
aretque Dirce, tenuis Ismenos fluit
et tinguit inopi nuda vix unda vada.
obscura caelo labitur Phoebi soror,
45tristisque mundus nubilo pallet die.
nullum serenis noctibus sidus micat,
sed gravis et ater incubat terris vapor:
obtexit arces caelitum ac summas domos
inferna facies, denegat fructum Ceres
50adulta, et altis flava cum spicis tremat,
arente culmo sterilis emoritur seges,
nec ulla pars immunis exitio vacat,
sed omnis aetas pariter et sexus ruit,
[p. 205] iuvenesque senibus iungit et gnatis patres
55funesta pestis, una fax thalamos cremat
fletuque acerbo funera et questu carent,
quin ipsa tanti pervicax clades mali
siccavit oculos, quodque in extremis solet
periere lacrimae: portat hunc aeger parens
60supremum ad ignem, mater hunc amens gerit
properatque ut alium repetat in eundem rogum,
quin luctu in ipso luctus exoritur novus
novaeque circa funus exsequiae cadunt,
tum propria flammis corpora alienis cremant;
65diripitur ignis: nullus est miseris pudor.
non ossa tumuli sancta discreti tegunt:
arsisse satis est— pars quota in cineres abit?
dest terra tumulis, iam rogos silvae negant,
non vota, non ars ulla correptos levant:
70cadunt medentes, morbus auxilium trahit.
Adfusus aris supplices tendo manus
matura poscens fata, praecurram ut prior
patriam ruentem neve post omnis cadam
fiamque regni funus extremum mei.
75o saeva nimium numina, o fatum grave!
negatur uni nempe in hoc populo mihi
mors tam parata? sperne letali manu
contacta regna, linque lacrimas, funera,
tabifica caeli vitia quae tecum invehis
80infaustus hospes, profuge iamdudum ocius—
vel ad parentes.