Teleworking as a Business Analyst

Photo by Mario Gogh on Unsplash

So, you are a Business Analyst working from home. Is it ideal? That’s debatable, but let’s just say that it is not always convenient for getting things done. Is it necessary? Since you are reading this, then most probably yes.
Be it either due to the COVID-19 outbreak or for some other reason, you are stranded at home and you still need to carry out your business activities.
As a business analyst you are most probably engaged with requirements elicitation, analysis tasks, documentation maintenance, stakeholder interaction, quality assurance, possibly testing and training, and most certainly the daily coordination with the rest of your team. That’s a wide range of activities and often a handful for the best of us.
Having to perform these tasks under your own roof, although convenient at first, poses a lot of difficulties. Individual experiences may vary, but the most common issues faced – and possible counterstrategies – are as follows:

Life in 2017

Never about just surviving, not about getting-by. Life should be about experiences, about pictures and light, smells and aromas, sounds and laughs, movement and awkward pauses.

Get out of your life's cubicle. Walk. Observe the people around you. Say Good morning - to anyone. Smile for frak's sake! Smile and you may get smiled back. Or not. Still, smile. Rise above your troubles and get self-motivated to fight them back.

Embrace every movie cliché and fight for your happy ending.

There, how's that for New Year’s resolution?

:)

Σημείο των καιρών

Κοιτάω γύρω μου – άνθρωποι, πρόσωπα, δέντρα σε μια κοινωνία ρευστή. Ο καθένας μας, ένας σπόρος που κατέληξε να πιάσει εδώ, στο χωράφι αυτής της χώρας, αυτής της πόλης.

Από την Ύδρα και από τον Βόλο, από τη Σμύρνη και από τ’Αλγέρι, από Αυστρία και από Γαλλία, ο αέρας φύσηξε και βρήκαμε απάγκιο εδώ. Οι ρίζες πιάνουν και δυναμώνουν και ο παλιός αέρας δεν κουνάει τα δέντρα, μόνο χαϊδεύει τα κλαδιά τους.

Ώσπου να γυρίσει ο Βοριάς. Ο Βοριάς ο ξεριζωτής.

Τότε τα δέντρα με πόνο βγάζουν τις ρίζες τους και πέφτουν στο νερό. Περνάνε από ποτάμια και θάλασσες, επιπλέουν μέχρι να βρουν λιμάνι, νέο απάγκιο απ’ τον καιρό. Και πάνω στον ταλαιπωρημένο τους κορμό φυτρώνουν λουλούδια και νέα, μικρά δέντρα.

Δέντρα που θα γίνουν μεγάλα, με πρόσωπα και αυτά, άνθρωποι σε νέο χωράφι. Με ρίζες. Με ρίζες πιο δυνατές, γιατί τρέφονται από τις ρίζες των γονιών τους.

[Το κείμενο όπως ανέβηκε πρώτα στο enfo.gr, εδώ]

Να βάλω καρότα;

(photo από το enfo.gr, που την πήρε από το deviantart.com - δεν ξέρω από ποιόν :) )

Παρασκευή

Ε: Θα κάνω φασολάκια αύριο, να βάλω καρότα?

Α: Εγώ θα'θελα κολοκύθια.
Ε: Μπα, τα κολοκύθια δεν πάνε...
Α: Κάτσε να ρωτήσω και τους άλλους.

Για Μια Έκθεση Που Έλεγες, Πώς Πάει?

 

Θυμάστε που έλεγα ότι ετοιμάζω έκθεση φωτογραφίας με θέμα "Athens: A Year of Contradictions"? Ε, το campaign στο indiegogo ολοκληρώθηκε! Πάμε να δούμε πού βρισκόμαστε.

Περί Φωτογραφίας και Εξελίξεων

Πάει καιρός που δεν είμαι τακτικός στο γράψιμο. Περίπου την ίδια περίοδο άρχισα να είμαι τακτικός στη φωτογραφία. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει πια να γράφω. Απλά, να το πω λίγο λόγια, γοητεύτηκα από τη νέα τέχνη που μπήκε στη ζωή μου.

Τον τελευταίο 1μισι χρόνο διάβασα (και διάβασα και διάβασα) και πειραματίστηκα (και πειραματίζομαι και θα πειραματίζομαι) ώσπου έφτασα σε ένα σημείο να νιώθω ικανοποιημένος από τις φωτογραφίες που έβγαζα. Έκανα και photoblog - μπείτε δείτε! - ενώ αναρτώ συχνά-πυκνά και στο facebook - subscribe ή στείλτε friend request ελεύθερα :) Κάπου εκεί μου ξύπνησε και η επιθυμία για μια έκθεση. Το πιο γοητευτικό για μένα - και ταυτόχρονα ανεξάντλητο θέμα - δεν ήταν άλλο από την ίδια την πόλη που μένω και κυκλοφορώ, την Αθήνα.