ΕΝΤΥΠΟ ΕΚΦΡΑΣΗΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2010
∆ΙΕΞΟ∆ΟΣ ΜΕΡΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΧΡΥΣΑ ΧΡΕΗ
ο φοβοσ της ...υφεσησ η υφεση του ...φοβου
ποσο υποκριτεσ ειµαστε;
∆ΙΟ∆ΙΑ: ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ
editorial editorial editorial
Αρθρογράφοι: επώνυμοι - ανώνυμοι πολίτες. χώρα Ελλάδα, περιφέρεια Πελοποννήσου, νομός Αργολίδας Κάθε αρθρογράφος φέρει την ευθύνη για το άρθρο του. Όλοι οι υπόλοιποι δεν γνωρίζαμε τίποτα.
Το πρώτο ερώτημα όταν κανείς παίρνει ένα έντυπο στα χέρια του είναι: “Τι περιλαμβάνει αυτό;”. Όπως θα καταλάβετε ξεφυλλίζοντας ή διαβάζοντας το έντυπο πρόκειται για σκέψεις-απόψειςπληροφορίες ανθρώπων της περιοχής μας. Ζώντας στο Βασίλειο του Παραλόγου δεν παριστάνουμε τους λογικούς αλλά επιτρέψτε μας να πιστεύουμε ότι αρκετά από αυτά που σκεφτόμαστε είναι πιο λογικά από πολλά παράλογα που γίνονται. Η ∆ιέξοδος δεν προσπαθεί να έπει μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για τα πράγματα. Προσπαθεί όμως να ανοίξει μια συζήτηση, να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις, να ενισχύσει την επικοινωνία σε μια εποχή που μας θέλουν μόνο παθητικούς δέκτες και όχι πομπούς. Να ακουστούν απόψεις που δεν γράφονται συνήθως στις περισσότερες εφημερίδες ούτε λέγονται από τους καλοπληρωμένους τηλεαστέρες της δημοσιογραφίας στα δελτία των 8. Να προβάλει θέματα και γεγονότα που δεν είναι τόσο “εμπορικά” αλλά είναι σημαντικά γιατί είναι αυθεντικά.Το βασικότερο όμως είναι η ανάγκη που βοά για επικοινωνία μεταξύ μας. Σε μια κοινωνία που προωθεί τον ατομισμό, την αδιαφορία, τον ανταγωνισμό και τον κανιβαλισμό προσπαθούμε να βάλουμε πάλι τις έννοιες της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της συνεργασίας. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μέσα από ένα έντυπο 16 σελίδων; Σίγουρα όχι. Αλλά κάποια από αυτά μπορούν. Το δεύτερο ερώτημα που συνήθως προκύπτει είναι: “Ποιοί το βγάζουν;”. Είμαστε μια παρέα ανθρώπων που βρεθήκαμε λίγο ή πολύ τυχαία σε κάποιες προβολές στον κοινωνικό χώρο ∆ον Κιχώτης και στις γειτονιές αυτού του μικρού τόπου και είχαμε την ιδέα αυτά που σκεφτόμαστε και συζητάμε να τα γράψουμε σε μερικά φύλλα χαρτί. Το τρίτο ερώτημα που μπορεί να έχετε είναι “και πού τα βρίσκουν τα λεφτά;”. Έλα ντε. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Τα χρήματα τα βάζουμε από την τσέπη μας και μόνο. Γι’ αυτό αν δείτε κανένα αφισάκι για πάρτυ ενίσχυσης της ∆ιεξόδου περάστε να πιείτε ένα ποτό. Η επικοινωνία θα είναι τέτοια και όχι μονόλογος όσο εσείς μας λέτε ιδέες και κριτικές γύρω από τα όσα γράφουμε. Στείλτε μας τις σκέψεις σας, το κείμενό σας ή οτιδήποτε άλλο θεωρείτε χρήσιμο στο ediexodos@gmail.com. Αναζητείστε τρόπους να απικοινωνήσουμε Αν έχετε παρατηρήσεις που αφορούν κάποιο συγκεκριμένο κείμενο γράψτε το σχόλιό σας και στείλτε το στο ediexodos@gmail.com προσδιορίζοντας τον τίτλο του κειμένου και τα αρχικά του συγγραφέα. Προτείνετέ μας μέρη που μπορούμε να αφήνουμε τη ∆ιέξοδο. Στο επόμενο τεύχος θα υπάρχουν αναλυτικά τα σημεία που μπορείτε να μας βρείτε.
Μη κερδοσκοπικό - µη καιροσκοπικό έντυπο έκφρασης, ενηµέρωσης, σχολιασµού
αντι... ΔΡΑΣΗ
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
∆ιόδια
Μην εις ν ώ ρ πλη ύ! σ ε ι κ
προς τα πάνω και κολλάει εκεί που θα την σταµατήσετε εσείς. ∆εν υπάρχει κίνδυνος να πέσει.
Τ
ο έχουν παραξηλώσει µε τα διόδια. Για να πας στην Αθήνα χρειάζεται να δώσεις ένα µεροκάµατο. Όλες οι Εθνικές Οδοί έχουν παραχωρηθεί µε αποικιοκρατικές συµβάσεις σε γνωστούς µεγαλοεργολάβους. Την ίδια στιγµή αυξάνονται σε όλη την χώρα οι πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν διόδια. Μάθετε, λοιπόν, πώς να µην πληρώνετε στα διόδια Σπαθοβουνίου:
1.Φτάνετε στα διόδια. Σταµατάτε και λέτε στην/ον υπάλληλο ότι αρνείστε να πληρώσετε και θέλετε να περάσετε ελεύθερα. Αυτή/ος καλεί τον προϊστάµενο ο οποίος φθάνει σε λίγα λεπτά. 2.Ο προϊστάµενος συνήθως σας αναφέρει ότι αν δεν θέλετε να πληρώσετε πρέπει να υπογράψετε ένα χαρτί όπου να δηλώνετε τα στοιχεία σας και τον λόγο που δεν πληρώνετε (αδυναµία πληρωµής ή άρνηση πληρωµής). Αρνηθείτε να υπογράψετε οτιδήποτε καθώς και να δώσετε τα στοιχεία σας. Απαιτήστε να σηκώσουν τη µπάρα γιατί παρακωλύουν την κυκλοφορία και αν δεν το κάνουν σηκώστε την εσείς και περάστε. Στην Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως η µπάρα σηκώνεται
Κ
Τι άλλο µπορεί να συµβεί: - Να σας πει ο υπάλληλος ότι θα καλέσει την αστυνοµία. Η αστυνοµία δεν µπορεί να µπλεχτεί σε οποιαδήποτε αστική διαφορά πολίτη µε εταιρεία (παρόλες τις προτροπές και τη φαγούρα του Ρέππα). Αν έρθει η αστυνοµία αναφέρετε ότι αυτό που κάνουν είναι παράνοµο και ότι η µη πληρωµή διοδίων δεν συνιστά ούτε ποινικό αδίκηµα ούτε παράβαση του ΚΟΚ. - Να αργεί χαρακτηριστικά να έρθει ο προϊστάµενος. Σηκώστε τη µπάρα και φύγετε. Αλλιώς µπορείτε να τους απειλήσετε (και να το υλοποιήσετε φυσικά αν συνεχίσουν) µε µήνυση για παρεµπόδιση κυκλοφορίας. Τα διόδια είναι παράνοµα γιατί: - αντισυνταγµατικά επιβάλλεται ένας έµµεσος φόρος στους χρήστες του δρόµου (άρθρο 4.2 του Συντάγµατος βάσει του οποίου οι πολίτες έχουν ίσες υποχρεώσεις και συµµετέχουν στα δηµόσια βάρη ανάλογα µε τις δυνάµεις τους). - η Εταιρεία ΜΩΡΕΑΣ Α.Ε. δεν τηρεί την προβλεπόµενη χιλιοµετρική χρέωση αφού τα διόδια που µας επιβάλλει υπερβαίνουν την χρέωση/ χιλιόµετρο που προβλέπει η σύµβαση.
όλλησαν αυτοκόλητα σε ακριβά προϊόντα στα ράφια
των Σ/Μ που έγραφαν “Πολύ ακριβό για είδος πρώτης ανάγκης”. Μοίρασαν κείµενα ενάντια στις νέες αυξή-
σεις του ΦΠΑ και στην ακρίβεια. Κόλλησαν αφίσες και παρέ-
δωσαν στο γραφείο του βουλευτή Γ. Μανιάτη αφισάκι µε
∆ράση
Κοινή
τίτλο “Θα το θυµόµαστε” εννοώντας όποιον βουλευτή ψηφίσει
το ασφαλιστικό ν.σ. Έκαναν εκδήλωση µε θέµα “Το τρένο στις
ράγες... του ∆ΝΤ” και οµιλητές τους ∆. Γεωργίου και Κ. Μπρού-
σαλη. Και συνεχίζουν... Ποιοί είναι; Η νεοσύστατη επιτροπή πολι-
τών Αργολίδας Κοινή ∆ράση, η οποία εναντιώνεται στο µνηµόνιο κυβέρνησης-τρόικας.
Περισσότερες πληροφορίες, νέα και εικόνες από τις παρεµβάσεις
στο www.kdrasi.wordpress.com
∆.Κ.
INFO http://diodiastop.blogspot.com/ http://www.akribeia-stop.gr/index.php http://aristerosxima.blogspot.com/search/label/%CE%B4%CE%B9%CF %8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1
πόσο
ές ε τ ι ρ ίμ κ ο π
ιεθνής ηµέρα της Μητέρας Γης και στο µήνυµά του ο ΓΓ του ΟΗΕ είπε µεταξύ άλλων: “Χωρίς την περιβαλλοντική αειφορία, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για την επίτευξη των στόχων της µείωσης της φτώχειας και της πείνας, τη βελτίωση της υγείας και της ευηµερίας των ανθρώπων. Η βιοποικιλότητα - η απίστευτη ποικιλία ζωντανών οργανισµών πάνω στη Γη που µας συντηρεί - φθίνει µε ραγδαίο ρυθµό. Το γλυκό νερό και οι θαλάσσιοι πόροι µολύνονται όλο και περισσότερο. Το έδαφος γίνεται πιο άγονο και η άλλοτε πλούσια αλιεία φθίνει όλο και περισσότερο........” Πόσο υποκριτές είµαστε ,που ενώ γιορτάζουµε την ηµέρα της γης ,ενώ γνωρίζουµε την εξάρτησή της ζωής µας από τον πλανήτη µας ,συνεχίζουµε να τον καταστρέφουµε ....Οι οικονοµικοί παράγοντες παγκοσµίως επιβάλλουν τις επιδιώξεις τους µε σκοπό το κέρδος αδιαφορώντας για τις γενιές που ακολουθούν.. Τα κράτη αναλίσκονται σε συζητήσεις χωρίς να θεσπίζουν αυστηρούς νόµους για τους παραβάτες- βιοµήχανους. Και οι πολίτες ως υπερκαταναλωτές συνεχίζουν το ''χορό '' της καταστροφής της γης. Εκατοµµύρια έχουν διατεθεί σε µελέτες για καύσιµα που δεν επιβαρύνουν ή επιβαρύνουν στο ελάχιστο το περιβάλλον..Όµως υπάρχουν παράπλευρες επιπτώσεις όπως η αποψίλωση δασών για εύρεση καλλιεργήσιµης γης για την παραγωγή των φυτών που θα δώσουν τα βιοκαύσιµα. Η αποψίλωση δηµιουργεί αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα.... και οι µελέτες συνεχίζονται!! Ως σοβαρή και ως µόνη λύση προτείνεται η µείωση του καταναλωτισµού απο τις προηγµένες χώρες..Οι πολίτες ,υποστηρίζεται ,πρέπει να βρουν την ικανοποίηση σε µη υλικά αγαθά ...Η επίδειξη πλουτισµού στο γείτονα,το
παρά... ΦΥΣΗ
τε; ασ
∆
υ
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
λανθασµένο αίσθηµα προσωπικής επιτυχίας και αναγνώρισης οδηγούν τον άνθρωπο σε συσσώρευση υλικών αγαθών που δεν του χρειάζονται. Τα κράτη µε τη στήριξη που παρέχουν στις βιοµηχανίες τους είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της κλιµατικής αλλαγής εξαιτίας της µόλυνσης του περιβάλλοντος. Είµαστε εφήµεροι σ'αυτή τη γη ...και όµως οδηγούµε τον πλανήτη µας στην καταστροφή ........επειδή συµπεριφερόµαστε λες και θα ζήσουµε αιώνια... Το πιο σηµαντικό είναι να κατανοήσουµε βαθιά µέσα µας πόσο καταστροφικές ειναι οι δραστηριότητες του ανθρώπου στην υγεία µας την εσωτερική µας αρµονία και φυσικά στην αρµονία και ευηµερία του οικοσυστήµατος µας. Όλοι µας κάποτε να συνειδητοποιήσουµε τα παράγοντα του καταναλωτισµού! Τα παράγοντα αυτά αποτυπώνοντε στην σωµατική και ψυχική µας υγεία! Πρέπει κάποια στιγµή να θυµηθούµε ,επιτέλους, πού αισθανθήκαµε καθαρό το πνεύµα µας και πότε οι µνήµες µας δεν έσβησαν γρήγορα. Θα συµφωνήσουµε, πιστεύω, πως ποτέ δεν ξεχάσαµε το ρίγος που νιώσαµε όλοι µας, όταν θαυµάσαµε τη φύση, όταν καταλάβαµε το µεγαλείο της, όταν αποτυπώθηκαν στο µυαλό µας όµορφες στιγµές µε την οικογένειά µας, ή ακόµα και µε µια καλή παρέα. Όταν ανακαλύψαµε και παρατηρήσαµε τα χαρακτηριστικά ενός ζώου που συγκατοικεί µαζί µας τελικά σε αυτό το όµορφο κατά τα άλλα ταξίδι µας σε αυτόν τον πλανήτη που εµείς ονοµάζουµε γη και που πρέπει, κατά την ταπεινή µου γνώµη να διατηρήσουµε σε αυτά τα πρότυπα. N.B.
22 / 0 4 / 2 0 1 0 Ημέρα της Γης...
Κ
(από “Το µικρό βιβλίο για το χρήµα” του David Boyle)
ρυµµένες στο γιγάντιο µηχανισµό του οικονοµικού συστήµατος βρίσκονται ορισµένες πολύ περίεργες, ακόµη και εκπληκτικές “αλήθειες”. Εµείς, οι πλουσιότερες χώρες του κόσµου, απαιτούµε δισεκατοµµύρια δολάρια ετησίως ως πληρωµές τόκων για δάνεια που δόθηκαν σε προηγούµενους κυβερνήτες φτωχών χωρών. Σε πολλές περιπτώσεις επρόκειτο για διεφθαρµένους κυβερνήτες που “εµείς” τοποθετήσαµε εκεί και υποστηρίξαµε. Η ακόλουθη µαγευτική (και ελαφρώς διασκευασµένη) οµιλία προς Ευρωπαίους αρχηγούς κρατών -από έναν αντιπρόσωπο νοτιοαµερικανικών, ιθαγενών κοινοτήτων- αξίζει να διαβαστεί οπωσδήποτε: “Εγώ, ο Guaicaipuro Cuatemoc, έχω έρθει να συναντήσω τους συµµετέχοντες στη σύσκεψη αυτή. Εδώ, εγώ, απόγονος εκείνων που έχουν ζήσει στην Αµερική 40.000 χρόνια, έχω έρθει να συναντήσω εκείνους που µας συνάντησαν πριν από 500 χρόνια. ”Ο αδελφός µου, ο Ευρωπαίος τοκογλύφος, µου ζητά να ξεπληρώσω ένα χρέος προδοσίας από κάποιον Ιούδα, που ποτέ δεν εξουσιοδότησα να µε ορίσει για πρόσθετη ασφάλεια, για εξόφληση του χρέους. ”Ο αδελφός µου, ο Ευρωπαίος τοκογλύφος, µου εξηγεί ότι όλα τα χρέη πρέπει να εξοφλούνται µε τόκο, έστω και αν αυτός αγοράζει και πουλά ανθρώπινες υπάρξεις και ολόκληρες χώρες χωρίς τη συναίνεσή τους. ”Έχω ανακαλύψει αυτά τα πράγµατα. Αξιώνω λοιπόν πληρωµή και επίσης αξιώνω τόκο. ”Είναι αποδεδειγµένο, βασει των αρχείων των γηγενών λαών, έγγραφο µε έγγραφο, απόδειξη µε απόδειξη και υπογραφή µε υπογραφή, ότι ανάµεσα στο 1503 και στο 1660 έφτασαν στο San Lucas de Barrameda 185.000 κιλά χρυσού και 16.000.000 κιλά ασηµιού από την αµερικανική ήπειρο. ”Εκείνα τα 185.000 κιλά χρυσού και 16.000.000 κιλά ασηµιού θα έπρεπε να θεωρούνται τα πρώτα από τα πολλά πολλά φιλικά δάνεια από την αµερικανική ήπειρο προς την Ευρώπη για την ανάπτυξή της. Εκτός αν θεωρήσουµε το αντίθετο, ότι δηλαδή διαπράχθηκαν εγκλήµατα πολέµου, οπότε θα πρέπει να απαιτήσουµε, όχι µόνο αποκατάσταση, αλλά και αποζηµίωση για τις καταστροφές, τον πόνο και τα δεινά. ”Μια τέτοια µεταφορά κεφαλaίου δεν ήταν παρά η έναρξη της εφαρµογής ενός σχεδίου “Marshall Tesuma”ως εγγύηση της ανοικοδόµησης µιας βαρβαρικής Ευρώπης που είχε καταστραφεί από τους πολέµους εναντίον του (πολύ πολιτισµένου) ισλάµ. ”Για να φτάσουµε λοιπόν την Πέµπτη Εκατονταετία των χρεωστικών οµολόγων (ΙΟU), µπορούµε να ρωτήσουµε: οι Ευρωπαίοι αδελφοί µας έχουν κάνει, άραγε, ορθολογική, υπεύθυνη ή έστω, παραγωγική χρήση των ποσών αυτών που τόσο γενναιόδωρα
δόθηκαν από το ∆ιεθνές Ινδοαµερικάνικο Ταµείο? ”∆υστυχώς η απάντηση είναι “όχι”. Τα κατασπατάλησαν στις εκστρατείες τους -στις µάχες του Lepanto, σε ανίκητες αρµάδες, σε τρίτα Ράϊχ, σε κάθε µορφής αλληλοεξόντωση. ”Αποδείχτηκαν ανίκανοι, παρά το µορατόριουµ των 500 χρόνων, να εξοφλήσουν το αρχικό κεφάλαιο και τους τόκους, χωρίς να λογαριάσουµε τα άλλα έσοδα που αποκόµιζαν, αλλά και τις πρώτες ύλες και τη φθηνή ενέργεια που εξάγονταν προς αυτούς από όλο τον “τρίτο κόσµο” από τον οποίο είχαν εξασφαλίσει συνεχείς προµήθειες. ”Αυτή η θλιβερή αναπόληση του παρελθόντος επιβεβαιώνει την άποψη του Μίλτον Φρίντµαν, ότι µια επιδοτούµενη οικονοµία δε µπορεί ποτέ να λειτουργήσει και µας υποχρεώνει, για το καλό τους, να ζητήσουµε την πληρωµή του αρχικού κεφαλαίου και του τόκου που τόσο γενναιόδωρα περιµένουµε όλους αυτούς τους αιώνες να απαιτήσουµε εκ νέου. Να γίνει σαφές ότι δεν ξεπέφτουµε ώστε να χρεώσουµε τα αισχρά τοκογλυφικά επιτόκια του 20% εως 30% που οι Ευρωπαίοι αδελφοί µας χρεώνουν στους λαούς του τρίτου κόσµου. Εµείς απλώς απαιτούµε την επιστροφή των πολύτιµων µετάλλων που προκαταβάλαµε, συν το µέτριο σωρευτικό τοκο του 10% για µια περίοδο 300 ετών µε περίοδο χάριτος 200 ετών. ”Σ' αυτή τη βάση και εφαρµόζοντας την ευρωπαϊκή φόρµουλα για τον ανατοκισµό, ενηµερώνουµε τους “εξερευνητές” µας ότι µας οφείλουν, ως αρχική πληρωµή του χρέους, µια ποσότητα 185.000 κιλών χρυσού και 16.000.000 κιλών ασηµιού. Όσον αφορά τον τόκο, µας οφείλουν 440.000.000.000.000.000 κιλά ασηµιού (ή το 1% της µάζας της σελήνης). Με βάση τις τιµές στα µέσα του 2002 , το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε ένα σύνολο 391.000.000.000.000.000.000 δολ. ΗΠΑ ή 391 εκατοµµύρια εκατοµµυρίων εκατοµµύρια δολάρια. ”Το να συµπεράνουµε ότι η Ευρώπη, σε µισή χιλιετία, δεν κατέστη ικανή να δηµιουργήσει επαρκή πλούτο ώστε να αποπληρώσει τον µέτριο αυτό τόκο, θα σήµαινε πως παραδεχόµαστε την καταφανή αποτυχία του οικονοµικού της συστήµατος και τον παραλογισµό των θεµελιωδών αξιωµάτων του καπιταλισµού. ”Τέτοια µεταφυσικά ζητήµατα, εντούτοις, δεν µας απασχολούν εµάς τους Ινδοαµερικάνους. ”Τι θα γινόταν όµως εαν επρόκειτο να απαιτήσουµε την υπογραφή µιας Επιστολής Προθέσεων, ώστε να θέσουµε υπο καθεστώς πειθαρχίας τους χρεωµένους λαούς του Παλαιού Κόσµου και να τους υποχρεώσουµε να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους µέσω βεβιασµένων ιδιωτικοποιήσεων και δηµοσιονοµικών περιορισµών, ως πρώτο βήµα για την εξόφληση αυτού του ιστορικού χρέους...” M.M.
”
Y ρ x “xρ σ ά έη. .
.
ή “...µας οφείλουν τόκο ίσο µε το 1% της µάζας της σελήνης σε ασήµι...!!!”
Oneiropolis is...
Σ
τη µέση µιας οικονοµικής κρίσης όπως αυτής που
έργα.
να φαντάζει ως όνειρο θερινής νυκτός η προσπά-
Τι λένε οι πολιτικοί;
ζούµε σήµερα ως υπήκοοι αυτής της χώρας, ίσως
θεια ανάκτησης της ποιότητας ζωής στην πόλη. Μπορεί και να εκληφθεί ως πολυτέλεια ακόµη και η κουβέντα για
Αυτά λένε οι επιστήµονες (ΣΑ∆ΑΣ,ΤΕΕ,ΣΕΠΟΧ, κ.λ.π).
Ο δήµαρχος των Αθηναίων, ο Νικήτας -”Οµέρ Πριό-
νης”- Κακλαµάνης, δήλωσε σε εφηµερίδα το εξής κατα-
αύξηση του αστικού πράσινου, για την ποιότητα στο
πληκτικό: Η Αθήνα, λέει ο τύπος, είναι βρώµικη επειδή έχει
κ.λ.π. Όµως, η ανάγκη για τη βελτίωση των συνθηκών
από τα σκουπίδια, ρε super δήµαρχε;).
αστικό περιβάλλον, για βελτίωση των µετακινήσεων
ανθρώπους που µένουν στο δρόµο (µήπως τρώνε και
στις πόλεις, σε αυτές ειδικά τις απίθανες µέρες, γίνεται µε-
Τι λένε τα µάτια µας; Πολλές γειτονιές της Αθήνας
γαλύτερη. Γιατί;
γκετοποιούνται. “Σπρώχνονται” και στοιβάζονται διάφο-
µαι...– κατά το Γενάρη µας δήλωσε µέσω όλων των εφη-
πόρνες) σε συγκεκριµένες περιοχές και αφήνονται όσοι
Η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής – ποιόν επικαλούµερίδων τα εξής καταπληκτικά:
Η Αθήνα, µαζί µε τη Μπρατισλάβα και το Αµβούργο,
βρίσκεται στις τρεις ταχύτερα «γκετοποιούµενες» πόλεις στην Ευρώπη.
Οι έξι από τις δέκα πόλεις στην Ευρώπη µε προβλή-
µατα αέριας ρύπανσης είναι ελληνικές (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα και Βόλος).
Οι πόλεις στην Ελλάδα είναι από τις λιγότερο αντα-
γωνιστικές σε επίπεδο Ε.Ε.
Τα ποσοστά πρασίνου στις ελληνικές πόλεις είναι
ρες οµάδες (ναρκοµανείς, µετανάστες, “βαποράκια”,
επωφελούνται από την εκµετάλλευση αυτών των ανθρώπων να δρουν ελεύθεροι. Οι λόγοι; Από “προσωρινά
τους ξεφορτωνόµαστε” (ολυµπιακοί 2004), ως “επηρε-
άζω την κτηµαταγορά” (Ψυρρή vs Γκαζοχώρι). Και τέλος, υπό συνθήκες σαν τις σηµερινές όπου η ανεργία κάνει
τα πράγµατα ακόµη χειρότερα, η κατάσταση φαντάζει και είναι- ανεξέλεγκτη.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν, γιατί, όσο και να φαί-
νεται περίεργο, το Άργος, ως “µικρή Αθήνα”, έχει τέτοια χαρακτηριστικά.
από τα χαµηλότερα στην Ε.Ε.
Από τις δύο χιλιάδες (2.000) αναγκαίες πολεοδοµικές
µελέτες σε επίπεδο επικράτειας, έχουν ολοκληρωθεί την τελευταία 20ετία, οι εννιακόσιες πενήντα (950), (δηλαδή
Σύντοµα θα έχει προβλήµατα γκετοποίησης. Ηδη,
υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη που τρέφονται εν µέρει από τους κάδους των απορριµάτων. Στη χωµατερή άνθρωποι κινδυνεύουν ψάχνοντας τα σκουπίδια. Στις πε-
οριακά το 50%), ενώ, από τις δύο χιλιάδες (2.000) πράξεις
ριοχές κατοικίας οι χώροι πρασίνου είναι ελάχιστοι. Οι
έχει ολοκληρωθεί µόλις το 20%.
σει τα 25 χρόνια και ακόµη είµαστε στο “περίµενε”. Μα-
κής µελέτης και των πράξεων εφαρµογής της κυµαίνεται
δηµόσιος χώρος κάτω από το βάρος των οικονοµικών
εφαρµογής που έπρεπε να έχουν εκπονηθεί και κυρωθεί, Ο συνήθης χρόνος ολοκλήρωσης µιας πολεοδοµι-
από 12 έως 18 χρόνια (1) .
Στην οµιλία του ο Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλ-
λοντος της Βουλής κ. Κώστας Καρτάλης σηµείωσε ότι: «Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν τη δυσάρεστη εικόνα
των πόλεων στην Ελλάδα που αναπτύσσονται ως «µι-
κρές Αθήνες», στο αποτυχηµένο δηλαδή, πρότυπο της
πρωτεύουσας. Οι πόλεις αγνοούν τον πολεοδοµικό σχε-
πολεοδοµικές µελέτες και πράξεις εφαρµογής έχουν φτά-
γαζιά κλείνουν και µένουν κενά. Τα επόµενα χρόνια ο
συνθηκών θα υποβαθµίζεται ακόµη περισσότερο ασυντήρητος.
Και λύση; Υπάρχει λύση; «Η επιτυχία θα ήταν να επιστρέψει το µοντέλο της γειτονιάς, όπου οι περιοχές ζούνε όλο το 24ωρο»
διασµό που συχνά θεωρείται ως η εκ των υστέρων νοµιµοποίηση ιδιωτικών επιλογών και των δυναµικών της
αγοράς γης. Παράλληλα, ο ιδιωτικός χώρος είναι κυ-
ρίαρχος, µε αποτέλεσµα ο δηµόσιος χώρος να υποβαθ-
η συνέχεια στα επόµενα... (1). http://www.hellenicparliament.gr/Enimerosi/Deltia-
Typou/?press=f2176b44-b6d8-4d16-a66c-33a7b1555d18
α
γ α ι ά ρ ρ ι ό κ ι νε λ ό με η π την µίζεται, ενώ απουσιάζει η αρχιτεκτονική στα δηµόσια
Β.Τ
Σηµεία + τέρατα Το ∆ηµοτικό Συµβούλιο Άργους σε ψήφισµά του (6η Μάη 2010) εκφράζει
οµόφωνα τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των τριών εργαζοµένων που έχασαν την ζωή τους στην Marfin και καλεί την πολιτεία να πάρει µέτρα ώστε να µην
επαναληφθούν τέτοια γεγονότα.
Οι δηµοτικοί µας σύµβουλοι, αφού αποφάσισαν να ασχοληθούν µε ζητήµατα
πέραν του ∆ήµου τους, συµπεριφέρθηκαν, όπως τα κυρίαρχα ΜΜΕ που
χρησιµοποίησαν την τραγωδία για να θάψουν τις κινητοποιήσεις… Ξέχασαν να πουν έστω και µια κουβέντα για τους χιλιάδες πολίτες που βρέθηκαν στους
δρόµους την ίδια µέρα φτιάχνοντας ένα πρωτόγνωρο ανθρώπινο ποτάµι .
Η Περιφέρεια σκόπευε να πάει τα δέµατα των σκουπιδιών της Αργοναυπλίας στην
Καραθώνα.. Εξαιρετική ιδέα! Τέρµα οι ξαπλώστρες. Καθένας θα έχει και το δέµα του στο οποίο µπορεί να κάθεται, να βάζει τα παιδιά του να παίζουν και να πετάει
κατευθείαν τα σκουπίδια του χωρίς να ρυπαίνει την παραλία. Προσοχή όµως µην τα χαλάσετε και διασπαρθούν τα σκουπίδια γιατί τα έχουν ανάγκη οι κκ ΜπόµπολαςΜυτιληναίος και σια… που θέλουν να τα χρησιµοποιήσουν στο εργοστάσιο
καύσης… το οποίο θα επιδοτήσουµε! Α, ρε κάτι δεµατοποιηµένα µυαλά…
ΞΕΧΑΣΑΝ ΝΑ
ΠΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ
ΚΟΥΒΕΝΤΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ
ΣΤΟΥΣ
ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟ Υ Β ΡΕ ΘΗΚΑ Ν ΔΡΟΜΟΥ Σ ΤΗΝ ΙΔΙΑ
ΜΕΡΑ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ
1 ΠΡΩΤΟΓΝΩΡ Ο
ΑΝ Θ Ρ ΩΠ Ι Ν Ο
ΠΟΤΑΜΙ.
Όταν η βενζίνη ανεβαίνει στα ύψη και τα διόδια
γίνονται φαρµάκι τι θα ήταν λογικό; Μα φυσικά να
αυξάνονται οι άνθρωποι που επιλέγουν να
µετακινηθούν µε τρένο. Κι όµως οι κυβερνώντες
κατάφεραν να µην ισχύσει αυτό. Αντιθέτως, παρά
τρίχα γλίτωσε το κλείσιµο! Είχε και µια φοβερή ιδέα ο Ρέππας: Να δοθεί η γραµµή σε ιδιώτες ή στην
Τοπική Αυτοδιοίκηση! Τέτοια φωτεινά µυαλά µας
κυβερνούν…
Από την Καρυά και την Προσύµνη µέχρι τη Ν. Κίο και τον Αχλαδόκαµπο! Από το Μάνεσι ως το Τολό και το Ναύπλιο! Κακώς διάφοροι της αριστεράς αντιτίθενται στον Καλλικράτη. Θυµίζει το γνωστό
σύνθηµα σε παράφραση: Χωριά όλου του
κόσµου ενωθείτε! Και γιατί να κάνουν τρεις δήµους
και όχι έναν; Να κρατήσουν τη Νοµαρχία και να µεταβιβάσουν τις αρµοδιότητες των ∆ήµων σε αυτή! Εκεί να δεις εξοικονόµηση. Κρίµα που δεν προλάβαµε να το
καταθέσουµε στη διαβούλευση (Ο Θεός να την κάνει) που «έγινε». Μη γελάτε! Είναι ικανοί να το σκέφτονταν σοβαρά…
Πολλοί παράγοντες της αυτοδιοίκησης είτε υπερασπίζονται είτε δεν
τοποθετούνται είτε είναι «ναι µεν αλλά» σε σχέση µε το κατοχικό µνηµόνιο που
υπέγραψε η κυβέρνηση µε την τρόικά (ΕΕ-ΕΚΤ-∆ΝΤ) και µας οδηγεί σε µια βάρβαρη κοινωνική κατάσταση. Επιλέγουν να γλύφουν τους κοµµατικούς µηχανισµούς για να πάρουν χρίσµατα και όχι να εκφράζουν τα συµφέροντα και τις ανάγκες των
δηµοτών τους. Κοντά είναι όµως οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Έχει να πέσει µάυρο…!
∆.Κ.
για τον ρατσισµό
Το παρακάτω κείµενο αφορά το ρατσισµό και το έγραψα µε αφορµή µια συζήτηση µε µια ηλικιωµένη η οποία µου εξηγούσε πόσο "καταστράφηκε η Ελλάδα από τότε που πάτησαν το πόδι τους οι ξένοι και µας πήραν τα λεφτά"
Στη µετέωρη Ελλάδα του 2010 κάποιοι άνθρωποι επιδιώκουν να καθησυχάσουν τις συνειδήσεις τους αποδίδοντας ευθύνες. Και για κάποιο, περίεργο ίσως, λόγο, τους τελευταίους µήνες παρατηρώ τα βλέµµατα να γίνονται ακόµα πιο σκληρά απέναντι στους « ανθρώπους χωρίς πατρίδα», σ’αυτούς που επέλεξαν να ζήσουν διωγµένοι στην Ελλάδα, επειδή προφανώς ήταν η καλύτερη ανάµεσα στις…επιλογές τους. Έτσι κάποιοι δεν αργούν να θεωρήσουν τους «ξένους» ως βασικούς υπεύθυνους της σηµερινής κατάστασης, παραγκωνίζοντας για ακόµα µια φορά τα όσα έχουν διαδραµατιστεί στην ελληνική πολιτική τα τελευταία χρόνια. Κι ίσως έτσι όντως να ηρεµούν µέσα τους, καθώς η ευθύνη δεν ανήκει πλέον σε αυτούς, και η λύση είναι µία: η Ελλάδα και οι πόροι της σε χέρια µόνο ελληνικά. Προσπερνώντας την α-πολιτικοποίηση και ευθυνοφοβία, η απουσία ανθρωπιάς είναι πολύ περισσότερο άξια περιθωριοποίησης από την «απουσία πατρίδας». Αν και ποτέ µου δεν µπόρεσα να καταννοήσω την έννοια τέτοιου είδους «συνόρων», ωστόσο χαίροµαι για την ύπαρξη διαφορετικών εθνικοτήτων, γιατί έτσι υπάρχουν (;) και διαφορετικοί άνθρωποι. Μακριά από τις οικογένειες, την κοινωνία και τον πολιτισµό τους, οι ξένοι έχουν «δικαίωµα πάνω µας», επειδή ακριβώς δεν έχουν κανένα νόµιµο δικαίωµα. Γι’αυτούς δεν είµαστε παρά η ελπίδα. Αν τους αρνηθούµε κι αυτή, θα είναι σαν να ξεχνάµε τις υποχρεώσεις µας ως άνθρωποι. Τελικά δεν ξέρω ποιος πρέπει να θεωρείται Έλληνας και ποιος όχι. Πριν όµως από αυτό ίσως θα ‘ταν καλύτερο να εξετάσουµε ποιος πρέπει να θεωρείται άνθρωπος. Γιατί οι συνθήκες επιβίωσης είναι ανεξάρτητες εθνικοτήτων. Ούτε ελληνικές, ούτε αλβανικές. Πρέπει πάνω απ’όλα να ναι ανθρώπινες…. Α.Κ.
ο φόβος της ύφεσης…η ύφεση του φόβου… Π ολύ συχνά αποµονώνεται και αναπαράγεται µια φράση του Καρλ Μαρξ ιδιαίτερα αγαπητή σε ειδήµονες και µη, η οποία εν µέρει αναδεικνύει την διαδικασία επανάληψης χαρακτήρων, καταστάσεων και γεγονότων µέσα στη µακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας. Η ιστορία, επισηµαίνει µε συντοµία ο Μαρξ, δεν επαναλαµβάνεται παρά µόνο ως φάρσα. Αν και οι ερµηνείες της φράσης υπήρξαν πολυδιάστατες, µπορούµε να υποθέσουµε πως υπονοεί, ότι τα ιστορικά φαινόµενα διαγράφουν κύκλους µέσα στην αέναη πορεία της ανθρωπότητας και αυτή τους η επανάληψη µόνο ως φάρσα µπορεί να περιγραφεί, αφού η γνώση των προηγούµενων γεγονότων δεν βοήθησε τις κοινωνίες να διαχειριστούν µε διαφορετικό τρόπο παρόµοιες καταστάσεις. Έτσι τα λόγια αυτά παρέµειναν χαρακτηριστικά στο να αναδεικνύουν την ιδιάζουσα τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης απέναντι σε ένα ακαθόριστο αναπόφευκτο. Με την ίδια διάθεση ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω παρατηρεί εύστοχα «Αν η ιστορία επαναλαµβάνεται και το απροσδόκητο πάντα συµβαίνει, πόσο ανεπίδεκτος µαθήσεως από την εµπειρία είναι ο άνθρωπος». Στη χρονική αυτή συγκυρία είναι πολλά αυτά που θα µπορούσαν να συζητηθούν και άλλα τόσα όσα χρήζουν κοινωνικοπολιτικών αναλύσεων σαν ιστορικά φαινόµενα. Έχει, όµως, ιδιαίτερη σηµασία να σταθούµε στον τρόπο µε τον οποίο η κυβερνητική εξουσία –µε την αµέριστη συµπαράσταση και πρακτική βοήθεια των ΜΜΕ φυσικά- διαχειρίζεται εργαλειακά τον κοινωνικό φόβο, κάνοντας παράλληλα µια σύντοµη και εκ των πραγµάτων επιδερµική αναδροµή σε παρόµοιες «ιστορίες τρόµου» του παρελθόντος. Αναλύοντας την κυρίαρχη ρητορική, που αναπτύσσεται και προωθείται σε σχέση µε την οικονοµική κατάσταση της χώρας, παρατηρούµε πως αυτή δοµήθηκε µέσα από ένα µανιχαϊστικό δίπολο ανάλυσης ανάµεσα στο απόλυτο καλό και στο απόλυτο κακό. Για να χρησιµοποιήσουµε τους όρους που προτιµήθηκαν στις συζητήσεις, οι επιλογές που παρουσιάστηκαν στους έλληνες πολίτες ήταν η πτώχευση της χώρας ή η λήψη σκληρών µέτρων. Την ίδια στιγµή φυσικά από τη ρητορική αυτή απουσίαζε όχι µόνο οποιαδήποτε εναλλακτική λύση, αλλά και ένας συγκροτηµένος και ουσιαστικός λόγος περί ευθυνών. Το τι σηµαίνει λήψη σκληρών µέτρων έχουµε αποκτήσει πλέον βιωµατική εµπειρία, η άλλη όµως επιλογή, αυτή της απόλυτης καταστροφής της χώρας δεν χρειάστηκε να ερµηνευθεί περαιτέρω από κανέναν. Κάτι που δεν οφείλεται στην αποδοχή, ότι τα αποτελέσµατα ενός τέτοιου γεγονότος είναι εκ των πραγµάτων ξεκάθαρα, αλλά επειδή επί της ουσίας η λύση αυτή δε παρουσιάστηκε ως εναλλακτική αλλά σαν µέσο εκφοβισµού και εκβιασµού της ελληνικής κοινωνίας για να αποδεχτεί µε όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις τα νέα µέτρα. Αυτή η τροµολαγνεία της Κυβέρνησης δεν προέκυψε ούτε τυχαία ούτε αβίαστα, αντίθετα οργανώθηκε µεθοδικά, εξυπηρετώ-
ντας πολύ συγκεκριµένους στόχους. Συντέλεσε στο να δηµιουργηθεί µια κοινωνία φοβική και αρτηριοσκληρωτική µε µειωµένα αντανακλαστικά, έτσι ώστε οι δέσµες των απερίγραπτα σκληρών µέτρων που ανακοινώνονταν η µία µετά την άλλη να την βρουν αδύναµη να αντιδράσει. Παράλληλα, επιδιώχθηκε σθεναρά να δοθεί η εντύπωση, πως τα µέτρα αυτά είναι τόσο αναγκαία που δεν αποτελούν µια αυταρχική και ανήθικη πρακτική της Κυβέρνησης, αλλά µια δέσµευση ή οικειοθελή επιλογή των ευαίσθητων πολιτών που επιθυµούν να σώσουν το κράτος τους από την ολική καταστροφή (ας θυµηθούµε τα χαριτωµένα παιδάκια που κατέθεσαν το χαρτζιλίκι από τον κουµπαρά τους στο ανεκδιήγητο Ταµείο για τη δάσωση της χώρας). Έτσι η µεγαλύτερη επιτυχία της Κυβέρνησης ως τώρα θα πρέπει να παραδεχθούµε, πως είναι το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει ένα µεγάλο µέρος των πολιτών να δρουν υπό το βάρος της σκέψης, ότι όλα αυτά ίσως και ακόµα περισσότερα είναι αναγκαία προκειµένου να µην οδηγηθούµε στη καταστροφή. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο θα πρέπει να αναγνώσουµε και τις µεγαλόπνοες δηλώσεις του Πρωθυπουργού, πως αδιαφορεί για το όποιο πολιτικό κόστος αφού µοναδικός και απαρέγκλιτος στόχος τους είναι η σωτηρία της χώρας. Μια σύντοµη µατιά στο παρελθόν αποδεικνύει, πως η έξαρση των κοινωνικών φοβιών υπήρξε ανέκαθεν το πολύτιµο εκείνο εργαλείο για να εφαρµοστούν πολιτικές ή πρακτικές που σε άλλη περίπτωση θα προκαλούσαν αν µη τι άλλο αντιδράσεις. Τα παραδείγµατα είναι πολλά. Από τον αντισηµιτισµό στην χιτλερική Γερµανία ως την αντικοµουνιστική ρητορική τις δεκαετίες µετά το 1940 και από την ισλαµοφοβία που καλλιεργήθηκε µετά το χτύπηµα της 11ης Σεπτεµβρίου στην Αµερική ως την πολύ πρόσφατη εµπειρία µας µε τον ιό Η1Ν1, ο φόβος έκανε τις εκάστοτε κοινωνίες συνένοχους σε ενέργειες καθ’ όλα εγκληµατικές. Με οδηγό το φόβο οι κοινωνικές µάζες στήριξαν δικτάτορες, συναίνεσαν στις δολοφονίες αθώων, επιδοκίµασαν παράνοµες εισβολές σε ξένα κράτη και σκόρπισαν ανενδοίαστα πακτωλό χρηµάτων σε φρούδες ελπίδες φαρµακοβιοµηχάνων. Η ιστορική γνώση τέτοιων γεγονότων, ίσως µας βοηθήσει να αξιολογήσουµε µε περισσότερη κριτική διάθεση την εµπειρία του παρόντος, καθώς όπως επισηµαίνει ο γάλλος ιστορικός L. Febvre η γνώση της ιστορίας «µας επιτρέπει, µέσα σ’ έναν κόσµο απόλυτης αστάθειας να ζήσουµε µε άλλα αντανακλαστικά εκτός από αυτά του φόβου». Έτσι µπορούµε να ελπίζουµε, ότι παρά το γεγονός πως ο φόβος αποτελεί την πιο εύκολα µεταδιδόµενη κατάσταση, θα δηµιουργήσουµε τις κοινωνικές άµυνες προκειµένου καταφέρουµε να τον ξορκίσουµε…
Το τι σημαίνει λήψη σκληρών μέτρων έχουμε αποκτήσει πλέον βιωματική εμπειρία, η άλλη όμως επιλογή, αυτή της απόλυτης καταστροφής της χώρας δεν χρειάστηκε να ερμηνευθεί περαιτέρω από κανέναν
Γ.Ξ
Μια "ταπεινή" μου προσπάθεια λοιπόν να δώσω ένα ορισμό σε προσωπικό -και μηεπιπεδο για το τι εν τέλει είναι Ελευθερία.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Θοδωρής Π. Τούμπανος
Ένας μακρύς δρόμος Που απλώνεται χωρίς όρια Αυτό είναι Ελευθερία. Μιαν ανθρώπινη αγκαλιά Που θα ενώνει περιθώρια. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα γυναικείο χαμόγελο Που δε θα γνωρίζει λήθη. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένας ιδιότροπος καλλιτέχνης Που θα μοιάζει με αγρίμι. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα ψυχρό, πρωινό αεράκι Που θα σε γεμίζει σαν ήλιος. Αυτό είναι Ελευθερία. Να διώχνεις μακριά τον έρωτα Της μοναξιάς να γίνεσαι φίλος. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα γέρικο δέντρο Που μέσα του ακόμα θα κατοικούν ∆ρυάδες. Αυτό είναι Ελευθερία. Μια παλιά μελωδία Που στην ανατολή θα τραγουδιέται από μιγάδες. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα τραχύ βράδυ με πανσέληνο Να ξεθωριάζεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι Ελευθερία. Να σε οδηγεί η ζωή Σε αυτό που λέν' «καλό σου». Αυτό είναι Ελευθερία. Μιαν ισχυρή ιδέα Που θα σου ζητάει να την καταρρίψεις. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα αρχαίο αστέρι που θα προσπαθείς να το λιθοβολήσεις. Αυτό είναι Ελευθερία. Ένα πράσινο βλέμμα Που θα σου ζητάει να το ερμηνέψεις. Αυτό είναι Ελευθερία. Μια μητρική αγκάλη Που εκεί θα επιστέψεις. Αυτό είναι Ελευθερία. Να γυρνάς ανέγγιχτος ∆ίπλα απ' τα πρωινά σύννεφα. Αυτό είναι Ελευθερία. Μια μελανόμορφη ψυχή Να ταξιδεύει ποιήματα. Αυτό είναι Ελευθερία. Μα αν ζητάς για σένα, Τότε είσαι φυλακισμένος Χειρότερα απ' αυτόν που δεν ζητάει. Μα, αν ζητάς για όλους, Τότε ,ναι, είσαι 'ΛΕΥΤΕΡΟΣ.
ρύπανση κ υπάρχει εδώ κ χρόνια τέτοι α τεχνολογία.. κ εγώ δεν βλέπω τέτοια στο δρόµο.. βλέπω το καινούριο suv µε abcd, efg , cd-dvd..
Tο έγκληµα που κάνουµε έχει πολλά πρόσωπα.. συνεχίζουµε να αγοράζουµε
-έλα ρε µ...κα που είσαι? -έλα ρε εδώ σπίτι.. κοιτάω για την πετρελαιοκηλίδα.. σοβαρή καταστροφή.. ανοίξαµε κ άλλη πληγή.. -στον "µεξικάνικο.. κόλπο"..? χαχαχαχα.. -ωραίο αστείο ρε µ...κα.. -χαλάρωσε λίγο ρε.. τώρα δεν µπορούµε να κάνουµε τίποτα.. ατύχηµα ήταν.. -ατύχηµα;; όχι φίλε µου.. αυτό είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.. κ είµαστε σχεδόν όλοι λίγο-πολύ συνεργοί σε αυτό.. ή θα είµαστε στο επόµενο έγκληµα τέτοιου µεγέθους.. πάµε κατά διαόλου.. -...εντάξει.. ξέρεις κ συ ο ίδιος ότι γίνονται χειρότερα σε καθηµερινή βάση.. κ είναι µέσα στο παιχνίδι κ αυτά.. και δυστυχώς δεν µπορούµε να κάνουµε τίποτα.. -..."δεν µπορούµε να κάνουµε τίποτα" εδώ το χάνουν όλοι κ εσύ µαζί.. -χαλάρωσε λίγο ρε.. δεν σε πήρα για να τσακωθούµε.. ξεκολλα.. -..εσύ ξεκόλλα φίλε κ µην ξαναπάρεις τζιπάκι 5 µέτρα.. γιατί τώρα σου φταίνε οι άλλοι που ακρίβυνε η βενζίνη.. ενώ το αµάξι σου, καίει πολλά.. συνεχίζουµε ένα έγκληµα κ είµαστε λίγο πολύ όλοι συνεργοί κ υπεύθυνοι.. Tο έγκληµα που κάνουµε έχει πολλά πρόσωπα.. συνεχίζουµε να αγοράζουµε ολοένα καινούρια αυτοκίνητα αντί να κρατήσουµε την αντίθετη στάση κ µε τον "τρόπο" αυτό να απαιτήσουµε να βγαίνουν ήδη στην παραγωγή ηλεκτροκινητήρια αυτοκίνητα µαζικής παραγωγής, αφού κ µας στεναχωρεί η ατµοσφαιρική ρύπανση κ υπάρχει εδώ κ χρόνια τέτοια τεχνολογία.. κ εγώ δεν βλέπω τέτοια στο δρόµο.. βλέπω το καινούριο suv µε abcd, efg , cd-dvd.. κ το άλλο µε τα φωτοβολταϊκά; που µας πουλάνε δάνεια για να κάνουµε εγκαταστάσεις κ να πουλάµε το ρεύµα στη ∆ΕΗ, αντί να µας πουλάνε τα φωτοβολταϊκά για να κάνουµε την εγκατάσταση ο καθένας σπίτι του κ να τελειώνουµε.. αφού µας στεναχωρεί η ατµοσφαιρική ρύπανση κ υπάρχουν ήδη σε εφαρµογή εναλλακτικές, καθαρές κ το κυριότερο ανανεώσιµες πηγές ενέργειας ..αλλά ακόµα είναι ακριβά.. -ωπα ρε λίγο.. το πας µακριά.. δεν σε πήρα για.. -χέσε µας ρε το πάω µακριά, γιατί έχει πάει µακριά.. νοµίζουµε ότι µε το να ξεχωρίζουµε τα πλαστικά από τα αποφάγια,κ να τα πάµε στο µπλε κάδο, ότι κάτι καλό κάνουµε, κ µέχρι εκεί.. µετά για ύπνο. -δηλαδή στην ανακύκλωση δεν βρίσκεις ένα κοµµατάκι ευαισθησίας, στην κίνηση αυτή.. -πιο πολύ βλέπω ,ένα παιχνίδι των εταιριών, θέλοντας να µειώσουν κόστος σε παραγωγικές διαδικασίες αφού τα τελευταία χρόνια αυτό προωθούν... εδώ ανακυκλώνουν το γάλα για τον ίδιο λόγο.. για το κουτάκι νοµίζεις δεν θα το κάνουν..; κατά την γνώµη µου θα έπρεπε να είναι για όλους µας µεγαλύτερη προτεραιότητα η αναδάσωση παρά η ανακύκλωση.. - Ε, είδες;;; το πήγες πολύ µακριά.. τα συνδέεις µε απλοϊκό τρόπο ενώ είναι ξεχωριστά ζητήµατα.. το πρόβληµα των σκουπιδιών είναι άλλο από το πρόβληµα µε την πετρελαιοκηλίδα ή των καµένων δασών.. πρέπει να λύνονται ξεχωριστά και όχι µαζί.. ένα -ένα.. για να λύνο-
νται - ....φταίµε που καταφέραµε να γίνουν τόσα πολλά... µπορεί να είναι ξεχωριστά ζητήµατα αλλά πλήττουν τον ίδιο στόχο.. φταίµε όχι για τις πράξεις µας µόνο, αλλά κ για την συµπεριφορά µας.. η απληστία κάποιων για περισσότερα λεφτά, κάποιων άλλων για high-class αυτοκίνητο που διψάει σαν ελέφαντας για δεκάευρα όµως, δηµιούργησε την πληγή στον κόλπο του Μεξικού.. γιατί αντί το αµάξι να είναι µέσο εξυπηρέτησης, έχει γίνει δείγµα δήθεν κοινωνικού στάτους.. γιατί αφήνουµε κάποιους να καίνε τα δάση και αντί να πηγαίνουµε να βάζουµε δέντρα, πηγαίνουµε κ παίρνουµε δάνεια να αγοράσουµε τις µεζονέτες που έχτισαν.. κ µη µου πεις ότι τα συνδέω απλοϊκά, γιατί είναι απλά τα πράγµατα από µόνα τους.. τα συµφέροντα τα κάνουν πολύπλοκα.. -γι’ αυτό σου είπα στη αρχή ότι δεν µπορούµε να κάνουµε τίποτα.. από τη στιγµή που µπαίνουν συµφέροντα είναι δύσκολο να υπάρξει µια κοινή αντίληψη στην κοινωνία.. όταν ο καθένας γύρω µας κοιτάει την πάρτη του.. τι ψάχνεις τώρα.. θα µπορούσαν να είχαν αλλάξει ήδη.. -το ψάχνω όµως.. γιατί βλέπω ότι όλοι κοιτάνε την πάρτη τους.. κ εσύ θα µπορούσες να αλλάξεις σε κάποια πράγµατα που απλά θα προσέφεραν κάτι καλύτερο στο φυσικό ΣΟΥ περιβάλλον.. -..ρε χαλάρωσε λίγο.. δεν σε πήρα τώρα να χαλιόµαστε.. πήρα λίγο να τα πούµε.. -νατα µα..κα.. γι’ αυτό φωνάζω.. γιατί ασχολούµαστε µε όλα τα άλλα για να περάσει η ώρα, αντί να ασχολούµαστε µε τα προβλήµατα που πρέπει να λύσουµε.. ..είναι µακριά το Μεξικό κ τι µπορούµε να κάνουµε εµείς εδώ,ε? ..ήταν ατύχηµα.. Κ ήθελες να πας κ Καραϊβική.. τώρα που καταστρέφεται να δω αν θα πας κ αν θα σου αρέσει που θα σου λέω κ εγώ «χαλάρωσε λίγο, σιγά.. επειδή δεν µπορείς να κάνεις µπάνιο από το πετρέλαιο; έλα καλέ ,γλυτώνεις κ την ηλιοθεραπεία..» -..να χαρώ εγώ "µπλακ" χιούµορ.. -έτσι µαύρη που κάναµε την ζωή µας.. -..µην τα βλέπεις µαύρα τότε.. -τα βλέπω ρε µαλάκα γιατί βλέπω κ την ώρα που πήγε µεσάνυχτα κ πρέπει να φύγω για δουλειά.. γιατί κάνω κ το νυχτοφύλακα για δεύτερη δουλειά γιατί δεν βγαίνω να σπουδάσω τα παιδιά µου.. όχι να πάρω αυτοκίνητο.. τα βλέπω µαύρα γιατί τα παιδιά µου ή τα παιδιά τους κάποτε θα µας ρωτήσουν: «-ρε πατέρα γιατί τα κάνατε τόσο πουτάνα τα πράγµατα γύρω σας;» ...κ δεν θα µπορώ να του απαντήσω.. σε κλείνω...πάω να πιάσω βάρδια.. -κ εγώ πάω για ύπνο.. -να δω πότε θα ξυπνήσεις.... -εύχοµαι αύριο να µην σε πετύχω έτσι.. -µε αυτό το πλευρό, κοιµήσου.... καληνύχτα.. συνεχίζεται... οποιεσδήποτε οµοιότητες µε πρόσωπα ή καταστάσεις, έχουν άµεση σχέση µε αντίστοιχα πρόσωπα και καταστάσεις της πραγµατικότητας κ της ελληνικής κοινωνίας, που ως σκοπό έχουν να προκαλέσουν το λαϊκό αίσθηµα..
ολοένα καινούρια αυτοκίνητα αντί να κρατήσουµε την αντίθετη στάση κ µε τον "τρόπο" αυτό να απαιτήσουµε να βγαίνουν ήδη στην
με αφορμή...
παραγωγή ηλεκτροκινητήρια αυτοκίνητα µαζικής παραγωγής, αφού κ µας στεναχωρεί η ατµοσφαιρική
F
e re Κ
αταρχάς, ξεκινώντας αυτό το µικρό σηµείωµα οφείλω να σας ενηµερώσω γαι ένα δύο πράγµατα που αφορούν το συντάκτη, δηλαδή εµένα. Πρώτον, δεν είµαι guru της πληροφορικής ούτε καν computer freak έστω hacker. ∆εύτερον, ως φυσική συνέχεια του πρώτου είναι πιθανόν κάποια απο αυτά που θα µεταφέρω από δώ και από κει ως αντιγραφή επικόλληση (copy paste) από άλλες πηγές µπορεί να εµπεριέχουν, ας πούµε, κάποιες ανακρίβειες. Από τη άλλη πιστεύω ότι αυτή µου η ασχετοσύνη σε βάθος µε το αντικείµενο της πληροφορικής, µε καθιστά ένα παραδείγµα – όχι και τόσο λαµπρό – για το πώς ο άσχετος χρήστης υπολογιστών µπορεί να µπει στον µαγικό κόσµο του ελεύθερου λογισµικού και να καταφέρει να κάνει εκπληκτικά πράγµατα όπως να εκτυπώνει δύο ολόκληρες σελίδες χώρις διακοπή. Ήδη κάποιοι από σας θα έχετε καταλάβει (ίσως και όχι) ότι πρόκειται να πω µερικά πράγµατα για το ελεύθερο λογισµικό . Το πρώτο πράγµα που αποφάσισα να γράψω σχετικά µε το ελεύθερο λογισµικό είναι κάτι έξυπνο που επεξηγεί το τι είναι σύµφωνα µε τους “εδικούς” : “Το ελευθερο λογισµικό είναι θέµα ελευθερίας και όχι τιµής. Για να κατανοήσεις το θέµα σκέψου το ελεύθερο λογισµικό σαν τη “ελευθερία λόγου” (free speech) και όχι σαν “δωρεάν µπύρα” (free beer)”. Τι θέλει να πει ο φιλόσοφος Αµερικάνος µε αυτό; Συνεχίζω την αντιγραφή : “Το ελεύθερο λογισµικό όπως ορίζεται από το Ίδρυµα Ελεύθερου Λογισµικού (Free Software Foundation), είναι λογισµικό που µπορεί να χρησιµοποιηθεί, αντιγραφεί, µελετηθεί, τροποποιηθεί και αναδιανεµηθεί χωρίς περιορισµό.” Και γιατί αυτό έχει σηµασία; Καταρχάς
γιατί ο Bill Gates δε γουστάρει που υπάρχει λογισµικό που κυκλοφορεί µε αυτόν το τρόπο. Θεωρεί αυτούς που το χρησιµοποιούν κοµµουνιστές και επικινδύνους για τον καπιταλισµό . ∆εύτερον, γιατί κατά τη δική µου απόψη αν ασχολήθεις µε το λογισµικό χωρίς τους όρους που επιβάλλονται µε το ιδιόκτητο λογισµικό έχεις λιγότερες πιθανότητες να γίνεις ψηφιακά αναλφάβητος. Τρίτον, γιατί η ανθρώπινη διάνοια δεν είναι αποδεκτό να πατεντάρεται. Τέταρτον, γιατί και όλοι αυτοί οι κολοσσοί της πληροφορικής πρακτικά καταληστέψανε τον τόπο και τώρα µας τα πουλάνε για δικά τους. Πέµπτον, γιατί µε το δρόµο που έχουν πάρει τα πράγµατα οι µελλοντικές γενιές για να πατάνε το πλήκτρο @ θα πληρώνουν στους απόγονους του Bill Gates το κάτι τι τους. Έκτον γιατί είναι φοβερό να µην δουλεύει το p/s κ..ποντίκι που αγόρασες το 1999 στο ubuntu 8.04 και να σε βοηθαέι κάποιος από την Ονδούρα. Και so on. Μια καλή αρχή, γιατί ο κύριος σκοπός µου είναι να παρασείρω µερικούς να έρθουν στον κόσµο του ελεύθερου λογισµικού, είναι η εγκατάσταση µια διανοµής LINUX στον υπολογιστή που πρόσφατα πέταξες ή θα πετάξεις. Το ubuntu που ανέφερα παραπάνω είναι µια εύκολη λύση και έχει και πολλή υποστήριξη στα Ελληνικά. Την επόµενη φορά αν δε µε κόψει ο εκδότης θα σας πω µερικά πράγµατα για τις εγκαταστάσεις αυτές. Ελπίζω να δοκιµάσετε κάποιοι γιατί όπως και να το κάνεις ο φίλος από την Ονδούρα δεν µε πολυκαταλαβαίνει, άλλο πράµα το πατριωτάκι.
http://www.gnu.org/ ““Free software” is a matter of liberty, not price. To understand the concept, you should think of “free” as in “free speech”, not as in “free beer”. http://www.fsf.org/ http://www.wired.com/gadgetlab/2007/02/viva_linux/ http://www.ubuntu-gr.org/
Βιβλιοφωλιά
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
ογάλλοι τ ρ ο Π ι ο ρ ε τ ύ λ α γ ε μ Οι τέσσερις ποιητές της σύγχρονης εποχής
α ό σ σ ε Π ο ι α ν ί ε
βιογραφία, αλλά πολλές φορές κριτίκαραν ο ένας τον άλλον στις διάφορες δηµοσιεύσεις τους. Κάθε «ετερώνυµος» είχε διαφορετικό τρόπο σκέψης, διαφορετικές θρηα σκευτικές και πολιτικές απόψεις, Φερνάντο Πεσσό διαφορετικές αισθητικές ευαισθησίες και παρήγαγε µεγάλο όγκο ποίο 1935 πέθανε σε ηλικία 47 ετών ο ησης και πεζογραφίας. Μέχρι στιγµής πορτογάλος ποιητής και συγγρα- έχουν ανακαλυφθεί 72 «ετερώνυµοι» φέας Φερνάντο Πεσσόα. Το έργο και έπεται συνέχεια, αφού το περιεχόπου άφησε ανέκδοτο, κρυµµένο µέσα µενο του «µπαούλου γεµάτο ανθρώπους» όπως λέει ο Αντόνιο Ταµπούκι, σε ένα µπαούλο στο σπίτι του, είναι δεν έχει ακόµα διαβαστεί ολόκληρο. τεράστιο και παρουσιάζει µεγάλο ενΕίναι πράγµατι συγκλονιστικό πως διαφέρον. 27.453 χειρόγραφα βρέθηένας συγγραφέας προσπάθησε καν σε αυτό το µπαούλο, που µέσα από τα πολλαπλά εγώ του να επιφύλασσαν µεγάλες εκπλήξεις. Οι θεµελιώσει, µόνος του, µια ολόκληρη µελετητές του έργου του ξαφνιάστηλογοτεχνία. καν όταν ανακάλυψαν ότι τρεις άλλοι συγγραφείς που δηµοσίευαν έργα τους στην εποχή του Πεσσόα ήταν στην πραγµατικότητα ο ίδιος ποιητής. Λόγια του ποιητή : Αυτά τα δηµιουργήµατα της φαντα•Ζωή είναι να είσαι άλλος. σίας του ποιητή, που ονοµάζει «ετε•Με τον ίδιο τρόπο που πλένουµε το ρώνυµους» , όχι µόνο διέθεταν κορµί µας, θα έπρεπε να πλένουµε αυτόνοµο λογοτεχνικό ύφος και και το πεπρωµένο µας, να αλλάζουµε έργο, όπως και αυτόνοµη πλαστή
Τ
ζωή, όπως αλλάζουµε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουµε όταν τρώµε ή κοιµόµαστε, µα µε εκείνο το σεβασµό που έχουµε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό µας. •Ζω πάντα στο παρόν. Το µέλλον δε το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια. •Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από την ασθένεια του να µην ξέρουν να πουν αυτό που βλέπουν ή αυτό που σκέφτονται. •Η ίδια η ζωή είναι θάνατος, γιατί δε ζούµε ούτε µια µέρα παραπάνω στη ζωή µας που να µην είναι, ακριβώς γι’ αυτό, µια µέρα λιγότερο. Α.Σ. Προτεινόµενα βιβλία : •«Το βιβλίο της ανησυχίας» , Εκδόσεις Εξάντας. •«Ο αναρχικός τραπεζίτης» , Εκδόσεις Εξάντας. • «Ποιήµατα» , Εκδόσεις ροές.
Βιογραφικό:
“Ζωή είναι να είσαι άλλος” Ο Φερνάντο Πεσσόα γεννήθηκε το 1888 στ στηη Λισαβώνα. Μεγάλωσε στ στοο Ντάρμπαν της Νότιας Αφρικής όπου έλαβε αγγ γγλλική εκπαίδευση. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επέστ στρρεψε οριστ στιικά στ στηη Λισαβώνα όπου εργάστ στηηκε ως συντάκτης- μεταφραστ στήής εμπορικής αλληλογραφίας. Πρωτοστ στάάτησε στ στηην έκδοση του περιοδικόυ Ορφέας που εισήγαγε το μοντερνισμό στ στηην Πορτογαλία. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του εκδόθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναδεικνύοντάς τον σε εθνικό ποιητή της Πορτογαλίας.
Α
Ένας κόσμος ανάποδα
τέχνη... ΕΝΤΟΣ
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
πό τη στήλη αυτή θα προσπαθούµε να παρουσιάζουµε κάθε φορά και κάποιο βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο µε το οποίο θα ασχοληθούµε είναι, όχι τυχαία, το «Ένας Κόσµος Ανάποδα» του Ουρουγουανού Εντουάρντο Γκαλεάνο. Το αρκετά γνωστό αυτό έργο είναι µια απλή αλλά εξαιρετικά κατατοπιστική µελέτη, χωρίς αυστηρά ακαδηµαϊκά κριτήρια, για το σύγχρονο κόσµο και τις αντιφάσεις του (αναποδιές θα έλεγε ο συγγραφέας). Το µυστικό της µελέτης αυτής είναι το γεγονός ότι ο Γκαλεάνο µε σύµµαχο χιλιάδες µικρές και µεγάλες ειδήσεις του Τύπου και της καθηµερινότητας ανασκευάζει ένα ένα τα κοµβικά ζητήµατα της εποχής και φωτίζει την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Με καταπληκτική γραφή και αρκετή δόση µαύρου, πικρού χιούµορ αναλύει το σάπιο σύστηµα του σηµερινού κόσµου και παίρνει ταυτόχρονα ξεκάθαρη θέση για τις τεράστιες ανισότητες που διογκώνονται στον αναποδογυρισµένο κόσµο. Μια θέση εναντίωσης, καταδίκης, αλληλεγγύης, αντίστασης στην εξαθλίωση των φτωχών µαζών του τρίτου κόσµου, των εκατοµµυρίων πληβείων στις παραγκουπόλεις του τέταρτου κόσµου, των δισεκατοµµυρίων που ολοένα και περισσότερο γίνονται καύσιµη ύλη αυτού του γενοκτονικού συστήµατος που λέγεται καπιταλισµός. Ας δούµε ένα χαρακτηριστικό απόσπασµα της ιδιαίτερης γραφής του Γκαλεάνο: (τα παιδιά) στις χωµατερές της Πόλης του Μεξικού, στη Μανίλα ή στο Λάγκος, µαζεύουν γυαλιά, κονσερβοκούτια και χαρτιά, και µοιράζονται τα αποφάγια µε τα όρνια· καταδύονται στη θάλασσα της Ιάβας, ψάχνοντας για µαργαριτάρια· ψάχνουν για διαµάντια στα ορυχεία του Κογκό· λόγω του µικρού µεγέθους τους κάνουν τους τυφλοπόντικες µέσα στις στοές των ορυχείων του Περού και, όταν τα πνευµόνια τους δεν αντέχουν πια, υπάρχει µια θέση γι’ αυτά στα παράνοµα νεκροταφεία· µαζεύουν καφέ στην Κολοµβία και την Τανζανία και δηλητηριάζονται από τα φυτοφάρµακα· δηλητηριάζονται από τα φυτοφάρµακα στις βαµβακοφυτείες της Γουατεµάλας και στις µπανανοφυτείες της Ονδούρας· στη Μαλαισία µαζεύουν το γάλα από τα καουτσουκόδεντρα και το ωράριό τους αρχίζει νύχτα και τελειώνει νύχτα· στη Βιρµανία δουλεύουν στις γραµµές του σιδηροδρόµου· στη Βόρεια Ινδία λιώνουν µες στους φούρνους του γυαλιού και στη Νότια µες στους φούρνους των τούβλων·
στο Μπαγκλαντές κάνουν περισσότερες από τριακόσιες διαφορετικές δουλειές, για ένα µεροκάµατο που κυµαίνεται µεταξύ του τίποτα και του σχεδόν τίποτα και δεν τελειώνει ποτέ· τρέχουν σε αγώνες µε καµήλες για τους Άραβες εµίρηδες και γίνονται έφιπποι βοσκοί στα αγροκτήµατα του Ρίο ντε Λα Πλάτα· στο Πορτ-ο-Πρενς, στο Κολόµπο, στην Τζακάρτα ή στο Ρεσίφε σερβίρουν το τραπέζι του αφεντικού µε αντάλλαγµα το δικαίωµα να τρώνε ό,τι πέφτει κάτω· πουλούν φρούτα στις αγορές της Μπογκοτά και τσίκλες στα λεωφορεία του Σάο Πάουλο· καθαρίζουν παρµπρίζ στις γωνίες των δρόµων της Λίµας, του Κίτο ή του Σαν Σαλαβδόρ· λουστράρουν παπούτσια στους δρόµους του Καράκας ή της Γκουαναχουάτο· ράβουν ρούχα στην Ταϋλάνδη και παπούτσια ποδοσφαίρου στο Βιετνάµ· ράβουν µπάλες ποδοσφαίρου στο Πακιστάν και του µπέιζµπολ στην Ονδούρα και την Αϊτή· για να πληρώσουν τα χρέη των γονιών τους µαζεύουν τσάι ή καπνά στις φυτείες της Σρι Λάνκα και θερίζουν γιασεµί στην Αίγυπτο, µε προορισµό τη γαλλική αρωµατοποιΐα· τα νοικιάζουν οι γονείς τους για να υφαίνουν χαλιά στο Ιράν, το Νεπάλ και την Ινδία. Αρχίζουν δουλειά πριν το χάραµα και τελειώνουν περασµένα µεσάνυχτα και την ώρα της αγοραπωλησίας τους ρωτούν: «Εσείς είστε το καινούριο αφεντικό µου;» τα πουλούν οι γονείς τους, προς εκατό δολάρια, στο Σουδάν για να προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες ή για οποιαδήποτε άλλη δουλεια. Όπως τονίζει στο τέλος και η µεταφράστρια του βιβλίου και όπως τελικά πείθει τον αναγνώστη ο συγγραφέας, ο καθένας και η καθεµιά από εµάς µπορεί να γράψει τη δική του σελίδα στον αναποδογυρισµένο κόσµο που ζούµε, φτάνει να αφιερώσει κάποιο χρόνο στο “διάβασµα”, µε την ευρεία έννοια, εφηµερίδων, περιοδικών, εντύπων (όπως αυτό), άρθρων, ιστοσελίδων, blogs κλπ. Η γνώση είναι προνόµιο και δύναµη ταυτόχρονα αλλά απαιτεί το χρόνο της. Ωστόσο η ανταπόδοση είναι µοναδική, αφού κανείς δεν µπορεί να κοροϊδεύει για πάντα όποιον αποφασίζει να ψάξει κάτω από το χαλάκι τη σκόρπια σκόνη της πραγµατικότητας…
Βιβλίο
Εντουάρντο Γκαλεάνο
Με δυο λόγια, εκ µέρους και του Γκαλεάνο σας καλούµε: διαβάστε, διαβάστε, διαβάστε! Παρατηρήσεις-σχόλια στο : wintifada@gmail.com Σ.Γ.
Του Γκιχάντ Αλί από την Παλαιστίνη Με αφορµή την επίθεση στον στόλο της ελευθερίας στα ανοιχτά της Γάζας και την κατοχή της Παλαιστίνης.
Εγώ γνωρίζω την τρομοκρατία, για πενήντα πέντε χρόνια και περισσότερο. Είναι ο άκαρπος κήπος που βρίσκεται ξεριζωμένος στην αυλή μου, οι μπουλντόζες μπροστά από την πόρτα μου. Η τρομοκρατία αναπνέει τον αέρα που αναπνέω. Είναι τα σημεία ελέγχου καθώς πηγαίνω στο σχολείο, η απαγόρευση κυκλοφορίας που με φυλακίζει στο δικό μου σπίτι, και οι ποινές για την παραβίαση αυτής της απαγόρευσης.
Το μεγάλο μας Τσίρκο
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
Κ
αλοκαίρι του 1973, οδός Πατησίων, θέ-
ατρο Αθήναιον. Ενώ η αµερικανοκίνητη χούντα των συνταγµαταρχών ήταν και
έδειχνε ακόµα πανίσχυρη , ο θίασος της Τζέ-
νης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου ανεβά-
ζουν το έργο του Ιάκωβου Καµπανέλη "Το µεγάλο µας τσίρκο". «Πρόκειται για µια πολιτική επιθεώρηση που περιηγείται στον ελλη-
νικό χώρο ανά τους αιώνες, ακολουθώντας αρκετές συµβάσεις της παραδοσιακής επιθεώρησης και αξιοποιώντας µορφές και µέσα
του µπρεχτικού θεάτρου.» Αλέκα Πλακονούρη, θεατρολόγος
Στο έργο αυτό, µέσα από σατιρικά και δραµα-
τικά νούµερα και τραγούδια γινόταν µια ανα-
δροµή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρ-
Η τρομοκρατία είναι η ληστεία της γης μου, και τα βασανιστήρια της μητέρας μου, η φυλάκιση του αθώου πατέρα μου, η σφαίρα στον μικρό μου αδερφό.
τητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή και τον
πόλεµο του ’40. Η µουσική του έργου ήταν του Σταύρου
Ξαρχάκου και τα τραγούδια της παράστασης απέδιδαν ο
Νίκος Ξυλούρης και τα µέλη του θιάσου. Τα σκηνικά της παράστασης ήταν του Ευγένιου Σπαθάρη και στο θίασο
Έτσι Αμερικάνε, μην μου πεις ότι ξέρεις για πράγματα που εγώ νιώθω και βλέπω. Τρομοκρατούμαι στη δική μου πατρίδα, και η ευθύνη ρίχνεται σε μένα.
πρωταγωνιστικούς
ρόλους
είχαν ο ∆ιονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Στέλιος Κωνσταντό-
πουλος, ο Νίκος Κούρος, ο
Τίµος Περλέγκας και ο Χρήστος
Αλλά εγώ δεν θα ησυχάσω, δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθώ, την αδικία που ο λαός μου ζει. Η Παλαιστίνη είναι η δική μας γη και έτσι θα παραμείνει, μέχρι την ημέρα που η πατρίδα μας είναι ξανά ασφαλής.
Καλαβρούζος.
"Το µεγάλο µας τσίρκο" είχε µε-
γάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό, και λόγω της µεγά-
λης προσέλευσης των θεατών οι παραστάσεις στο
Αθήναιον χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων ως οι µαζι-
Και αν αυτή η ώρα δεν πρόκειται ποτέ να έλθει, τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε την ημέρα της ειρήνης. Δεν θα τους αφήσω να με πετάξουν από το δικό μου σπίτι, και ούτε ο αγώνας μου για δικαιοσύνη θα σταματήσει ποτέ.
κότερες – µέχρι το Πολυτεχνείο – πολιτικές συγκεντρώσεις
διαµαρτυρίας. Σύντοµα οι λογοκριτές της χούντας κατά-
λαβαν ότι το έργο δεν ήταν µια απλή κωµωδία αλλά περ-
νούσε στον κόσµο αντιδικτατορικά µηνύµατα και
-αποφασίζωµεν και διατάσσωµεν- σταµάτησαν τις πα-
Και αν με σκοτώσουν, θα είναι στην Παλαιστίνη. Αυτή είναι γραμμένη σε κάθε μου ανάσα. Έτσι, για να σου πω με τα δικά σου πατριωτικά λόγια, δώσε μου την ελευθερία ή δώσε μου τον θάνατο.
ραστάσεις. Οι πρωταγωνιστές του έργου συνελήφθη-
σαν και η Τζένη Καρέζη κλείστηκε στη φυλακή για τρεις µήνες.. Το έργο ανεβαίνει ξανά από τον ίδιο θίασο µετά
την πτώση της χούντας σε Αθήνα και επαρχία και γνωρί-
Χ.Κ.
ζει και πάλι τεράστια επιτυχία.
Τα τραγούδια µαζί µε κάποια από τα συνοδευτικά νούµερα της παράστασης κυκλοφόρησαν σε βινύλιο µετά
την πτώση της χούντας το 1974, ενώ το 2003 έγινε επανέκ-
δοση του δίσκου σε CD.
"Λαέ µη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καµάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του µέλλει να θαφτεί."
Γ.Κ
τέχνη... ΕΝΤΟΣ
ΔΙΕΞΟΔΟΣ
RAGE
T S N I AGA THE MACHINE
Σ
τις 6 Νοεµβρίου του 1992, οι
και τους µεξικανούς επαναστάτες
(RATM), µια µπάντα από το
λόγια τους και φτύνουν αλήθειες
Rage Against The Machine
Los Angeles, µέσα στη δίνη του
grunge, αποφασίζει µέσα από ένα
µείγµα rap- metal-rock ήχων και ριζοσπαστικής στιχουργικής διάθεσης να
ξυπνήσει συνειδήσεις. Μέσω των
έντονα πολιτικοποιηµένων στίχων του
rapper Zack De La Rocha, των ογκο-
δέστατων ρυθµικών riffs του κιθαρίστα Tom Morello, και της ρυθµικής
καταιγίδας που ξεσπά από το µπάσο του Tim Commerford και τα τύµπανα
του Brad Wilk, καθώς και της παραγωγής-πρότυπο του Garth
‘GGGarth’ Richardson, ο µουσικός χάρτης παίρνει φωτιά.
Το εξώφυλλο που απεικονίζει τον
Thích Qu ng Đ c, ένα βουδιστή µο-
ναχό που αυτοπυρπολείται µέχρι θα-
νάτου στη Σαϊγκόν το 1963, λόγω των διώξεων των βουδιστών µοναχών
από την κυβέρνηση του νοτιο-Βιετναµέζου Ngô Đình Di m, προοιωνίζει
όσα πρόκειται να συµβούν µέσα µας µετά το άκουσµα των 10 συνθέσεων:
Bombtrack, Killing In The Name, Take the power back, Settle for nothing, Bullet in the head, Know your
enemy, Wake Up, Fistfull of steel,
Township Rebellion και Freedom.
Zapatistas, οι RATM δε µασούν τα
µέσω ενός κολοσσού της µουσικής
βιοµηχανίας, της πολυεθνικής Sony, έχοντας άγνοια κινδύνου. Ο δίσκος
γίνεται, απρόσµενα για τους ίδιους,
εµπορική επιτυχία, ενώ δεκάδες µπά-
ντες επηρεάζονται µουσικά από τους RATM.
Μουσικές ταξιαρχίες
Σε χαλεπούς καιρούς βρισκόμαστε και σίγουρα χρειαζόμαστε μια ψυχική ανάταση και καλή, ευχάριστη μουσική. Αν όμως ψάχνετε τραγούδια αντίστασης και αγώνων να σας προτείνουμε τους παρακάτω δίσκους: Test Department & South Wales Striking Miners Choir Shoulder To Shoulder Chumbawamba English Rebel Songs-1381-1914 Fun-Da-Mental All Is War - The Benefits Of GHad
“Είναι σα να κάνεις τον καθη-
γητή”, σχολιάζει ο Brad Wilk. “Όταν ο
Υποστηρίζοντας την ταξική σύ-
καθηγητής µπαίνει σε µια αίθουσα
σωπα σαν τους Mumia Abu-Jamal,
θητών. Υπάρχουν αυτοί που ξέρουν
γκρουση και υπερασπίζοντας πρό-
Leonard Peltier, Malcolm X, M.L.King
έχει να κάνει µε τρεις κατηγορίες µα-
τι θέλουν και είναι εκεί για να µάθουν.
Οι δεύτεροι είναι εκεί για την κοινωνική αλληλεπίδραση, για την παρέα µε άλλους συνοµήλικους και δεν πρόκειται
να απορροφήσουν τίποτα από αυτά που διδάσκονται. Η τρίτη κατηγορία
αφορά αυτούς που δεν βρέθηκαν
εκεί για να µάθουν αλλά ξαφνικά διαπιστώνουν ότι υπάρχει κάτι ενδιαφέ-
ρον γι’ αυτούς, κάτι που µπορούν να µάθουν και θέλουν τελικά αυτή την
πληροφορία. Για το δάσκαλο, αυτή
είναι η πιο ενδιαφέρουσα, η καλύτερη
στιγµή, αν φυσικά βρίσκεται κι
αυτός/ή εκεί για να εκπαιδεύσει, όταν
καταφέρνει να εµπνεύσει αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Κάτι ανάλογο
συµβαίνει και στο show µας. Υπάρ-
χουν άνθρωποι που απλά επιβεβαιώνουν τα πιστεύω τους σ’ αυτά που
λέµε, παιδιά που απλά ενδιαφέρονται
µόνο για τη µουσική και δεν δίνουν
δεκάρα για το µήνυµα, και δεν έχουµε
κανένα πρόβληµα µ’ αυτό. Αλλά
υπάρχουν και παιδιά που είναι εκεί για τη µουσική αλλά ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι υπάρχει και κάτι άλλο
πέρα από τη µουσική. Το να ξεκινήσεις τη διαδικασία της σκέψης είναι
µεγάλη στιγµή, πολύ σηµαντική για τους R.A.T.M.”
Γ.Κ.
Μισός χρόνος
www.donquixoteargos.blogspot.com
Σ
∆ΟΝ Κιχώτης µια σηµαντική πρωτοβουλία
τις αρχές µιας δύσκολης χρονιάς µια οµάδα αν-
εστρία τη Νάντια Βαλαβάνη και το έργο της. Η Νάντια
ανοίξει τον ανοιχτό κοινωνικό χώρο “∆ον Κιχώ-
σχόλησης µε το έργο του Μπρεχτ, αποδείχθηκε εξίσου
θρώπων µε µεράκι και κέφι πήρε την απόφαση να
του αντιδικτατορικού αγώνα, η Νάντια της βαθιάς ενα-
της” στην πόλη του Άργους. Μια πρωτοβουλία δύ-
έξοχη οµιλήτρια. Ακολούθησε µια µεγάλη συζήτηση για
έφερε όµως πολύ γρήγορα όµορφες στιγµές και ενδια-
σµου ήταν επίσης σηµαντική αφού περίπου 50 άνθρω-
σκολη και απαιτητική, δεδοµένων των συνθηκών, που
φέροντα γεγονότα στο αρκετά άγονο περιβάλλον της
πόλης. Μια προσπάθεια που πλέον µπορεί να συνεχιστεί µε ακόµα µεγαλύτερο ζήλο αφού ήδη ο ανοιχτός
κοινωνικός χώρος έχει κερδίσει την προσοχή πολλών
ανθρώπων και οι ιδέες για επόµενες εκδηλώσεις, προβολές, εκθέσεις και εναλλακτική διασκέδαση πληθαίνουν, µε την ενεργή συµµετοχή του νέου κόσµου που πλαισιώνει το ∆ον Κιχώτη να νιώθει και δικό του το χώρο.
Ας αφήσουµε όµως τις µακρόσυρτες αναλύσεις και ας
τη σηµερινή Αριστερά µε το κοινό. Η συµµετοχή του κόποι πέρασαν συνολικά από την εκδήλωση.
Επιπλέον, πραγµατοποιήθηκαν και αρκετές προβολές ταινιών, µε άγνωστες και γνωστές κινηµατογραφικές επιλογές. Ενδεικτικά να αναφέρουµε το κοινωνικό
δράµα «Festen» του ∆ανού Βίτενµπεργκ, την κλασική
κωµωδία των Monty Python «Η ζωή του Brian» και τη
δικής µας έµπνευσης τριλογία για την οικονοµία µε τα
ντοκιµαντέρ «Capitalism», «Zeitgeist» και «Μνήµες Λεη-
λασίας». Η τελευταία, µάλιστα, είχε ευθεία σχέση µε την
κατάσταση στην Ελλάδα, µε την καταστροφική εµπλοκή
σκιαγραφήσουµε λίγο πιο καθαρά τις σηµαντικότερες
του ∆.Ν.Τ. στην Αργεντινή.
Ο ∆ον Κιχώτης έχει διοργανώσει δύο πολύ σηµαντικές
κής της Αλεξάνδρας Τσαζή, φοιτήτριας Καλών Τεχνών
στιγµές αυτού του εξάµηνου.
από κάθε άποψη εκδηλώσεις µέχρι τώρα.
Η πρώτη εκδήλωση, µε τίτλο «Παραµύθια από τις άκρες
του κόσµου», ήταν µια ξεχωριστή βραδιά αφήγησης πα-
Μια ακόµα σηµαντική στιγµή ήταν η έκθεση ζωγραφι-
που το µήνα Μάιο γέµισε τους τοίχους του ∆ον Κιχώτη.
Τέλος, σε αυτό το εξάµηνο έγιναν διάφορες συζητήσεις,
για τις εξελίξεις στην εκπαίδευση, για τα σκουπίδια και
ραµυθιών από το συγγραφέα ∆ηµήτρη Προύσαλη, δά-
την ανακύκλωση και άλλα θέµατα. Στο χώρο άλλωστε
παραµύθια από όλο τον κόσµο (και τον κάτω!). Η αφή-
που κρατάτε στα χέρια σας.
σκαλο στο επάγγελµα, που έχει γράψει και συλλέξει
γηση του ∆. Προύσαλη πραγµατικά συγκίνησε τους πα-
ξεκίνησε και θα συνεχιστεί η προσπάθεια για το έντυπο Από δω και πέρα; Η συνέχεια διαγράφεται µε αισιοδοξία
ρευρισκόµενους (κοντά 50 ανθρώπους), γεγονός που
µιας και οι προτάσεις για το επόµενο διάστηµα είναι
αίτερη στιγµή για όλους και όλες (και τους γείτονες δη-
σταση, εκδήλωση για το φλέγον Παλαιστινιακό ζήτηµα,
φάνηκε από την έντονη συζήτηση που ακολούθησε. Ιδιλαδή!) ήταν αναµφίβολα η αναζήτηση της Μικρής
πλούσιες: εκθέσεις φωτογραφίας, θεατρική παρά-
εκδήλωση για τη µεγάλη αξία του τρένου και την απα-
Ηλιαχτίδας από το Γέλιο του ∆άσους µε την απίστευτα
ξίωση του από το κράτος, σκέψη για µια παρουσίαση
λίδα του ∆ον Κιχώτη και θα καταλάβετε! Και φυσικά το
Σας καλούµε να συνδιαµορφώσουµε έναν πραγµατικά
δυνατή φωνή του ∆. Προύσαλ! Αναζητήστε την στη σε-
ηθικό δίδαγµα ήταν όπως εύστοχα επισήµανε ο αφηγη-
τής : τα παραµύθια δεν φτιάχτηκαν για να αποκοιµίζουν
τους µικρούς αλλά για να αφυπνίζουν τους µεγάλους…
Βαλκανικής ποίησης και πολλά άλλα…
διαφορετικό, ανοιχτό χώρο που να χωράει όλες τις
µορφές διασκέδασης, ψυχαγωγίας και αλληλεγγύης!
Σας περιµένουµε!
Η δεύτερη εκδήλωση, µε τίτλο «Η Μεγάλη Εποχή» είχε εξίσου µεγάλη επιτυχία αφού καλεσµένη ήταν η πολύ αξιόλογη ποιήτρια και δηµοσιογράφος Νάντια Βαλαβάνη. Η
ίδια και η Άννα Μπουλµέτη διάβασαν ποιήµατα της επο-
χής του ΄90, γραµµένα πριν και µετά την κατάρρευση
του Σοβιετικού µπλοκ και τις πολιτικές παλινωδίες της
Αριστεράς στην Ελλάδα. Τέλος, η Φιλιώ Χαρίτου, παλιά
γνώριµη της ποιήτριας, προλόγισε µε καταπληκτική µα-
Aνοιχτός Κοινωνικός Χώρος ∆ον Κιχώτης
Καλαµαρά 4 – Άργος
donquixoteargos.blogspot.com
Σ.Γ.