Giz'li Teras

Home Archive for Mart 2011

Brownie serisindeki yeniliklerinden sonra Eti’nin içi ıslak, oldukça lezzetli brownielerinden yemeyen yoktur sanırım? Cupcake şeklinde içi vişnelisi de olsa, çikolata parçalısı da olsa market reyonunda satılan diğer brownielere göre fazla fazla lezzetli olan bu ürünü bir süredir yiyemiyorum. Yanlış anlaşılmasın diyet yaptığımdan değil, ürünün sinema öncesi gördüğüm reklamları sinirlerime yumuşak masaj yaptığından.

Reklamın bir ürünün önüne geçmesi ve hatta ürünü kötülemesini ilk defa tecrübe ettim. Diğer tüm fmcg (hızlı tüketim ürünleri) şirketlerinde de konu çikolata olunca (bkz. Magnum) aynı şekilde reklamlarında ürünle duygusal bağ kurduracak, haz almanın ön planda olduğu filmleri görmek mümkün. Hatta çoğu kez çikolatadan alınan haz örtülü cinsellikle bağdaştırılıyor ancak Eti’nin brownie reklamında bu pek olmamış. Demet Evgar çok yetenekli bir oyuncu, ancak bu reklamda onun da oyunculuğu çok abartılı. Eti’nin marketing departmanı bu filmi çekerken stüdyoda ise tüketiciye reklamın antipatik gelebileceğini hiç düşünmedi mi acaba diye merak ediyorum? Fmcg sektöründe marketing departmanında çalışan birisi olarak (gıda değil bu sebepten rakip değil Eti bunu belirtmek istiyorum) reklamlarda ürünün tüketiciye sempatik gelmesine ne kadar dikkat edildiğini şahsen biliyorum. Casting bile focus grupların isteğine uygun seçiliyor. Marketing ürünü tüketiciye pazarlamaktan çok, tüketicinin istek, ihtiyaç ve taleplerine uygun ürünü oluşturarak bu ihtiyaçları tatmin ederek tüketici ile ürün arasında bağ, sadakat kuran ve ürüne değer katarak (marka değeri) şirkete karlılık getiren bir olgudur.

Eti Brownie Intense ise her ne kadar tatlı ihtiyacını tatmin etme konusunda başarılı olsa da reklamı o kadar antipatik ve hazla bağ kurmaktan uzak çekilmiş ki izledikten sonra tüketicinin zihninde bıraktığı tat hoşnutsuzluk yönünde oluyor. Sadece ben mi böyleyim diye merak ederek konuyu birkaç arkadaşımla da konuşmuştum, onlar da aynı derecede antipatik buldukların ifade ettiler. Ne zaman bu reklamı görsem sinir oluyorum, o kadar ki artık brownie intense yerine başka bir ürün alıyorum. Ürünü çekici kılmak için kullanılan reklam tam tersi etki yaratarak ürün karşıtı bir etki yarattı bünyemde. Demet Evgar Furby’leri andıran yüz mimikleri ile çekici olmaktan çok uzak, aynı şekilde Eti Browniw Intense de hazzı çağrıştıran premium bir ürün olmaktan!

Sevdiği işi yapmanın önemini iş hayatına atıldıktan sonra daha bir iyi anlıyor insan. Küçük yaşlardan itibaren belli kalıplara sokuluyoruz. Çoğu zaman ailemizin istediği ya da toplumda saygı uyandıran mesleklere yönlendiriliyoruz. Mezun olduktan iş bulmaya odaklanıyoruz. En büyük amacımız bu oluyor. Rekabetin bu derece yoğun olduğu bir ortamda bulduğumuz ilk işe başımızı sokup çalışmaya başlıyoruz. Bir ay iki ay ya da daha uzun bir süre geçiyor. Mutlu olmamız gerekiyor. İyi bir eğitim ve saygıdeğer bir işe sahip olmak mutlu olmak için fazlasıyla yeterli sebepler olarak öğretiliyoruz. Bu işte bir yanlışlık olmalı, mutlu değilim, hayalimdeki iş de bu değildi desek de kıpırdayamıyoruz. Kendisini asıl mutlu edecek şeyin ne olduğunu bilse de insan cesaret edemiyor. Hali hazırda bir işi varken bırakıp yeni bir maceraya atılmaya. Hele bir de yolun başında değil birkaç sene sonra bu ayrıma geldiyse. Onca sene iş tecrübesine yazık mı olsun? Ya sevdiğini düşündüğü işte başarılı olamazsa? Sevmese de katlanabildiği, kendisini güvende hissettiği ve belli bir birikime sahip olduğu işten vaz mı geçsin?

Evet vazgeçsin. Birkaç senelik tecrübe ve emek az şey olmasa da yeni bir hayatın vaad ettiklerinin yanında vazgeçilemeyecek bir şey değil. Ayrıca bu yılların kişiye kattığı şeylerin de boşa gideceğini düşünmüyorum. Yeni bir iş, yabancı bir ortam, tekrar kendini kanıtlama zorunluluğu, ya başarılı olamazsam kaygıları, hele ya pişman olursam düşüncesi kişiyi risk almamaya itiyor. Ancak bütünsel bakınca emekli olana kadar çalışacağı yılların yanında çalışmış olduğu yıllar çok cılız kalıyor. Kimileri emekliliğine yakın belli bir birikim yaptıktan sonra cesaret ediyor ilgi ve yeteneklerine uygun, tutkuyla yapacakları işe atılmaya. Onlara da saygı duyuyorum. Ancak sevmediği, sadece katlanabildiği bir işi uzun süre yapan insanların yaşam enerjisi düşüyor. Gözlerindeki pırıltı sönüyor ve istemsiz robotlar halini alıyorlar. Tıkanmış yaratıcılıkları ve azalan özsaygıları ile belli bir ölçüde başarılı olabiliyorlar. Hayatın nefesini iş sonrasında ya da haftasonu almaya çalışıyorlar.

En önemlisi ilk adımı atabilmek. Aradığınız güç içinizde mevcut. Engel gibi gözüken içsel mazeretlerimizin etrafında dönüp dolaşsak da ilk adımı atacak cesareti bir kere bulduktan sonra devamı da gelir. En büyük engelleri kişi kendisi koyar ve yine kendisini özgürleştirecek de başkası değildir. Unutmayın işini severek yapanlar hayatta bir gün dahi çalışmış olmazlar. Mutlu ve özgür olmanın bizim inisiyatifimizde olduğunu bilerek hareket edin..Ve lütfen konuyu çok güzel özetlediğine inandığım aşağıdaki videoyu izleyin :)

İsveç’li müzik grubu Roxette’in sekizinci stüdyo albümleri “Charm School” Şubat ayında çıkarak sevenlerini mutlu etti. BBC ‘nin radyosu tarafından 21 Mart 2011’de haftanın albümü seçilen “Charm School” 2002’de Marie’ye beyin tümörü teşhisi konulmasından ve iyileşmesinden sonra ikilinin ilk albümleri olma niteliğine sahip. Albümdeki şarkılara bakacak olursak, dinlerken hemen hemen hepsini sevmiş olsam da en çok kapıldıklarımı ayrıntılı olarak anlatmayı uygun buluyorum.

“She’s got nothing on (but the radio)” Marilyn Monroe’nun meşhur alıntısından esinlenerek yazılan şarkının yüksek enerjisi dinlerken size de geçiyor. Hikayeye göre Marilyn Monroe’ya bir basın konferansında Playboy dergisinin gelecek sayısındaki fotoğraflarında üzerine bir şey giyip giymediği sorulur. Marilyn de “Üzerimde hiçbir şey olmadığı doğru değil, radyo vardı (açıktı)” demiş. İngilizcede kelime oyunu olarak verilen cevap bugüne kadar birçok şarkıya konu oldu (bkz. Lady Gaga)

"It's not true that I had nothing on. I had the radio on"

“She’s got nothing on (but the radio)” canlı havası, yüksek ritmi ve akılda kalıcı nakaratı ile albümdeki favori şarkılarımdan biri. Bu yaz sık sık duyacağımıza inandığım şarkının klibini de ayrıca beğendim.

“Speak to me” şarkıyı yukarıya taşıyan basları ve keyboard tonları ile albümde öne çıkıyor. Joyride döneminin daha modern ve olgunlaşmış melodilerini içerdiğini söyleyebileceğimiz “Speak to me” albümün en başarılı şarkılarından biri.

“I’m glad you called” şarkısında Marie’nin sesi kırılgan ve duygu yüklü. Akustik gitarla giriş, gökgürültüsü efekti, Per'in vokali ile birleşince şarkı insanın içine işleyecek şekilde akıyor. Müziği kadar sözleri de etkileyici olan şarkıyı söylemeden önce sanki Marie ağlamış ve sesinde kalan tortu daha sonra düzeltilmemiş. Çok etkileyici bulduğum “I’m glad you called”u defalarca dinledim. Hala da dinliyorum. İnsanı geçmişe, geleceğe ve ana götüren şarkıya kapılmamak mümkün değil.

“Only when I dream” Per ve Marie’nin muhteşem bir düeti olarak albümde yerini alıyor. Per’in girişi ve nakaratına Marie’nin berrak, kuvvetli vokali eşlik edince şarkının temposu içinde kayboluyorsunuz. Roxette’in geri dönüş şarkılarından biri olarak nitelendirilen “Only when I dream” albümün de en iddialı parçalarından biri.

Albümdeki şarkılar tekrar tekrar dinleme isteği ve dilinize takılan melodileri ile tam anlamıyla bağımlılık yaratıyor. 2011 dünya turnesinde Türkiye’ye de gelecek olan grubun konser öncesi “Charm School” albümü geçmiş albümlerini de harmanlayarak dinlemenizi öneriyorum. Roxette’in ilk kez ülkemize gelecek olması oldukça heyecan verici. 25 Mayıs’ta Küçükçiftlik Park’taki konser için biletlerinizi şimdiden alın... Kaçırırsanız bir daha gelirler mi bilmiyorum :))

Hayatta ve ölümde ayrıldık
Ayrıldı iki beden
Gönüllerimiz ayrıldı
Seslerimiz ayrıldı birbirinden

Ellerimiz ayrıldı
Kokularımız
Aynı yatakta uyumalarımız
Gülüşlerimiz
Gözyaşlarımız
Düşlerimiz ayrıldı birbirinden

Ruhun içindeki gece
Kapladı her şeyi birden.

II

Sadece ikimize değil
Bütün hayata üzgünüm
Fotoğraflarda
Bir gece hatırası

Öylesine yalnızım ki
Sanki yokum
Eriyor eski ben
Ve yeni biri olamıyorum

Keder sokulgan adımlarıyla
Gelip kıvrılıyor yüreğime
Hayat sakin
Şafakta evler gibi

Sanki hiçbir şey olmadı
ikimiz yokuz sadece
Biz olan ikimiz yokuz
Deniz hep orada
Ve ağaçlar aynı düşlerinde.

III

Mayıs sabahı kalbimde şarkısını söylüyor
Ve kanat sesleri bir kusun
Bir kuşun kanat sesleri
Bir çocuğun ağlayışı

Kazıyorum yeryüzünün yüreğini
Çiçekler fışkırıyor ve bir mayıs sabahı
Kazıyorum aşkı
Acılar fışkırıyor, söylenmemiş sözler

Hayat bana meydan okuyor
Ve ben onu ele geçirmeye çalışıyorum yeniden
Tuzaklar kuruyorum
Sapanımla nişan alıyorum

Mayıs sabahları bir çocuğum ben
Örselenmiş ve ilk çağla güzelliğinde
Hayata meydan okuyorum
Henüz yazılmamış şiirlerimle.

IV

Başka biri olacaksın istemesen de
Tenine başka bir ten dokunduğunda
Gövden buluştuğunda başka bir gövdeyle
Başka bir nefesle karıştığında nefesin

Başka biri olacaksın istemesen de
Gece uykunda ya da gün ortasında
İrkileceksin apansız bir duyguyla
Bir uçurum kıyısında sendelemiş gibi

Başka biri olacaksın istemesen de
Bakışlarımın izini taşıyan giysilerin
Tüketecek ömürlerini birer birer
Değişecek yeri bir dolabın, pencerede bir çiçeğin

Başka biri olacaksın istemesen de
Dudaklarında benden sonraki bir çizgi
Tanımadığım bir ton gülümseme
Ve artık beni unutmaya başlayan gözlerin

Sonra, sonra artık başka birisin.

V

Sözün bittiği yerde
Yürek kendi kendine konuşmaya başlar
Tabut çiviliyor bir adam
Sabahın köründe

Şiir
Kendi kendimle konuştuğum yerde başlıyor
Bir mumun
Çıtırtılarla yanmaya başlaması gibi

Sabahleyin ben
Sanki çocukluğumdayım
Kımıldamasam
Hayat da duracak sanki.

Yiten bir aşk
Yiten çocukluk gibidir
Hüzün çırılçıplaktır bir yaz öğlesinde
Ve gölgesizdir.

VI

Geçmiş zaman
Anımsanıyorsa, şimdidir
Koparılıp atılır ya da
Bir yaprak gibi bir defterden

Koparılıp atılan
Çırpınan bir yürek olabilir
Ya da bir yaz gecesi
Yıldızları can çekişen.

VII

Dilimin altında özlem var
Ve karışık bir dua
Boğulmuş anılar
Seni getirmez bana

Şiirler bana seni getiremez
Ne de bir yazdan kalan kırıntılar
Bir taş olabilseydim
Uyku ya da rüzgar

ilkbahar yine gelecek
Belki yine mutlu olurum
Bir dilsizin şarkısına benzeyecek
senden sonra mutluluğum.

VIII

Bir ölüme alışmak gibi
Geçecek birbirimize olan sevgimiz
insanın tek bir yüzü yoktur ki
Ya da tek bir geleceği

Taştan bir kutuda uyuduğumda
Beni acıtan karanlıkta
Düşünüp onsuz da olabileceğimi

Gecedir, rüzgarın ıslak sesi
Gözlerime karanlık dolduğunda
Çağırıp dargınlık meleğini.

IX

İçimde cam kırıklarına benzeyen bir gönül kırıklığı
Kapatıyorum sayfalarını eskimiş bir kitabın
Tozlu hüzünler, solgun bir gülümseyiş tadı
Artık eskimiş bir hayatın sayfalarını kapatıyorum
Kapatıyorum geçmiş bir denizin kapılarını.

İyi ölümler bayım, rüzgarın kanadığı bir gece yarısında
İyi ölümler, en derin sularda
Morarsın akasya çiçekleri ve yoğunlaşsın güller
Geçmiş ve gelecek baharlara iyi ölümler

Gelir dağınık güz, göz çukurları ıslak
Geçer sokaktan bir yağmur yalın ayak
İyi ölümler bayım, vurulsun ağzınıza ve gözlerinize mühür
Çünkü güz çürükleriyle iyi ölünür.

Ataol Behramoğlu