WYSZĘCICE - Kościół pw. Michała Archanioła. (GPS - 51.4579 / 16.5101)

 Kościół w Wyszęcicach, to jedna z ciekawszych renesansowych świątyń jakie oglądałem na naszym terenie. 

 Pierwsze wzmianki na temat świątyni znajdującej się w tej wsi pochodzą z drugiej połowy XIV w.

W latach 1606-1638 zostaje ona przebudowana w duchu panującego wówczas baroku, ale przebudowa dotyczyła głównie wnętrza obiektu, a jego bryła zachowała sporo cech charakterystycznych dla renesansu.

 Między innymi podczas ostatniego remontu zostały wyeksponowane fragmenty pozostałego po tej przebudowie sgraffito.

 Kościół był jeszcze dwukrotnie modernizowany. Po raz pierwszy w XVIII, a następnie w XIX wieku.

 Obecnie świątynia jest po remoncie elewacji, chociaż nie skończony, to wygląda już naprawdę fanie.

 Wspomniane prze zemnie renesansowe sgraffito.

 Jak widać część od strony prezbiterium czeka jeszcze na remont.

LUBORADZ - Pałac rodziny von Bock. (GPS - 51.0576 / 16.2903)

 Pałac w Luboradzu, to budowla której początki sięgają XVI w. kiedy to powstał tu dwór obronny otoczony fosą.

 Od tamtego czasu sporo się zmieniło, ponieważ jak większość obiektów z tamtego okresu został on rozbudowany i zmodernizowany.

 Największe zmiana wniosła rozbudowa, do której doszło w latach 1681-1686 i to wówczas uzyskał charakter barokowego założenia pałacowego.

 Obiekt należał wówczas do znanej na Śląsku rodziny von Nostitz, która zarządzała nim przez 280 lat i to jej zawdzięczamy obecny wygląd obiektu.

 Pałac był jeszcze dwa razy restaurowany. Po raz pierwszy w XVIII, a następnie w XIX w. a w XX wieku dwukrotnie go remontowano, a dochodziło do tego w latach 1961-1963 i 1975-1978.

 Obecnie obiekt jest własnością prywatną i podczas mojej wizyty trwał właśnie remont.

 Widok od strony północnej.

 Od strony południowej znajduje się wejście główne do założenia.

 Od strony północnej (którą obecnie widzicie) zachowało się najwięcej pozostałości świadczących o renesansowej historii obiektu.

 To właśnie pozostałości po renesansowym sgraffito, które prawdopodobnie podczas barokowej przebudowy zostało pokryte tynkiem.

 Wjazd na teren sporego niegdyś folwarku.

GAŁÓW - Kościół pw. Niepokalanego poczęcia N.M.P. (GPS - 51.1107 / 16.8145)

 Gałów, to następna wieś, którą już mieliśmy okazję oglądać, ale pierwszym pokazanym zabytkiem był pałac rodziny von Roeder, a teraz przyszedł czas na piękny, późnogotycki kościół.

 Pierwsze wzmianki na temat znajdującej się we wsi świątyni pochodzą z 1335 r. i dotyczył prawdopodobnie drewnianej budowli.

 Obecny kościół to efekt prac budowniczych z przełomy XV i XVI w. (niektóre źródła podają dokładną datę 1509 r. ale nie jest ona do końca potwierdzona).

 Jak już wspomniałem jest to późno gotycka budowla, ale już po elewacji widać, że w jej wygląd ingerowano w epoce renesansu, a to za sprawą dobrze zachowanego sgraffito, które powstało prawdopodobnie podczas przebudowy, do której doszło w 1609 r.

 Świątynia była jeszcze kilkakrotnie restaurowana. Po raz pierwszy w 1725 r. i to z tego okresu pochodzi część jej barokowego wyposażenia. Do następnych remontów dochodziło w latach 1848, 1909 i dwukrotnie w XX w. w 1969 i 1978 r.

Obecnie jest, to kościół filialny.

 Widok od strony północnej.

 Nad wejściem głównym znajduje się kartusz herbowy. Prawdopodobnie są to herby rodzin Zedlitz i Roeder.

 Po stronie południowej znajduje się cmentarz.

 Widok na świątynię od strony wschodniej, gdzie znajduje się prezbiterium.

 Wchodzi do przytulnego wnętrza, gdzie przeplata się barok z renesansem.

 Ciekawie zdobiona ambona,a właściwie tylko jej kosz. Nie wiem, czy baldachimu po prostu nie było, czy został zniszczony.

 Kilka XV i XVI w. tablic epitafijnych. Ta przekształcona w ołtarz Jezusa Miłosiernego.

 Widok na emporę organową. Niestety bez organów, a w głębi kruchta.

 W kruchcie umieszczono jakieś tablice. Niestety nie znam niemieckiego.

 Po stronie wschodniej kościoła ustawiono barokową figurę Jana Nepomucena.

OSETNO - Pałac rodziny von Tschammer. (GPS - 51.6343 / 16.4601)

 W poszukiwaniu następnego, ciekawego obiektu przeskoczymy do odległego o ponad 100 km na północ Osetna.

 Wieś już odwiedzaliśmy za sprawą tutejszego kościoła pw. Michała Archanioła.

 Pałac jest naprawdę piękny, niestety w nie najlepszej kondycji co zobaczycie na zdjęciach. Co prawda nie jest on jeszcze doszczętną ruiną, ale to tylko zasługa w miarę dobrze utrzymanego dachu.

 Pałac który możemy oglądać obecnie, to tylko namiastka z tego co powstało w pierwszej połowie XVI. Niestety nie doszukałem się konkretnej daty budowy, ale wiadomym jest, że istniał już w 1540 r. więc było to założenie renesansowe charakteryzujące się pięknym sgraffito, którego pozostałości Wam pokażę.

 Oczywiście zabytek wyglądał trochę inaczej, ponieważ był to dwór obronny, otoczony fosą, której pozostałość można obejrzeć w postaci zarośniętego stawu.

 Pałac został przebudowany i powiększony ok. 1620 r. Ale nie uległ jakimś znacznym zmianom poza dobudowaniem skrzydła wschodniego i pokryciem elewacji zdobieniem sgraffitowym. Dopiero przebudowa w XIX w. zatarła jego renesansowy charakter, a prawdopodobnie wówczas piękne sgraffito zostało przykryte tynkiem, a pałac otrzymał neoklasycystyczny wygląd. 

 Jak widać zmiany to nie tylko nasz wymysł.

 Obecnie, jak pisałem pałac nie ma właściciela i nie wiadomo jak długo jeszcze pociągnie. Pewno dopóty, dopóki będzie trzymał się dobrze dach.

 Niestety nie mogę pokazać Wam pałacu w pełnej krasie, ponieważ byłem w jego okolicy latem i wszystko było mocno porośnięte zielenią, ale może kiedyś spróbuję to zaktualizować. 

 Widok od strony południowej na przebudowaną w XIX w. wieżę.

 Wejście główne z balkonem od strony parku.

 Jeden z portali wejścia od tej strony.

 Tu opisane przeze mnie sgraffito nieśmiało zaglądające spod tynku.

LUBOMIN - Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. (GPS - 50.8044 / 16.1951)

 Lubomin, to naprawdę stara osada, ponieważ ślady bytności człowieka na tych ziemiach pochodzą z okresu cesarza rzymskiego Witeliusa, którego szlaki handlowe przechodziły w tym rejonie, a czegodowodem była znaleziona w tym miejscu cesarska moneta.

 Miejscowość z powodu przynależności do rodziny von Czetritz była mocno związana z położoną nieopodal wsią Struga, w której znajduje się pokazywany niedawno przeze mnie pałac tejże rodziny.

 Kościół, który chcę Wam pokazać, to obiekt którego początki sięgają XVI w. chociaż niektóre źródła podają, że mógł on zostać wybudowany sto lat wcześniej, w pod koniec XV w. a dowodem na to mają być pochodzące prawdopodobnie z tego okresu polichromie znajdujące się wewnątrz kościoła.

 Oczywiści nie była to pierwsza świątynia postawiona we wsi, ponieważ w tamtym okresie świątynia stała w każdej ważniejszej osadzie, a Lubomin do takich należał.

 Pierwsze wzmianki na temat kościoła w Lubominie pochodzą z 1228 r. a w 1305 r. został opisany w wykazie wsi biskupa wrocławskiego.

 Od XVI do XVIII wieku kościół był zarządzany przez ewangelików, którzy w tym okresie stanowili większość wyznaniową.

 Abstrahując od daty powstania świątyni, trzeba przyznać, że najcenniejszym elementem jego wystroju jest renesansowe sgraffito znajdujące się na południowej elewacji świątyni. Niestety jego stan nie jest najlepszy, ale da się jeszcze zauważyć co przedstawiają.

 Widok od strony wschodniej, gdzie znajduje się wejście na teren przykościelny od drogi.

 Ciekawie wygląda niewielka wieżyczka pokryta gontem.

 To fasada południowa, a na niej sgraffitowe zdobienia, które niestety nie są w najlepszym stanie.

 Sgraffito z bliska.

 Pan Jezus niosący krzyż, a towarzyszą mu apostołowie.

 Tablica epitafijna znajdująca się na południowej fasadzie. Tu również widać fragment sgraffitowych ornamentów.

 Tu widok od zachodu.

 Tak kościół wygląda od północy.