KĄTY WROCŁAWSKIE - Kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła. (GPS - 51.0315 / 16.7691)

 Jeszcze chwilę pozostaniemy w Kątach Wrocławskich, a to z powodu tutejszego kościoła.

 Początki parafii sięgają 1302 r. kiedy to została wspomniana po raz pierwszy w dokumencie pisanym.

 Świątyni w obecnym kształcie została wybudowana na początku XV w.  z kamienia i cegły. Na przestrzeni wieków kościół przeszedł kilka nieznacznych modernizacji i remontów, a do pierwszego doszło w pierwszej połowie XVI w. kiedy to dobudowano do prezbiterium, od strony północnej zakrystię.

 Druga modernizacja. właściwie remont miał miejsce w latach 1825-1827, a jego efektem było nieznaczne podwyższenie wieży (o część oktagonalną) i uzupełnienie jej obecnym hełmem.

 Kościół był remontowany również w latach 1954 i 1963, a także w 1977 kiedy to nad wejściem bocznym ułożono mozaikę przedstawiającą patronów kościoła i napis "Paweł VI".

Widok od strony zachodniej.

 Ujęcie od strony zachodniej. Tu dobrze widać oktagonalny fragment dobudowanej w XIX w. wieży.

 Mozaika z 1977 r.

 Kruchta jednego z wejść bocznych.

 Na portalu kruchty widniej wyryta data 1101. Niestety nie udało mi się znaleźć czego miałaby dotyczyć.

 Widok od strony prezbiterium, które znajduje się po stronie wschodniej.

 Widok od strony północnej, gdzie znajduje się przy parafialny cmentarz.

 Figura Jana Nepomucena usytuowana przy wejściu na tereny przykościelne.

SYCÓW - Kościół pw. Piotra i Pawła. (GPS - 51.3089 / 17.71968)

 Syców, to miejscowość, którą odwiedziliśmy już przy okazji oglądania kościoła pw. Apostołów Jana i Piotra .

 Dziś pokażę Wam kościół pw. Piotra i Pawła, który jest chyba najstarszą zachowaną do czasów współczesnych budowlą w mieście.

 Pierwsze wzmianki na temat świątyni pod tym wezwaniem pochodzą z 1287 r. Został wówczas wspomniany w dokumencie pisanym przy okazji wymienienia jej rektora Tomasz.

 Obecny kościół został wybudowany w 1350 r. Nie była to taka forma w jakiej możemy go oglądać obecnie, ponieważ na przestrzeni wieków kilkakrotnie był modernizowany i rozbudowywany co było spowodowane pożarem, a także zwiększającymi się potrzebami lokalnej społeczności. Nie można też powiedzieć, że jego bryła uległa jakimś diametralnym zmianom. Po prostu była modyfikowana.

 Po raz pierwszy świątynia przeszła poważniejszą modernizację i rozbudowę pod koniec XV w.

 W 1813 r. budynek kościoła zostaje dość mocno zniszczony przez pożar, a jego odbudowa następuje prawie natychmiast.

  Niestety z braku funduszy odbudowano tylko część świątyni, a do całkowitego odtworzenia budowli doszło dopiero po 92 latach. 

 W 1905 r. kościół zostaje całkowicie odbudowany i powiększony według projektu oleśnickiego architekta Adolfa Kohlera.

 Zawieruchę wojenną kościół przetrwał w praktycznie nienaruszonym stanie i służy wiernym do czasów obecnych.

 Widok od strony południowej.

 Jedna z tablic epitafijnych umieszczonych na elewacji kościoła.

 Widok od zachodu.

 Widok od strony prezbiterium, czyli od wschodu.

 Jeszcze jedna tablica umieszczona od tej strony.

  Pomnik Jana Nepomucena poświęcono 16.05.1733 r.

ŚWIDNICA - Katedra pw. św. Stanisława biskupa, męczennika i św. Wacława męczennika. - Z zewnątrz. (GPS - 50.8410 / 16.4918)

 W końcu postanowiłem pokazać Wam świdnicką katedrę. Dlaczego w końcu ? Jest, to jedna z ciekawszych świątyń na Śląsku, a ja pomimo tego, że mam ją obfotografowaną, nie mogłem się zabrać do jej opisania.

 Pewno dlatego, że nie można jej opisać w dwóch, trzech zdaniach, a trzeba poświęcić na to trochę więcej czasu.

 Skoro już jednak zacząłem, to od początku.

 Pierwsze wzmianki na temat kościoła parafialnego (fary) usytuowanego w tym miejscu pochodzą z połowy XIII w. (1250 r.). Oczywiście był, to kościółek drewniany, który bardzo szybko przestał być wystarczająco duży jak na potrzeby wierzących.

 Już pod koniec XIII w. postanowiono wybudować świątynię spełniającą oczekiwania wiernych, a świadczą o tym listy odpustowe nawołujące do wpłat na rzecz budowy nowego, murowanego kościoła.

 Prace rozpoczęto za sprawą Bolka II Małego w 1330 r. który był nie tylko inicjatorem przedsięwzięcia, ale i głównym ofiarodawcą na rzecz budowy.

 W Świdnickiej farze działo się naprawdę dużo i nie będę Was zanudzał szczegółami, bo musiałbym założyć nowego bloga, ale kilka najważniejszych wydarzeń.

 Na pierwszy rzut oka widać, że świątynia posiada ogromną wieżę, która w czasach budowy była najwyższa na Śląsku. 

 Wysokość wieży, to ... no właśnie. Wg różnych opisów waha się od 101.5 do 103 m. Nie mniej jednak jest naprawdę okazała.

 Jednym z tragiczniejszych wydarzeń w dziejach obiektu był pożar z 1532 r. wywołany przez beztroskę ówczesnego wójta, Franza Glogischa. 

 Wójt odpalił stojącą na wież armatę, która była załadowana co prawda szmatami, ale w kontakcie z prochem uległy zapaleniu i zostały rozrzucone po kościele podpalając ołtarze i inne drewniane elementy, co w konsekwencji doprowadziły do  zawalenia się stropu nad nawą główną.

 Zniszczenia były tak duże, że świątynię odbudowano dopiero po trzech latach. Wściekłość Świdniczan była tak wielka, że beztroskiego wójta zatłuczono pałkami w Nysie, gdzie się ukrywał po zajściu.

  Z powodu rosnącej liczby ewangelików w 1561 r kościół przejęła lokalna społeczność odprawiająca w tym właśnie obrządku i sprawuje nad nim pieczę.

 W ręce katolików świątynia powraca w 1644 r. na skutek działań do których doszło podczas wojny trzydziestoletniej ale msze katolickie odprawiano już od 1629 r.

 Na przełomie XVII i XVIII w. dochodzi do barokizacji obiektu w czasie której modernizowana jest wieża, ale większość zmian zobaczymy we wnętrzu obiektu.

 W czasie wojny Prusko-Austriackiej w latach 40'tych XVIII w. kościół pełni funkcję magazynu, a w latach 50'tych spichlerza. 

 W latach 70'tych XVIII w. zostaje tu umiejscowiony szpital wojskowy, by w 1780 r. powrócić do swojej funkcji sakralnej.

 Pod koniec XIX w. świątynia poddana zostaje gruntownej renowacji, w czasie której odnowione zostają fasady, wieża, portale i wnętrze.

 Można powiedzieć, że II W.Ś. "obeszła" się z obiektem łaskawie, ponieważ nie uległ on żadnej dewastacji, ani zniszczeniu.

 Ostatni remont miał miejsce w latach 1996 - 2003 o objął cały obiekt przygotowując go do podniesienia do rangi katedry, co miało miejsce w 25.03.2004 r. 

 Widok od strony północnej.

 Portale wejść głównych, które znajdują się po stronie zachodniej.

 Figura Jana Nepomucena stoi obok jednego z wejść.

 Kilka tablic nagrobnych umieszczonych na fasadzie. Oczywiście jest ich sporo więcej, ale ..

 Portal wejścia od strony północnej.

 To już widok na katedrę od strony wschodniej, gdzie znajduje się prezbiterium.

 Strona południowa.

 Jeszcze kilka ujęć ponad 100 m. wieży.

GÓRA - Kościół pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej - Z zewnątrz. (GPS - 51.6685 / 16.5416)

 Znów zaglądamy do miasta Góra, które już odwiedzaliśmy przy okazji oglądania fortyfikacji miejskich.

 W podobnym okresie co fortyfikacje powstała tu pierwsza świątynia, której początki sięgają końca XIII w.

 Oczywiście pierwsza świątynia pod wezwaniem Katarzyny Aleksandryjskiej była budowlą drewnianą, a koniec jej istnienia miał miejsce w pierwszej połowie XV w. 

 W 1457 r. doszło do wielkiego pożaru, który strawił sporą część miasta i właśnie wówczas zakończyła się historia drewnianego kościółka pod tym wezwaniem.

 Obecnie oglądany kształt świątynia otrzymała w latach 1457-1522. Budowa dlatego tak się przedłużyła ponieważ zanim ją dokończono, miasto nawiedził kolejny pożar w 1478 r.  Szczęściem świątynia była już budowlą murowaną i nie uległa całkowitemu zniszczeniu, a na tym co pozostało można było dokończyć budowę.

   Kolejne działania wojenne, które przetoczyły się przez miasto doprowadziły w 1759 r. do znacznej dewastacji obiektu. Na szczęście udało się uratować część wyposażenia, a restauracja kościoła trwała do 1763 r, przy czym całkowity remont, wraz z wyposażaniem zakończył się dopiero w 1781 r.

 Na szczęście działania wojenne II W.Ś. niszcząc większą część miasta nie spowodowały większych strat kościoła, ale los nie do końca był łaskawy ponieważ w 1963 r. doszło do katastrofy budowlanej, w czasie której zawaliła się część północnej wieży, oraz uszkodzeniu uległ chór i prospekt organowy.

 Remont trwał do 1967 r. i na szczęście był to mam nadzieję ostatni kataklizm, który nawiedził tą piękną świątynię.

 Ostatnie prace remontowe jakie miału tu miejsce odbyły się w 1980 r. i miały raczej kosmetyczny charakter.

 Narazie pokażę Wam świątynię od zewnętrznej strony, ponieważ obiekt jest naprawdę duży i bardzo ciekawy, a następnym razem wejdziemy do jej wnętrza. 

 Widok od strony zachodniej, gdzie znajduje się wejście główne do kościoła.

 Po prawej stronie od wejścia usytuowana jest barokowa figura Jana Nepomucena.

 Kościół stoi na wzniesieniu, więc jego bryła robi naprawdę spore wrażenie. Tu widok od południa.

 Prezbiterium znajduje się po stronie wschodniej.

 A to już strona północna.

 Strona południowa z wieżą.

 W fasadę kościoła wmurowanych jest kilka tablic epitafijnych i nagrobnych z XVI i XVII w., które są opisane, co muszę przyznać bardzo mi się spodobało.