BRONÓW - Pałac rodziny von Mutius. (GPS - 50.9283 / 16.2176)

 Jak to mówią, po latach tłustych, czyli pięknych i zadbanych zamkach, przychodzą lata chude, czyli następna ruina.

 Bronów, to niewielka wieś w powiecie świdnickim, w której znajdują się ruiny barokowego pałacu, który został wybudowany jako renesansowy dwór. Niektóre źródła donoszą, że już w XV w. istniał tu murowany dwór obronny.

 Zacznę jednak od początku.

 W latach 1660-1670 postawiono w tym miejscu późnorenesansowy dwór jako siedzibę folwarku należącego prawdopodobnie jeszcze do rodu Matuschków, lub już Schaffgotschów. Niestety nie udało mi się tego ustalić jednoznacznie.

 W 1745 r. od Schaffgotschów dobra w Bronowie odkupuje rodzina von Mutius i w 1780 r. postanawia dwór przebudować na bardziej reprezentacyjny pałac w panującym wówczas stylu barokowym.

 Pod koniec XIX w. pałac przechodzi następną modernizację, o której niestety nie wiele wiadomo.

Z tego co udało mi się dowiedzieć w rozmowie z miejscowymi, to pałac dość dobrze wyszedł z wojennej zawieruchy i jeszcze w latach 80'tych XX wieku mury były w nie najgorszym stanie, a na podłogach widać było piękną mozaikę.

 Obecnie jest to ruina, która nie ma przed sobą świetlanej przyszłości, głównie z powodu brakującego dachu i rozpadających się murów, co zobaczycie na zdjęciach.

Widok od strony wschodniej. Właściwie, czy to strona wschodnia, czy zachodnia, czy inna widok jest podobny i niestety tragiczny.

 Pałac okalał oczywiście piękny XIX w. park.

 Jak widać zachowały się jeszcze pozostałości po zdobieniach.

 Tak prezentuje się "wnętrze" obiektu ... obraz nędzy i rozpaczy.

 Pozostałe gdzieniegdzie zdobienia przypominają o jego latach świetności.

 Nieopodal pałac, na skraju parku, znajduje się figura Jana Nepomucena. Jak widać jej stan dorównuje pałacowi.

OLEŚNICA - Zamek książąt oleśnickich. (GPS - 51.2090 / 17.3765)

 Pierwsze wzmianki na temat zamek w miejscu obecnego pochodzą już z końca XIII w. kiedy to powstał gotycki obiekt, po którym do chwili obecnej możemy oglądać wieżę. Co prawda została ona przebudowana jak i reszta założenia, ale jej zasadniczy kształt pozostał bez zmian, poza tym że została podwyższona.

 Oczywiście zamek był wielokrotnie przebudowywany, a obecny, renesansowy kształt otrzymał w latach 1542-1561 za rządów czeskiej dynastii Podiebradów, którzy władali tymi ziemiami po wygaśnięciu dynastii Piastów Oleśnickich wraz ze śmiercią Konrada X Śmiałego.

 Poza Piastami i Podiebradami Oleśnicą rządzili książęta ziębiccy, Wirtenbergowie, Brunszwikowie, Welfowie, Hohenzollernowie.

 Nawiązując jeszcze do renesansowej przebudowy, to trzeba dodać, że trwała ona aż do początku XVII w. ponieważ skrzydła zamku były remontowane stopniowo.

 Wiek XIX nie był zbyt szczęśliwy dla losów zamku, ponieważ rodzina Welfów nie bardzo się nim interesowała i zaczął on podupadać. Dopiero W roku 1885 kiedy zamek przechodzi we władanie Hohenzollernów jako lenno Pruskie, przeprowadzane są remonty i rezydencja odzyskuje swój dawny blask.

 Hohenzollernowie zarządzają obiektem aż do końca II W.Ś.

 Po wojnie mieściły się tu: więzienie, Technikum Budowlane, szkła instruktorów ZHP, filia Muzeum Archeologicznego, a obecnie OHP.

Widok na obiekt od strony południowej.

 Portal bramy wjazdowej na mały dziedziniec od strony zachodniej.

 Kartusz herbowe z herbami księcia ziębicko-olśnickiego i jego dwóch żon.

Brama wjazdowa na dziedziniec, a nad nią figura księcia Jana Podiebrada.

Figura księcia z bliska, wraz z jego herbami.

 XIV wieczna wieża zamkowa.

Strona zachodnia widziana od strony parku.

 Skrzydło północne zamku.

 Po lewej stronie widać łącznik, którym można przejść do bazyliki pw. św. Jana Ewangelisty.

 Widok od strony wschodniej.

GŁOGÓW - Zamek książąt głogowskich. (GPS - 51.6671 / 16.0905)

 Pierwszy,głogowski zamek został wybudowany już w XII w. jako siedziba kasztelana. Była to prawdopodobnie drewniana konstrukcja i mieścił się po drugiej stronie Odry.

 Przybliżony kształt do obecnego, zamek otrzymał pod koniec XIII w. kiedy to wybudowano obiekt w kształcie czworoboku i ulokowano go w obecnym miejscu.

 W połowie XIV w. na zlecenie Henryka V Żelaznego dokonano rozbudowy fortyfikacji powiększając zamek i dobudowując istniejącą do dziś wieżę.

 Oglądany obecnie charakter barokowego pałacu zamek otrzymał podczas kolejnej przebudowy, do której doszło w latach 1652-1669.
 W XIX w. zamek przeszedł kolejną modernizację.

 Podobnie jak całe miasto, zamek został mocno zniszczony podczas II W.Ś. kiedy to miasto było ustanowione twierdzą.
 Początkowo zamek miał być pozostawiony jako trwała ruina, ale na szczęście na początku lat 70'tych postanowiono go odbudować.

 Obecnie znajduje się tu Muzeum Archeologiczno-Historyczne.

Widok na zamek od strony południowej, gdzie znajduje się założenie parkowe.

 Od strony wschodniej najlepiej widać barokowy charakter budowli.

 Widok zamku z wieży Ratusza.

 W parku, przed zamkiem ustawiono pomnik upamiętniający XII w. obronę Głogowa.

GŁOGÓW - Miasto.

 Obiecałem już wcześniej, że napiszę kilka słów o tym znamienitym mieście. Co by jednak o nim nie napisać, to uwierzcie mi, że będzie to za mało.

 Coś jednak napisać muszę, bo ... obiecałem :).

 Oczywiście nie są tak naprawdę znane początki miejskości i osadnictwa w tym regionie, ale spróbuję zebrać to co wiadomo na temat bytności ludzi na terenach tych terenach.

 Plemię Dziadoszan, które jest jednym z pierwszych, które rozpoczęło zaludnianie ziem śląskich swój centralny gród miało właśnie na terenie obecnego Głogowa, po prawej stronie Odry, gdzie obecnie znajduje się Kolegiata, ale możliwe jest, że początki osadnictwa sięgają dużo wcześniejszych czasów, ponieważ na mapach Klaudiusz Ptolemeusza zaznaczona jest miejscowość o nazwie Lugidunum i właśnie m.in z Głogowem jest utożsamiana.
 Oczywiście równie prawdopodobne jest, że Lugidunum, to Legnica, a ostatnie badania wysuwają hipotezę, że starożytną miejscowością o tej nazwie może być Krosno Odrzańskie.
 Mapa jest jednak tak nie dokładna, że ciężko określić faktyczne położenie Lugidunum.

 Jak by jednak nie patrzeć, Głogów jest miastem z wielowiekową tradycją i osadą niezmiernie znaczącą dla polskości w tym rejonie.

 Przejdźmy teraz do faktów.
Pierwsze potwierdzone wzmianki na temat osady w tym miejscu pochodzą z połowy IX w. ale już w X w, istniał tu gród, który pod koniec wieku został przez Mieszka I przyłączony do Polski.

 Znajdujący się na rubieżach nowo powstającego kraju miasto było często atakowane przez zachodnich sąsiadów, a mająca miejsce w 1109 r. obrona Głogowa przed wojskami Henryka V przeszła do historii jako jedna z ważniejszych bitew na ziemiach śląskich obok Bitwy Pod Legnicą i Bitwy na Psim Polu.

 W XIII w. miasto zostaje stolicą księstwa, chociaż już pod koniec XII wieku było księstwem, to jednak nie samodzielnym. W XIII w. centralny punkt miasta został przeniesiony z okolic obecnej kolegiaty, czyli prawego brzegu na lewy brzeg Odry, gdzie obecnie znajduje się zamek.

 Głogów przez wieki był znaczącym ośrodkiem władzy i gospodarczym. Oczywiście jak większość miast jego rozwój uzależniony był od często występujących pożarów, epidemii i konfliktów, które nękały ówczesne osady. Z jednej strony kataklizmy niszczyły miasto, ale z drugiej prowokowały do odbudowy i rozwoju.

 Jednym z ważniejszych wydarzeń w dziejach miasta było niewątpliwie ustanowienie tu stolicy rejencji w 1741 r. podczas podziału Śląska na dwie części.
 Niestety przeniesienie jej do Legnicy, przez Francuzów w 1809 r. było sporą stratą dla miasta, ale mimo wszystko nie było wyrokiem, ponieważ Głogów był na tyle ważnym ośrodkiem, że nie mogło to zbyt mocno wpłynąć na jego pozycję w regionie.

 Największą zbrodnią dla miasta było utworzenie na jego terenie twierdzy pod koniec II W.Ś. W wyniku tych działań miasto zostało zniszczone w 95%, a staromiejska zabudowa i układ ulic przeszła do historii.
 Chociaż w latach 80'tych XX wieku podjęto decyzję o odbudowie starówki, to niestety nikt już nie wróci starej, renesansowej i barokowej zabudowy, która nadawała charakter miastu, to obecnie jego wygląd ma swój klimat.

 Obecnie Głogów, to jedno z największych (liczy ok. 70 tys. mieszkańców) i najważniejszych miast Dolnego Śląska, oraz bardzo ważny ośrodek gospodarczy regionu.


 Wkrótce postaram się pokazać Wam zabytki stanowiące o miejskości grodu.

 Jutro - zamek.

LEGNICA - Modernizm po legnicku.

 Stolicą modernizmu w Polsce jest oczywiście Gdynia, która została wybudowana w okresie rozkwitu tego stylu, ale i Legnica nie ma się czego wstydzić.

 Oczywiście w Legnickim modernizmie króluje mieszkaniówka, ale trafiają się też obiekty użyteczności publicznej

 Zaczynamy od mieszkaniówki przy Głowackiego.

Głowackiego/Batorego.

 To już Fredry.

 Chojnowska/Fredry.

 Jaworzyńska/Rataja. Jedna z ciekawszych klatek schodowych.

Sporo mieszkaniówki jest też w okolicy ulicy. Rzeczypospolitej, ponieważ właśnie w tym okresie Legnica rozbudowywała się w tym kierunku.

To już bliżej centrum i ul. Rycerska.

Modernistyczny fragment SP 10. Dobudowany prawdopodobnie pod koniec lat 20'tych XX w.

 Budynek hotelu "Arkadia" został wzniesiony w latach 1926-1928 dla Urzędu Telegraficznego Poczty Rzeszy.

 Najokazalszy chyba budynek legnickiego modernizmu.

Niewielki, ale z ciekawym wykuszem budynek kina "Piast".

Do modernizmu zaliczamy również legnicki dworzec, o którym już kiedyś pisałem TU.