သက္ေတာ္ ေျခာက္ရာေက်ာ္

ဒီေန႔က ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝ အတြင္း အထူးျခားဆံုးေန႔ပါ

လူတိုင္း ကိုယ့္အသက္နဲ႔ ကိုယ္ေမြးတဲ့ႏွစ္ ေပါင္းရင္ ၂ဝ၁၇ ရတယ္လို႔

တခ်ဳိ႕က အတည္ေပါက္ ေနာက္ေနၾကတယ္။

ငါတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ဒီတြက္နည္းက လူတုိင္းအတြက္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး... ျမန္မာသကၠရာဇ္ကိုပဲသံုးတဲ့သူ မနည္းမေနာပါ။

ငါေရာက္ဖူးတဲ့ ေက်းလက္ေဒသေတြဆိုရင္ စက္တင္ဘာ ေအာက္တိုဘာ မသံုးဘူး၊ သီတင္းကြ်တ္ တန္ေဆာင္မုန္း အသံုးမ်ား၊ လဆန္း လကြယ္ အသံုးမ်ားၾကတယ္။

ငါတို႔ဆီမွာ ျမန္မာသကၠရာဇ္၊ ျမန္မာလ သံုးတဲ့သူ ပိုမ်ားေကာင္း မ်ားႏိုင္တယ္။

စပ္မိလို႔ ေျပာရရင္... ငါ့မိန္းမက အခုမွ ကမၻာဆန္လာတာ။ ျမန္မာဆန္မႈ ေလ်ာ့လာျပီ။

ခါတိုင္း ျမန္မာျပကၡဒိန္အတိုင္း ေနထိုင္ေျပာဆိုေတာ့ သူ႔ေမြးေန႔တို႔ ဘာတို႔ကုိ သူ သတိထားမိတယ္။

အခု... ကမၻာဆန္လာေတာ့ ျမန္မာျပကၡဒိန္ အသံုးေလ်ာ့လာတယ္၊ ရံုးဝန္ထမ္းအလုပ္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က စျပီး လုပ္ခဲ့ေတာ့ အဂၤလိပ္လ စက္တင္ဘာ ေအာက္တိုဘာတို႔နဲ႔ အသားက်လာတယ္။

အသားက်လာေပမယ့္ အတိတ္ကို အပ္ဒိတ္ လုပ္ဖို႔ ခက္တယ္၊  ေမြးသကၠရာဇ္ေျပာ ဆိုရင္ ျမန္မာႏွစ္ပဲ ေျပာႏိုင္တယ္။ လနဲ႔ရက္ ေမးလုိက္ရင္လည္း အဲဒီလိုပဲ။ ကမၻာသံုးျပကၡဒိန္အတုိင္းေျပာ … ဆိုရင္ … မေျဖႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ ၁ဝဝ ျပကၡဒိန္ လက္ထဲ မေရာက္မခ်င္း သူ  ေျဖႏိုင္မယ္ မထင္။ ေမြးေန႔၊ လ၊ ႏွစ္ တို႔ကို အလြတ္မရ။

ေမြးေန႔ပဲြလုပ္တဲ့ဓေလ့လည္း မရိွ၊ ျမန္မာျပကၡဒိန္လည္း အသံုးက်ဲ ဆိုေတာ့... သူ႔ေမြးေန႔ကို ခပ္တည္တည္ပဲ သူေက်ာ္သြားေလ့ရိွတယ္။ ျပီးမွ ဟာ... ျပီးခဲ့တဲ့လ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေန႔ဟာ ငါ့ေမြးေန႔ပဲ လို႔ ေျပာတတ္တယ္။

သူ႔ေမြးေန႔ သူသတိမထားမိတာ ေကာင္းတယ္။ ေမ့ထားတာ ေကာင္းတယ္။

သူ႔ဘတ္ေဒး သူေတာင္  ေမ့ေနမွေတာ့ ငါေမ့တာက အျပစ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြ။

ဒီေန႔က ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝ အတြင္း အထူးျခားဆံုးေန႔ပါ၊ လူတိုင္း ကိုယ့္အသက္နဲ႔ ကိုယ္ေမြးတဲ့ႏွစ္ ေပါင္းရင္ ၂ဝ၁၇ ရတယ္ဆိုတ့ဲဟာ မွန္ရင္ေတာ့ ငါ့မိန္းမ မႏုစာရီ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ အသက္ ၆၃၈ ရိွၿပီ ဆိုေတာ့ း)

မႏုစာရီ ဆိုတာ မင္းသိခၤ ဝတၳဳထဲက အသက္ ေထာင္ဂဏန္းရိွတဲ့အမ်ဳိးသမီးပါ။

The End

ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ရွဴးရွဴးရဲွရဲွ

ရံုးပိတ္ရက္မနက္စာက အရြက္မ်ားတယ္။ ပဲသုပ္ထဲ ကန္စြန္းရိုးထည့္ထားေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသား။ အသုပ္ထဲ သံပုရာပါလို႔ အနံ႔အရသာ ပိုျပည့္စံုသြားတယ္။
အေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့ပံုက မိႈနတို။ သတ္ပံုမွန္က မိႈနားတိုလို႔ ဆိုတယ္။ အစိမ္းစား။
ကရင္လိုေခၚတဲ့ဟာကို ျမန္မာျပန္ရင္ ... ေခြးေလးေျခရာ တဲ့။

ျပီးေတာ့ .... ငါးဖယ္သုပ္။
အစပ္သီး နည္းနည္းထည့္တယ္။
အစပ္ၾကမ္းေတာ့ ေရကူရတယ္။

ဒါပါပဲဗ်ာ။

မိႈနတို၊ ငါးပိရည္၊ မုုန္ညွင္းျပဳတ္နဲ႔ ပရုပ္ရြက္ျပဳတ္ ေရာထား၊ ပဲဟင္းရည္၊ ပဲသုပ္

ပလပ္စတစ္ေခတ္

ရန္ကုန္ မဂၤလာပဲြတခုအၿပီး ေတြ႔ရတဲ့ အမိႈက္ျခင္းေတြပါ

ေရႊပဲြလာေတြ ဖက္ေပၚ ထမင္း ဟင္း ပံုေကြ်းဟန္တယ္။

မစားခင္ ဖက္ကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္၊ စားျပီးရင္ေတာ့ အဲဒီဖက္ ေတာင္းထဲပစ္ရံုသာ။

ဖက္ေတြၾကားထဲ အမ်ားအျပားေတြ႔ရတာက ေရပုလင္းမ်ားပါ။ ေရႊပဲြလာ ဧည့္ပရိတ္သတ္ကို ေရပုလင္းနဲ႔ဧည့္ခံပံုရပါတယ္။

သာပဲြ နာပဲြ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ဳိးစံုမွာ ေရပုလင္း ပါဝင္မႈက မနည္းမေနာပါပဲ။

ကမၻာတဝန္းမွာ တရက္ကို ေရပုလင္း အသံုးျပဳ လႊင့္ပစ္မႈ သန္းတရာေလာက္ေတာ့ ရိွမယ္ ထင္တယ္။

ေရပုလင္းစက္ရံုတည္ျခင္းဟာ အျမတ္ေသခ်ာတဲ့လုပ္ငန္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီေခတ္ အသံုးမ်ား ေရပုလင္းက ဧည့္ခံေရးအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ လြယ္ကူပါတယ္။ သို႔ေသာ္.. ေျမကမၻာနဲ႔ သတၱဝါေတြအတြက္ေတာ့ ဒီပုလင္းေတြက ဒုကၡေပးပါလိမ့္မယ္။

တခါသံုး ပလပ္စတစ္ပုလင္းသံုးၾကမယ့္အစား တခါသံုးစကၠဴခြက္ သံုးသင့္တယ္။

သံုးဖို႔ တိုက္တြန္းသူေတြ လိုမယ္။ အသံုး တြင္က်ယ္ေအာင္ လုပ္ငန္းရွင္၊ အာဏာပိုင္၊ ပညာေပးသူ၊ မီဒီယာ စသျဖင့္ စသျဖင့္တို႔က ဝိုင္းလုပ္သင့္ပါေၾကာင္း။ 

စားၿပီးရင္ ပန္းကန္ေဆးေပးရတဲ့ဆိုင္

ေျမာက္ဒဂံု နာေရးကူညီမႈအသင္းရံုးထဲ ဖြင့္ထားတဲ့ထမင္းဆိုင္မ်ဳိး ကမၻာေပၚမွာ ရွားလိမ့္မယ္။

ဆိုင္နာမည္က ... ကံေကာင္းေက်ာ္ (ကိုလိုရာဒို) ျမန္မာထမင္းဟင္း ႏွင့္ ထိုင္းရိုးရာ စားစရာမ်ား။

ကိုလိုရာဒို ဆိုတာက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ျပည္နယ္တခုရဲ႕ နာမည္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

နာကူရံုးမွာ ေန႔စဥ္ အလုပ္ဝင္သူ လုပ္အားေပးသူ ၁ဝဝ ေက်ာ္ ရိွတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ဝါးဒီးအတြက္ ဆိုင္ဖြင့္ထားရျခင္းပါ။ ဒါက တတိယေျမာက္ဆိုင္လို႔ ဆိုတယ္။ မဟုတ္ဘူး... ဆိုင္ ၃ ဆိုင္ရိွတာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆိုင္က ၁ ဆိုင္တည္းပါ။ အဲဒီဆုိင္ကို အုပ္ခ်ုပ္သူ/ပိုင္ရွင္ ၃ ႀကိမ္ ေျပာင္းခဲ့ျပီးျပီလို႔ ဆိုလိုျခင္းပါ။
 



ငါးေၾကာ္ခ်က္နဲ႔ အရြက္ ၂ မ်ဳိး။ ေရာင္းေစ်း ၁,ဝဝဝ။
စားၿပီးရင္ ဇြန္း၊ ပန္းကန္တို႔ကို ကိုယ္တိုင္သိမ္း၊ ေဆးေၾကာ။

သက္သာဆိုင္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲေပါ့ေလ။

စားေနက် ေဖာက္သည္ေတြကေတာ့... ေစ်းနည္းနည္း တက္တယ္... ခါတိုင္း ေစ်းႏႈန္းက ၈ဝဝ လို႔ ဆိုတယ္။


ဒီဆိုင္းဘုတ္ကေတာ့ ခုမွ ေရးထားပံုရတယ္။
ဆိုင္းဘုတ္ကို ၾကည့္ညပီး ကတ္သပ္ ေျပာရရင္... ပန္းကန္ မေဆးလည္း ရပါတယ္... သူက ပုဂံလို႔ ဆိုထားတာ မဟုတ္လား)

ကေလးေတြ လူငယ္ေတြအတြက္ သင္တန္းမ်ဳိးစံုလည္း ဖြင့္ထားတယ္၊ သုခကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းလည္း တေနကုန္ ဖြင့္တယ္ ဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြမွာ ဆုိင္လူက်လြန္းတယ္ တဲ့။ လူက်တဲ့ေန႔ဆို လက္မလည္ေအာင္ ခ်က္ရ ျပဳတ္ရေပါ့။ ဆိုင္ခဲြေတြ ရိွလားလို႔ ဟင္းထည့္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို ေမးေတာ့ ... ဒီဆိုင္တခုနဲ႔တင္ အလုပ္ ပိေန ဆိုပဲ။ ကိုလိုရာဒို ဆိုတာ ဘာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ... ဟိုဝိုင္းကို သြားေမးၾကည့္လို႔ ဆိုတယ္။ ကံေကာင္းေက်ာ္ ဆိုတ့ဲသူက အဲဒီဝိုင္းမွာ ရိွမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ ထမင္းစားရင္းနဲ႔ အဲဒီဝိုင္းကုိ တခ်က္ ရိုက္လုိက္တယ္... အဝါေရာင္ဝတ္ထားသူ ထိုင္ေနတဲ့ဝိုင္းဗ်။
 

အဝင္ဝမွာ ေရးထားခ်က္အရ ဆိုရင္... ဟုိတုန္းကေတာ့ ေဆးစရာ မလိုဘူး... သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာ သြားပံုထားရံုပါပဲ။

ဒီနည္းနဲ႔ ပန္းကန္ေဆးၾကေတာ့ ေရပိုကုန္တဲ့ဆိုးက်ဳိးေတာ့ ရိွသေပါ့... ရိွေသာ္လည္း ... ေကာင္းပါတယ္ေလ ... ဒါမွ တန္ဘိုးသင့္ေန႔လယ္စာျဖစ္ေတာ့မွာ။    

မနက္ ေစာေစာဖြင့္တယ္... ညေနဆို ၄းဝဝ အထိ ဖြင့္ ဆိုပဲ။     ။

စိတ္ကူးေကာင္းနာရီ

ေတာင္သူလယ္သမားဂ်ာနယ္တိုက္ ဧည့္ခန္းမွာ ေတြ႔ရတဲ့ နာရီ။

ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတာပဲ။

နာရီအတြက္ စက္ကုိ နံရံထဲ ထည့္ထားရမွာပဲ လို႔ ရုတ္တရက္ ထင္ခ်င္စရာ။ စက္က ေသးေသးေလးပါ။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္က ပလာတာနဲ႔ နင္လားငါလား။

ဒီနာရီျမင္ေတာ့ နာရီစင္ေတြကို သတိရတယ္။

အျမိဳ႕ျမိဳ႕ အနယ္နယ္က နာရီစင္ေတြမွာ နာရီေတြ ရပ္ေနတာ ထံုးစံပဲ။

နာရီစင္က မ်က္ႏွာ ေလးခု ရိွတာ မ်ားတယ္။ နာရီေလးလံုးတပ္မယ္၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ေဒသခံေတြ နာရီ သိရေအာင္ ဆုိတ့ဲ ေစတနာနဲ႔ တြင္းနက္နက္တူး၊ အုတ္ျမစ္ခ်၊ ေလးထပ္တုိက္အျမင့္ေလာက္ လွလွပပ ေဆာက္၊ ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီဝင္လူႀကီးေတြ ျမိဳ႕တက္ျပီး နာရီႀကီးႀကီး ေလးလံုးဝယ္။

ပိုက္ဆံ ကုန္သြားရင္ ေငြရွင္ေၾကးရွင္လို႔ ယူဆရသူေတြဆီက ေတာင္း/အလွဴခံ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အက်ဳိးျပဳနာရီစင္ဖြင့္ပဲြ တခမ္းတနားလုပ္။

တုိင္ကပ္နာရီ၊ လက္ပတ္နာရီ ေပါမ်ားလာတဲ့ေခတ္မွာလည္း နာရီစင္ေတြ ေဆာက္ၾကဆဲပဲ။ 

အျပ ေကာင္းတယ္ေလ။ ဒါႀကီးကုိ ငါ ၾကီးၾကပ္ခဲ့တာ ဆုိျပီး ၾကြားလို႔ရမယ္။ 

ရံပံုေငြကုိ ဘံုးတဲ့ ငနာေတြလည္း ရိွမွာပဲ အနည္းနဲ႔ အမ်ား။

နာရီႀကီးေတြလည္း က်န္းမာေရး ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ပ်က္တတ္တယ္။ 

ပ်က္တဲ့ကိစၥက နာရီစင္ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ နာရီေတြက ရပ္ေနတာ မ်ားတယ္။

ျပင္မရလို႔  ရပ္ထားရတာ ျဖစ္နုိင္သလို ျပင္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရိွလို႔ ရပ္ထားရတာလည္း ျဖစ္နုိင္။ နာရီျပင္ဆိုင္ေတြ ျမိဳ႕တိုင္းမွာ ရိွေပမယ့္ ဧရာမနာရီေတြေတာ့ ျပင္ဆရာတိုင္း မကိုင္နုိင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ အပိုပစၥည္းလည္း ရွားမယ္။

နာရီစင္ ေဆာက္ဖို႔ အရူးထၾကကတည္းက ေတာင္သူလယ္သမားဂ်ာနယ္တုိက္က  ဒီလိုနာရီမ်ဳိး တပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမိရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ေစ်းလည္း မမ်ားဘူး။

ပ်က္ရင္လည္း ျပင္ဆရာေတြ အစြမ္းျပႏိုင္မွာပဲ။

နာရီစင္ေဆာက္ဖို႔ အရူးထသူမ်ားကုိ ဒီလုိ နာရီ တပ္ဖို႔ လက္တို႔ေပးပါ း)

အိမ္နီးခ်င္းေပးတဲ့ ေဒဝါလီ လက္ေဆာင္

 

ဒီဇင္ဘာမွာ ခရစ္စမတ္။
ႏိုဝင္ဘာ ဝန္းက်င္ ဆိုရင္ ေဒဝါလီ/ဒီပါဝလီ။

ျပီးခဲ့တဲ့ ခရစ္စမတ္မွာ အိမ္နီးခ်င္း ခ်င္းကေလးေလးေတြကို ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ ေပးျဖစ္တယ္။
ဒီႏွစ္လည္း ေပးျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဒဝါလီကာလ။ ကိုယ့္ေဘးအိမ္၊ အေပၚအိမ္ ေအာက္အိမ္မွာ ဟိႏၵဴ ကေလးေလးေတြ မရိွဘူး။
ဟိုေန႔က ေဒဝါလီလက္ေဆာင္ ဆိုၿပီး အိမ္ကို ေရာက္လာတဲ့မုန္႔ေတြ စားပစ္လုိက္တာ ေကာင္းမွေကာင္း ဆိုပါစို႔။
ေအာက္ထပ္နားမွာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့သူက လာေပးတာ တဲ့။ သူတို႔က ရံုးခန္းဖြင့္တာ။ အိမ္မဟုတ္။ ဘာလုပ္တဲ့ရုံးမွန္း မသိဘူး။ လိပ္စာကတ္ေတာ့ ပါလာတယ္။ စကၤာပူ ဆိုတာေတာ့ ဖတ္မိလို္က္တယ္။ စကၤာပူနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္တဲ့ရံုး ထင္ပါရဲ႕။

အိမ္က သားႀကီးက စာကေလးေၾကာ္ေတာ့ နည္းနည္း ယူစားတယ္။ သားငယ္က ယူစားရေကာင္းမွန္္း မသိေသးဘူး။

ေဒဝါလီက အိႏိၵယမွာဆိုရင္ တကယ့္ပဲြႀကီးလို႔ ဆိုတယ္။ ဒီကာလမွာ ဟိႏၵဴ၊ ပန္ခ်ာ၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္၊ ဂ်ိန္းဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ မီးထြန္းပဲြေတာ္ေတြ ရိွတယ္ တဲ့။ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို ယဥ္ေက်းမႈ ေကာ္ပီကူးတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ပဲြေတာ္ေတြအေၾကာင္း လိုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ငါတို႔ျမဳိ႕ ငါတို႔ရြာက ေစတီကို ပုဂံဘုရင္ xxxx တည္ခဲ့တာဆိုတ့ဲ စာေတြကို သတိရတယ္။
မီးထြန္းပဲြ၊ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြေတြက ေကာင္းပါတယ္။ စစ္ပဲြေတြထက္ ေငြကုန္ သက္သာတယ္။


ငါတို႔တိုက္မွာ အခန္းေပါင္း ၁၆ ခန္း ရိွတယ္။ ဘာသာေပါင္းစံု ရံုးခန္း လာဖြင့္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္။ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံုနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ ရတာေပါ့ေလ။

အခမဲ့အႀကံျပဳရတာ မတန္လိုက္တာ

မေန႔က ည ၉းဝဝ ေက်ာ္ေတာ့ စကိုင္းနက္ရုပ္သံ စိုက္ပ်ဳိးေရးလိုင္း ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ ၅ဝ ဝန္းက်င္ အမ်ဳိးသမီးက The important of the forest  ဆိုတ့ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တင္ဆက္တယ္။ ပါဝါပိြဳင့္နဲ႔။ သူက သစ္ေတာျပန္လည္ပ်ဳိးေထာင္ေရး၊ ျပဳန္းတီးမႈ ေလ်ာ့ပါးေရး အေၾကာင္းေတြ ေျပာတယ္။ သူ႔တင္ဆက္မႈက အားမာန္ရိွရိွ၊ အားရပါးရ။

သစ္ေတာျပန္လည္ျပဳစုေရးအေၾကာင္း ျပည္ပအေတြ႔အႀကဳံေတြလည္း ပါတယ္။ သစ္ေတာဌာနက ခပ္အအမွ မဟုတ္ဘဲ၊ အမ်ားႀကီး သိေနတာ။ မလုပ္ႏိုင္ေသးတာကေတာ့ စနစ္ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ဖြယ္ရိွ။

သူ႔ရဲ႕တင္ဆက္မႈ အစပိုင္း လြတ္သြားတယ္။ သူ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ကလဲ ဆိုတာ မသိရဘူး။ ေခါင္းစဥ္က အဂၤလိပ္လို ဆုိေသာ္လည္း ေျပာတာကေတာ့ ျမန္မာလို။

အစီအစဥ္သာ ျပီးသြားတယ္… သူ႔နာမည္၊ ရာထူးတို႔ကုိ စာတန္း မထိုး။ ေနာက္ဆံုးတက္လာတဲ့ စာတန္းေတြမွာ ကင္မရာကုိင္သူနာမည္တို႔ ဘာတို႔ေတာ့ ပါတာေပါ့ေလ။

ပရိသတ္ ဘာသိခ်င္လဲ သူတုိ႔ ေသာက္ဂရုစုိက္ပံု မရ သုိ႔မဟုတ္ ဂရုစုိက္ရမွန္း နားလည္ပံု မရတာကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာ။ ၿပိဳင္ဘက္မရိွေတာ့လည္း ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိသာသာ လုပ္ေနရလား မသိ။

နာရီဝက္ဝန္းက်င္ၾကာတဲ့ ဒီလိုတင္ဆက္မႈမ်ဳိးဆိုရင္   ပါဝင္ေဆြးေႏြး ေဟာေျပာသူရဲ႕ အမည္ကုိ မၾကာခဏဆိုသလို စာတန္းထုိးျပရမယ္ ဆုိတာ ရုပ္သံမီဒီယာသင္တန္းရဲ႕ ပထမေန႔ေလာက္မွာ သင္ယူၾကရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ရုပ္သံၾကည့္ပရိသတ္ဆိုတာ မွတ္သားနိုင္စြမ္း အကန္႔အသတ္ရိွမယ္၊ အစအဆံုး ၾကည့္ခ်င္မွ ၾကည့္မယ္ေလ။

စာတမ္းရွင္/တင္ဆက္သူနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ မိတ္ဆက္မေပးတာဟာ စကိုင္းနက္က အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ေတြ ေပါလြန္းလို႔ တင္ဆက္မႈ အစအဆံုး လႊင့္ေပးေနတာ။ မၾကာခင္မွာ ဒါကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထပ္လႊင့္အံုးမွာပဲ။

အခမဲ့အႀကံျပဳရတာ မတန္လိုက္တာ။   ။

Prisma သံုးျပီးၾကျပီလား

ဓာတ္ပံုကေန ပန္းခ်ီကားပံုအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ အက္ပ္ တခု ျဖစ္တဲ့ Prisma ကို အႀကီးအက်ယ္ လူႀကိဳက္မ်ားေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ The Ladies ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာ ေဆာင္းျဖဴ ရိုက္ကူးေပးပို႔တဲ့ ခပ္လန္းလန္းပံုကုိ ပံုေျပာင္းပစ္လုိက္တယ္။
ကြန္ျပဴတာထဲ အသင့္ရိွတဲ့ ACDSee 17 ကို သံုးျပီး ေျပာင္းတာပါ။ ဘယ္လိုလဲ...ပုိၾကည့္ေကာင္းသြားသလား၊ ပိုျပီး ရယ္စရာျဖစ္သြားသလား။

တျခားသူေတြလုပ္တုိင္း လုိက္လုပ္မေနနဲ႔လို႔ အျပစ္မတင္ေစခ်င္ဘူး။ ကမၻာတလႊား လူႀကဳိက္မ်ားေနေတာ့ ကုိယ္လည္း လုိက္ပါစီးဆင္းၾကည့္ျခင္းပါ။ ကုိယ့္လို လုိက္ပါ စီးဆင္းသူေတြ ေန႔စဥ္ တသန္းေက်ာ္ တုိးလာ ဆုိပဲ။ သတင္းေတြမွာ ေရးထားတာ။

ဂ်ပန္မွာ ျဖန္႔ဖို႔ျပင္၊ ကေနဒါမွာ ျပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းအတြင္း ျဖန္႔လုိက္တဲ့ Pokemon Go  ကုိ သဲသဲလႈပ္ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာပဲ ဒီနည္းပညာကို လူႀကိဳက္မ်ားေနတာပါ။ လိုင္းလည္း မတူဘူးေလ။
(ဒီေန႔ မနက္ျဖန္ ဂ်ပန္မွာ ျဖန္႔ဖို႔ ျပင္ေန ဆုိေပမဲ့ ရက္ေရႊ႕မယ္လို႔ သတင္းတပုဒ္မွာ ဖတ္လုိက္ရျပန္တယ္။)

ဓာတ္ပံုအထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြက  Instagram ထက္ ပုိျပီး စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေကာင္း၊ သံုးရလြယ္သလိုမ်ဳိး  သတင္းေတြမွာ ေရးထားတယ္။ အႀကံတူ ေနာက္လူသာစၿမဲ ဆုိရမလား။

ဘယ္လို ပန္းခ်ီပံုေျပာင္းမလဲဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ ၃၃ မ်ဳိး ရိွတယ္ ( ပံုတပံုတည္းကိုပဲ မတူညီတဲ့ဟန္ ၃၃ မ်ဳိး လုပ္နုိင္တယ္) ဆိုပဲ။ ႀကိဳက္ခ်င္စရာေပါ့။

ပန္းခ်ီဆရာေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီးလုပ္ရတဲ့အလုပ္ကို ဖုန္းထဲမွာ ခလုတ္ေလး ပြတ္ရံုနဲ႔ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ျပီးစီးတာမ်ဳိးက စမတ္ဖုန္းနဲ႔ အထာက်ေနသူအႀကဳိက္ ဆုိပါစို႔။
လွ်ပ္တျပက္အတြင္းဖန္တီးျခင္းအလုပ္ကို စမတ္ဖုန္းသမားေတြႀကဳိက္ၾကတာလည္း အျပစ္မဆိုသာဘူး။ မႀကဳိက္ဘူးဆုိမွသာ အႏုပညာအျမင္ေခါင္းပါးလြန္းသူအျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္တာ။

အႏုပညာပါတဲ့ နည္းနာေတြကို ႏွစ္သက္ျခင္းဟာ ႀကဳိဆိုခ်င္စရာ မဟုတ္ဘူးလား။

အိုင္ဖုန္းသမားေတြပဲ လက္ေဆာ့ႏိုင္တဲ့ ဒီနည္းနာက တျခားစမတ္ဖုန္းေတြမွာ ထည့္သံုးလို႔ မရေသးဘူး တဲ့။
အေကာင္းဘက္က ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ... အခ်ိန္ကုန္ သက္သာတာေပါ့ကြာ း)

အအိပ္ၿပဳိင္တဲ့ ညီအစ္ကို နဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ အေရးအသား

ဒီမနက္ အငယ္ေကာင္နဲ႔ အႀကီးေကာင္ အအိပ္ၿပိဳင္ေနၾကတာေလ။

အငယ္ေကာင္ ႏိုင္မွာပါ။

အငယ္ေကာင္က ေမလလယ္မွာ ေမြးတယ္။ လာမယ့္ ၁၆ ရက္ေန႔ဆို ၁ လ ျပည့္ ျပီ။
၁ လ ျပည့္ ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ဘာေကြ်းရင္ ေကာင္းမလဲ။ အဲဒီေန႔က စေနေန႔။ မိတ္ေဆြေတြ လာနုိင္ပါ့မလား။ အိမ္ကလူေတြေရာ ခ်က္နိုင္ပါ့မလား။

  ဟုိေန႔က သူ႔နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ မတ္လလယ္လို႔ မွားေရးမိတာ။ က်ေနာ့္ အယ္ဒီတာက ေထာက္ျပမွ အဲဒီအမွား ေတြ႔ရတာ း)

အငယ္က က်န္းမာပါတယ္။ အိပ္တယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ ေအာ္ငိုတယ္။ ျပန္အိပ္ခါစ ဆိုရင္ တခ်က္ ၿပဳံးတယ္ သူ႔အကုိလိုပဲ။

သူ႔ေမေမကေတာ့ အလုပ္အမ်ားဆံုးအမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ေနတာေပါ့။
အလုပ္မ်ားရတဲ့အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ မေန႔က ေစ်း၀ယ္ထြက္တာမ်ဳိးလည္း ပါမွာပါ း) ကေလးအတြက္ လုိတာေတြ လုိက္၀ယ္ရမယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။

ရာထူးတက္လာေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းပဲ အႀကီးေကာင္က နည္းနည္း ဆုိးသြမ္းလာတယ္။ သူ နာမည္ေျပာင္တခု ထပ္ရတယ္။ လူဆုိးႀကီး။
ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ သိပ္မ်ားလာတယ္။ အရုပ္ေတြ ထပ္၀ယ္ခုိင္းတာမ်ဳိးေလ။

သားႏွစ္ေယာက္အေဖ ျဖစ္ရတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဇာနည္ဝင္းႏွင့္သားမ်ား ဆုိတ့ဲ နာမည္နဲ႔ ဆုိင္ေတြ ဘာေတြ ဖြင့္လို႔ရျပီ။
အခုေတာ့ သားမ်ားရဲ႕ေဖေဖလည္း အိပ္ေရး သိပ္မဝ။ မနက္က အိပ္ယာထေနာက္က်လို႔ ရံုးတက္ နည္းနည္းေနာက္က်။
ဘယ္ကုိမွလည္း သြားမလည္ျဖစ္။
-----------------------------------

စေနေန႔ကေတာ့ နာေရး ပုိ႔ျဖစ္တယ္။ ကိုမင္းႏိုင္ နာေရး။
ေၾကာင္ေတြ ေခြးေတြကုိ ခ်စ္တဲ့ နုိင္ငံေရးသမား၊
ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ကာလအေတာ္ၾကာၾကာ ေျပးလႊားေနထိုင္ခဲ့တဲ့ နုိင္ငံေရးသမားပါ။
သူရွင္သန္ေနတုန္းက သူ႔ကုိ သူ႔မိသားစု မပိုင္ဆိုင္သလုိမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မယ္။
နာေရးမွာလည္း သူ႔မိသားစုရဲ႕ က႑ ေပ်ာက္သလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈက သူ႔ကုိသာမက သူ႔နာေရးကုိပါ သိမ္းပိုက္လုိက္တယ္လို႔ တင္စားျပီး ေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္။
မိတ္ေဆြေတြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြ အဖဲြ႔အစည္းေပါင္းစံုက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ သူ႔နာေရးမွာ စုေဝးၾကတယ္။
စ်ာပနအခမ္းအနား အခ်ိန္ယူ က်င္းပၾကတယ္။ သူ႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳၾကတယ္။ လြမ္းဆြတ္ၾကတယ္။ ဂူသြင္းၾကတယ္။ အမွတ္တရအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ၾကမယ္။ သတိရၾကမယ္။
လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ တစ္ခုထက္ ပုိၿပီး ကဲြေနေပမယ့္ သူ႔နာေရးကုိေတာ့ ကဲြေနတဲ့သူေတြ စုေဝးျပီး လုပ္ၾကတာကုိ သူျမင္ရင္ ဝမ္းသာမယ္ ထင္တယ္။
-------------------------------------

မေန႔က တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ နားနားေနေန ေနတ့ဲအခိိ်န္ ပိုရတယ္။
လခစားအလုပ္ကုိ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ သေဘာက်တယ္။
ကုိယ္ပိုင္အလုပ္ဆိုရင္ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္ ရိွခ်င္မွ ရိွမယ္ေလ။
ပိတ္ရက္မွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္။ ကုလားကား။ အင္မတန္ေကာင္း။ ကုလားျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္သြားတယ္။
အိႏိၵယ - ပါကစၥတန္နယ္စပ္မွာ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကေလးကုိ ေနရပ္ရင္း ျပန္ေရာက္ေအာင္ လူရုိးလူေျဖာင့္ႀကီးတေယာက္က ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ပညာေပးကား။ သူက ဟာႏုမာန္ကုိ ကုိးကြယ္တယ္။ ေမ်ာက္ေတြ႔တုိင္း လက္အုပ္ခ်ီေတာ့တာပဲ။
--------------------------------------

ဒီေန႔ ရံုးျပန္တက္တယ္။
မႏၱေလးမွာ ဘီဘီစီသတင္းေထာက္ ကုိေနလင္း ေထာင္သံုးလ ခ်ခံရတဲ့သတင္း တက္လာတယ္ း(
--------------------------------------

ေနာက္ထပ္ သားတေယာက္

ဒုတိယေျမာက္ သားတေယာက္ မတ္လလယ္မွာ  ေမြးပါတယ္။
မိခင္နဲ႔ ကေလး က်န္းမာ၊ အဆင္ေျပ။

ပထမေျမာက္သားတုန္းက ခဲြေမြးတာ။ ဒီတေယာက္ကုိေတာ့ သဘာဝအတုိင္း ေမြးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ မိခင္ရဲ႕ဆႏၵ ျပည့္ဝပါတယ္။
ေတြ႔ခဲ့တဲ့ဆရာဝန္မ်ားကေတာ့ ခဲြဖို႔ မဲေပးၾကတယ္။

အသက္လည္း သိပ္မႀကီးေသးဘူး... ၿပီးေတာ့ ခဲြထားတာလည္း ၄ ႏွစ္ ရိွၿပီ ဆုိတာကေတာ့ အားသာခ်က္ေတြေပါ့ေလ။

ကေလးက ၈ ေပါင္ ျပည့္ဖို႔ ၁ ေအာင္စ လို။
အမည္ မေပးရေသး။

အမည္ သူ႔ေမေမ ေပးပါေစ။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ေပးဖို႔၊ ရွည္လ်ား ေပမမ်ားဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆုိခ်င္တယ္။
ျမန္မာနာမည္ေပးေစခ်င္တယ္။
ျမန္မာအမည္ မဟုတ္ရင္ စာသင္ခန္းထဲ အႏိုင္က်င့္ခံရမလား စုိးရိမ္လို႔ပါ။

ကေလးက က်န္းမာတယ္ ဆုိေပမဲ့ မ်က္ႏွာ နည္းနည္း ဝါတယ္။
ဆရာဝန္က လုိလုိမယ္မယ္ စစ္ေပးပါတယ္ - ေဆးရံုမွာရိွတုန္း ဖေနာင့္ေဖာက္ျပီး ေသြးယူစစ္တာ ႏွစ္ခါ - အေျဖက က်န္းမာ၏ တဲ့။
ေမြးျပီး တပတ္ျပည့္ခ်ိန္ ခ်ိန္းထားတဲ့အတုိင္း သြားျပေတာ့ မ်က္ႏွာ ဝါေနတုန္းဆိုေတာ့ ဖေနာင့္ ထပ္ေဖာက္ျပန္တယ္။ သူနာျပဳက ဖေနာင့္ကေန ေသြးယူတာ ၂ မိနစ္ေလာက္ ၾကာတယ္၊ မကြ်မ္းက်င္တာလား ျပာယာခပ္တာလား မေစ့စပ္တာလား မသိ၊ လွမ္းျမင္ေနရတယ္၊ မွန္နံရံျခားေပမယ့္ ကေလးငုိသံ ၾကားေနရလို႔ စိတ္မေကာင္းဘူး။
ေသြးအေျဖ တနာရီအၾကာမွာ ထြက္လာတယ္၊ ပံုမွန္ပါပဲ တ့ဲ။

ဒီေန႔လည္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ခ်ိန္္းထားျပန္တယ္။
ဖေနာင့္ထပ္ေဖာက္ဖို႔ေျပာရင္ေတာ့ ျငင္းလုိက္မယ္။

ကေလးပံု ခ်က္ခ်င္း မတင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းက ေဆးရံု လာၾကည့္ၾကမွာစုိးလုိ႔ပါ။ သိတ့ဲအတုိင္းပဲ... ရန္ကုန္မွာက သြားေရးလာေရး ခက္တယ္၊ အခ်ိန္လည္း ဆင္းရဲၾကတယ္ မဟုတ္လား။     ။

ကေလး ၄ ႏွစ္ျပည့္

မနက္ပိုင္း မူႀကဳိေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ကမၻာမေၾကသီခ်င္းနဲ႔ အစျပဳတယ္။

ကေလးေက်ာင္းပို႔ျပီး ရံုးေျပးတက္။ ရံုးက ၂ ေယာက္ ေနျပည္ေတာ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သဘင္ ေရာက္ေန။ သူတုိ႔ခရီးစဥ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္သဘင္ေၾကာင့္ ရံုးမွာ အလုပ္က အမ်ားသား။ အလုပ္မ်ားလို႔ သတင္းအစည္းအေဝးေတာင္မွ ေနာက္က်ျပီးမွ လုပ္ျဖစ္တယ္ - ညေနမတုိင္ခင္မွ လုပ္ျဖစ္....။

ထမင္းစားခ်ိန္က်ေတာ့ မူႀကဳိေက်ာင္းကုိ ျပန္ေျပး။
၄ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ကုိ တက္ေရာက္။
ဘတ္ေဒးကိတ္စားပဲြမွာ တျခားကေလးေတြ မထုိင္ရဘူး။ ဘယ္ထုိင္ရမလဲ...ဖေယာင္းတုိင္မႈတ္တ့ဲအခြင့္အေရး ေမြးေန႔ရွင္ပဲ ရမယ္ေလ။ ဒီဦးထုပ္လည္း ေမြးေန႔ရွင္ပဲ ေဆာင္းရတယ္။ က်န္တ့ဲ ကေလးေတြက ဆရာမေတြ စကားနားေထာင္ - တျခားစားပဲြမွာ သီခ်င္းဆုိဖို႔ ထုိင္ေစာင့္။ ဟက္ပီဘတ္ေဒးသီခ်င္း။

 

ဆုိၾကမယ္အစီအစဥ္ျပီးေတာ့ စားၾကမယ္ အစီအစဥ္ေပါ့ကြာ။ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္ စုစုေပါင္း အေယာက္ ၃ဝ အတြက္ ၾကာဆံေၾကာ္။ ကိတ္မုန္႔ကေတာ့ ေန႔ခင္း တေရးတေမာအိပ္ျပီးခ်ိန္မွ သံုးေဆာင္ဖို႔ ဆုိျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ သိမ္းထားတယ္။

ေက်ာင္းမွာေတာ့ အိေျႏၵရရ စားသံုးသူေပါ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲဒီ အိေျႏၵက ေက်ာင္းမွာ က်န္ခ့ဲပါေလေရာ။  စားျပီးတာနဲ႔ ေရေသာက္ျပီး အိမ္ခန္းထဲ သြားတန္းစီအိပ္ၾက။ သူတုိ႔အိပ္ဖို႔ျပင္ခ်ိန္မွ ေက်ာင္းသက္ရင့္ကေလးေတြ၊ အေျပာနဲ႔ အေဆာ့ ေရွ႕ေျပးတဲ့ ကေလးေတြ စားရမယ့္အလွည့္။
အဲဒီလို ၂ ပိုင္း ခဲြထားမွ ဒီကေလးေတြကုိ ထိန္းရလြယ္မယ္ ထင္တယ္။ အငယ္ေတြ စားေနတုန္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာ့တ့ဲ ကေလး ၄ ေယာက္ ဒဏ္ေပးခံရတယ္။ အခန္းေထာင့္ေတြမွာ မတ္တပ္ရပ္ရတ့ဲဒဏ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒဏ္ေပးခံရလဲ ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ နားလည္ေအာင္ ဆရာမႀကီးက ခပ္ေအးေအး ဆံုးမတယ္။

အိမ္ကေကာင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဒဏ္ေပးခံရမလဲ မသိ။

ညေနဘက္ ဆူးေလပန္းၿခံမွာ ေမြးေန႔ရွင္ကုိ လႊတ္ထားေပးတယ္။ ဒီေကာင္ ေလွ်ာက္ေျပးတယ္။ ဒီညေန ပန္းၿခံပိတ္တာ နာရီဝက္ေနာက္က်တယ္။ ၆း၃၀ မွ ပိတ္တယ္။ ခါတုိင္း ၆းဝဝ ဆို ပိတ္ျပီ။

၀ယ္ေပးတ့ဲ ေလယာဥ္ရုပ္နဲ႔ ေက်ာက္တုိင္နားက လမ္းေဘးမီးတုိင္မွာ ခဏ နားေနတ့ဲ ေမြးေန႔ရွင္ပံုေလ။

ေရႊတိဂံုသြားဖို႔ ေမြးေန႔ရွင္ ေမေမက လွမ္းေခၚလို႔ ရံုးကေန ၅း၄၅ မွာ ဆင္းျပီး ပန္းၿခံ ေျပးရတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေရႊတိဂံုကုိ ေနာက္တပတ္မွ သြားဖို႔ သူ႔ကုိ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး ပညာေပးရတယ္ း)

ေမြးေန႔ရွင္က အခု ည ၉း၃၀ ခါနီးအထိ ေဆာ့ေကာင္းတုန္း။