Καιρός για "ρεθίνκ" και τους ΄Ελληνες Ειδικούς
Κώστας Κασσιός
PhD Landscape Architect-Forester
Univ. of Wisconsin –Madison
Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
Είναι αξιοσημείωτο ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μια ολοένα
αυξανόμενη στον τόπο μας επίθεση -με την καλή έννοια πάντοτε- από λαμπρά
ονόματα του διεθνούς χώρου της
Αρχιτεκτονικής , του Πρασίνου και του Καλλιτεχνικού ,που βάλθηκαν να μας
'ξαναθυμίσουν' (ρεθίνκ) τον τόπο μας.
Στην αρχή φέραμε τον Καλατράβα με τα αρχιτεκτονήματά
του που μας ξαναθύμισε την 'εποχή του
σιδήρου' ,και που τώρα σκουριάζουν αβοήθητα, για να έρθει και ο αναμορφωτής της
Βαρκελώνης (Αθεμπίγιο) για να σχεδιάσει τις νέες λειτουργίες στο Ελληνικό -που ευτυχώς αφού
πήρε την αμοιβή του- το έργο .. ξεχάστηκε. Μετά ήρθε το μεγαλόπνοο σχέδιο του
Φαληρικού 'Λόφου' που σχεδιάζεται για να
ανοίξει το ... θαλάσσιο μέτωπο προς την πόλη αλλά πως(;) με το λόφο μπροστά
και το γυάλινο καπέλο από πάνω του. Ύστερα ξαναθυμηθήκαμε την Αθήνα (rethink Athens) με την πεζοδρόμηση και το
βουλεβάρτο της Πανεπιστημίου με τα ολόφρεσκα αυτοποτιζόμενα δένδρα και θάμνους με το υπόγειο βρόχινο πεντακάθαρο(!) νερό (ολλανδικής πατέντας) και μόλις τώρα στις μέρες μας έσκασε καινούργιο άλλο "ξαναθύμισμα" τούτη τη φορά από Γαλλία
μεριά και λίγο Αγγλία για 'ρεθίνκ' τον Εθνικό Κήπο!
Μα επί τέλους θα σοβαρευτούμε κάποια φορά σε τούτο τον τόπο; Χάθηκαν οι Έλληνες Αρχιτέκτονες, Μηχανικοί, Αρχιτέκτονες Τοπίου , Καλλιτέχνες
ανοιχτών χώρων που με τις ιδέες τους θα μας ξαναθύμιζαν την πόλη και τον τόπο
όπως θα ταιριάζει να είναι στον
πολιτισμό μας , στην ιστορία μας, στο κλίμα και στη φύση μας και που αυτοί τα
ζούν και τα γνωρίζουν πολύ καλλίτερα από τους ξένους διαπρεπείς που τα
γνωρίζουν μόνο από τη βιβλιογραφία; Ο Εθνικός Κήπος δεν χρειάζεται ΄φυγές θέας'
προς την Ακρόπολη και ούτε άλλους φοίνικες στην είσοδό του.Χρειάζεται οικολογικό
φρεσκάρισμα και συστηματική ανόρθωση και αναγέννηση της βλάστησής του πριν είναι αργά και
θρηνήσουμε από ανεμορριψίες θύματα από την πτώση των σαπισμένων δένδρων . Τα
καλλιτεχνήματα στον Εθνικό Κήπο δεν θα προσθέσουν πολιτισμό σε περιπατητές
Αθηναίους και μη πεινασμένους από τη λιτότητα, αλλά μόνο οργή.
Καλόν θα ήταν οι δωρητές των μελετών και έργων να
κατευθυνθούν και να επισκεφτούν κάποια σχολεία της πόλης που τα δένδρα του
ελάχιστου κήπου καθημερινά ξεριζώνονται
και εκεί να χαρίσουν τις δωρεές τους και αν χρειάζονται αναπλάσεις και
βελτιώσεις στο περιβάλλον και στη φύση των πόλεών μας υπάρχουν ακόμα πολλοί και
άριστοι Έλληνες επιστήμονες και καλλιτέχνες που θα μας κάνουν να ξαναθυμηθούμε
τα νιάτα μας, την πόλη μας και την ελληνικότητά μας που κινδυνεύουμε να τη χάσουμε.
