De laatste challenge van deze zomervakantie is geen moeilijke, gelukkig.
Dit blogberichtje is er zelfs eentje dat ik kan schrijven vanuit een ander land, en dat doe ik dan ook. :)
Ik schreef
eerder al eens waar ik allemaal dankbaar voor ben, en eigenlijk is daar nog niets aan veranderd. Graag doe ik toch nog een aanvulling.
Ik ben dankbaar voor het feit dat we op reis kunnen. We hebben ervoor moeten sparen en het was niet gemakkelijk, maar nu zitten we toch maar mooi met z'n viertjes in een all-in vijfsterrenhotel in Turkije.
Ik ben dankbaar dat er een jongen mijn zoontje naar boven trok toen die zonder bandjes besloot even in het water te gaan toen we een paar weken geleden een boottochtje deden op de Biesbosch. In alle emotie (ik dacht echt dat we hem kwijt waren) heb ik die jongen niet genoeg bedankt, maar oh dankjewel, jongen! Met heel mijn hart, dankjewel!
Ik ben dankbaar omdat wij het gemakkelijk hebben. We moeten geen uren stappen om water te gaan halen, of met 9 mensen in 1 huis wonen om de kosten te drukken. We moeten niet vluchten uit ons land omdat er oorlog is en ergens anders helemaal opnieuw beginnen waar je je verre van welkom voelt.
Ik ben dankbaar voor het feit dat mijn papa de eerste 2,5 jaar van mijn leven bij mij thuisbleef en mij een aantal belangrijke dingen leerde. Ik ben dankbaar voor mijn papa, tout court.
Ik ben dankbaar voor het feit dat ik twee gezonde kinderen heb. We hebben al een paar logeerpartijtjes in het ziekenhuis achter de rug met onze kids (longontsteking, nierontsteking, niet meer willen eten...) maar gelukkig waren die dingen allemaal van voorbijgaande aard en moeten we niet om de zoveel tijd nog es op controle, binnen voor behandelingen, enz.
Ik ben dankbaar voor een partner die mij neemt zoals ik ben, met goede en minder goede kantjes.
Ik ben dankbaar voor de warmte van de zon.
Ik ben dankbaar omdat ik leuke collega's heb, waarvan er een deel al uitgegroeid zijn tot vrienden voor het leven.
Ik ben dankbaar voor het feit dat ik werk heb. Dat is in het onderwijs geen evidentie meer, helaas.
Ik ben dankbaar voor mijn vakantiedagen. Er wordt veel over gelachen en gezwansd en er wordt ook vaak kritiek op gegeven, dat die van het onderwijs zoveel vakantie hebben. En ook al ben ik de meeste vakanties ook wel aan het werk voor school, in de grote vakantie bijvoorbeeld geef ik grif toe dat ik ook zes weken vakantie neem. En daar van geniet, heel hard!
Ik ben dankbaar voor élke reactie op mijn blog. Als iemand de moeite neemt om een commentaar te typen, vind ik dat altijd geweldig.
Ik ben dankbaar dat ik kan naaien. Dat ik mijn eigen kleren en die van mijn kinderen kan maken, naar mijn / onze eigen goesting en dat ik zodoende een creatieve uitlaatklep vond die uitgroeide tot een echte passie.
Ik ben dankbaar voor het enthousiasme van de blogsters die al eens naar een blogmeet kwamen en het enthousiasme van zij die al eens meededen (of vanaf morgen zullen meedoen) met een Sew Challenge. Het feit dat mijn ideeën bij andere mensen als positief worden onthaald, maakt van mij een gelukkig mens.
Ik ben dankbaar voor het feit dat Stephanie deze challenge op poten zette, en ons zodoende een stapje dichter bij een perfect leven probeerde te brengen. Of dat lukte, dat lees je volgende week! ;-)
