Το Ευγενές Σπορ του Debate και τα Λογικά Σφάλματα

Αν το συγκεκριμένο σπορ επρόσφερεν οποιανδήποτε χρηματική αποζημίωση, ακόμα τζιαι για μετρίου έως κακού βεληνεκούς σχολιαστές όπως moi, έθθα έκαμνα τίποτε άλλον, τόσο μου αρέσκει να ακούω τη φωνή μου ή να θκιαβάζω τες αρλούμπες μου. Αλλά κάθε καλός, έστω τζιαι ερασιτέχνης debater θα έπρεπε να έσιει υπόψη του τα εξής, επονομαζόμενα Λογικά Σφάλματα, ώστε να τα αποφεύγει ο ίδιος τζιαι να τα καυτηριάζει όταν τα αντιμετωπίζει από άλλους, "αντιπάλους" στη συζήτηση. Ειδικά κάτι αχώνευτους/ες που οφείλεις να τους βάλλεις στη θέσην τους (ονόματα εν λαλούμεν, υπολείψεις εν θίγουμεν).

Πριν τα αναρτήσω για να τα απολαύσετε, πρέπει να τονίσω ότι είναι "κλεμμένα" που το υπέροχον fb blog των Cyprus Freethinkers, επιμελημένα από τον φίλτατον τζιαι ηγέτην Κυριάκον "Papzee" Παπασπύρου. Ενδέχεται δε να τα βελτιώσει ακόμα παραπάνω. Για την ώραν, enjoy!

Stay cool and Keep rocking!!!

Αισιόδοξος μέχρι αηδίας...

Ανέκαθεν υπήρξα αισιόδοξος ανθρώπος (ή σκύλος, αναλόγως οπτικής γωνίας) . Και αυτό παρά τους κατά καιρούς "πάτσους" που δέχτηκα και δέχομαι από τη ζωή και τους ανθρώπους.

Δύο παραδειγματάκια, που τόσο λατρεύω, από δύο τέτοιους "πάτσους" που ποσώς πέτυχαν να τσαλακώσουν το διάχυτον του αιθεροβάμωνα μέσα μου.

Πριν καμμιά δεκαριά χρονάκια χρωστούσα το τελευταίο μάθημα στο πολυτεχνείο, τον Κλασσικό Αυτόματο Έλεγχο, μάθημα που είτε τα έκανες όλα σωστά είτε όλα λάθος (σφάλμα ίσον καταστροφή στην ηλεκτρολογία όπως μάθαμε άλλωστε εσχάτως και στο Μαρί). Ολόκληρη εξεταστική δηλαδή και μήνες πριν είχα μόλις ένα μάθημα να μελετήσω και να περάσω. Πάω λοιπόν στην εξέταση νιώθοντας πολύ έτοιμος. Τελειώνω ολόκληρο το γραπτό και βγαίνω έξω αισιόδοξος για τουλάχιστον το "5" (/10) και ότι πάω μάλλον και για βαθμό. Μάλιστα κάλεσα και τους γονείς να ετοιμαστούν για την ορκωμοσία τον Οκτώβριο που ακολουθούσε. Δυό εβδομάδες (!!) μετά, ψάχνω εναγωνίως το όνομα μου ανάμεσα στις δεκάδες που χρωστούσαν το μάθημα. Το βρίσκω, μαζί και το βαθμό μου: "2". Μόνο αν το νιώσατε ποτέ θα καταλαβαίνατε τι ένοιωσα εκείνη τη στιγμή. Λίγους μήνες μετά το πέρασα με "7,5". Δεν μόυ πέρασε από το μυαλό ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ, αν και ήμουν τυχερός, είχα συμπαράσταση (ξέρει αυτή...).

Το δεύτερο παράδειγμα έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα, λίγο πριν φύγω για Ελλάδα για σπουδές το '94. Μαζί με κολλητό είμαστε στο "Αντώνης Παπαδόπουλος", όπου η Ανορθωσάκκα προηγείται με 5-0 της τότε ΕΠΑ, ενώ στο "Τσίρειο" την ίδια ώρα ο Απόλλωνας υποδέχεται την Ομόνοια και με ισοπαλία ή ήττα χάνει το πρωτάθλημα σε μας, το οποίο δεν είχαμε γευτεί ποτέ μέχρι την τότε ζωή μου (το τελευταίο το είχαμε πάρει το '63). Λίγο πριν το τέλος των δύο αγώνων, ο κόσμος είναι βουβός, όλοι στα ραδιοφωνάκια και ακούουν το αποτέλεσμα του άλλου αγώνα, που είναι ισόπαλος λίγα λεπτά πριν το τέλος. Η αισιοδοξία μου έντονη, πρέπει να κρατήσει η Ομόνοια. Στην εκπνοή ο Χαρίτου παίζει βόλεϊ με το φάουλ του Σπόλιαριτς τζιαι το πρωτάθλημα κάμνει φτερά για άλλη μια φορά.

Ε, λοιπόν, επιάμεν το τον επόμενο χρόνο τζιαι άρκεψεν τζιαι η δυναστεία μας της περιόδου 1995-2008! Βέβαια εχρειάστηκεν να φύω που την Κύπρο για να βάλουμεν μπρος αλλά χαλάλιν.

Έτσι λοιπόν, όταν του χρόνου με το καλό φέρει ο Συντρόφιας δημοψηφίσματα, ως την ώραν που θα φκει η κάλπη για το "ναι" ή "οϊ" εγώ θα είμαι αισιόδοξος! Μέχρι αηδίας.....

Stay cool and keep rocking!!!

Για δες καιρό που διάλεξες, μάνα να με γεννήσεις...

Η μέρα των γενεθλίων μου είσιεν ανέκαθεν πολλά αρνητικά στοιχεία. Ας πούμεν, ήταν μες στη μέση του καλοτζιαιρκού τζιαι εν εμπορούσα να καλέσω φίλους/ συμμαθητές, οι μισοί ελείπαν (μάνα μου ρεεεε ο καημένος).

Αλλά το πραγματικά μεγάλον πρόβλημαν ήταν η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα", τα εμβατήρια στο ράδιο, οι εκπομπές στο ΡΙΚ (μόνον ΡΙΚ είσιεν να δεις ως τα τέλη των eighties, τζιαι τζείνον που τες τέσσερις το απόγευμαν τζιαι μετά), ούλλα περί του προδοτικού πραξικοπήματος τζιαι της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Κάθε χρόνον το ίδιον ποίημαν, σειρήνες αντί για happy birthday. Τζιαι συνεχίζουμεν ως σήμερα, 37 χρόνια ρέμαλος, κανεί πιον σιόρ.

Αει στον πελάν, φέτος επροσθέσαμεν τζιαι την τραγωδία του Μαρί για να "μαυρίσει" τζ' άλλον η κατάσταση.

Γι'αυτό σας παρακαλώ, του χρόνου τον Μάιο που θα έρτουν τα δημοψηφίσματα, αν είσαστε στο παρά τσακ να ψηφίσετε "όϊ" (ήντα πράμαν;;;;), σκεφτείτε τζιαι τον καημένον τον Γούφην που θέλει επιτέλους να πιει τες μπυρούες του στα γενέθλια του χωρίς να ακούει σειρήνες τζιαι πένθιμα εμβατήρια ούλλη μέρα τζι'ούλλη νύχτα!

Pretty, pretty pleeeeeeeease!!! Ψηφίστε "ναι", αν μη τι άλλον για μέναν!! Θέκιου!!

Stay cool and keep rocking!!