Με το παραπάνω παράδειγμα των πηγαδιών, και χρησιμοποιώντας την μέθοδο της αφαίρεσης (abstraction), που είναι μια φιλοσοφική κατηγορία, προσπάθησα μέσα σε λίγες γραμμές να συμπυκνώσω όλη τη θεωρία της υπεραξίας που με τόση εκπληκτική σχολαστικότητα και ακρίβεια περιγράφει ο Μαρξ (Κεφάλαιο, 1ος Τόμος, σελ. 190-211). Γράφει στο ίδιο τόμο ότι « ως αξίες, όλα τα εμπορεύματα είναι μόνο ορισμένες μάζες στερεοποιημένου χρόνου εργασίας ». Στο παράδειγμα με τα πηγάδια απλώς ο στερεοποιημένος χρόνος εργασίας εμφανίζεται σαν …υγροποιημένος, ας μου το συγχωρέσουν αυτό οι αναγνώστες. Επίσης ας μου συγχωρήσουν ότι την προσέγγιση της εννοίας της υπεραξίας την εξετάζω αρχικά όχι με την παράμετρο της παράτασης της χρονικής διάρκειας (του αναγκαίου χρόνου και της υπερεργασιας), αλλά με μια πιο σύνθετη έννοια, της ποσότητας εργασίας εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος που είναι αναγκαίος για την παραγωγή (και αναπαραγωγή) του προϊόντος που λέγεται εργατική δύναμη εντός του κανονικού οκταωρου.
Κεφάλαιο Τέταρτο
Το κράτος και... «Το φορολογικό εφ' άπαξ»
Ένα από τα πιο βασικά στοιχεία μιας Οικονομίας, μετά τις σχέσεις ιδιοκτησίας, είναι νομίζω το Φορολογικό Σύστημα. Αν ένα σύστημα (και αυτό ισχύει για όλες τις επιστήμες) δεν είναι θεωρητικά, φιλοσοφικά τεκμηριωμένο είναι αδύνατη και η πρακτική του εφαρμογή. Αυτό συμβαίνει με το φορολογικό.
Δεν υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε και ένα διαφορετικό, κι αυτό γιατί μερικοί θεωρούν, ότι το φορολογικό έχει περισσότερο πρακτικό σκοπό, κάτι δηλαδή σαν αρπαχτη, να λύσει άμεσα και γρήγορα ορισμένα προβλήματα της τρέχουσας Οικονομίας, χωρίς ποτέ να σκεφτούν αν αυτή η λύση είναι και θεωρητικά σωστή η Μαθηματικά τεκμηριωμένη . Αυτό συμβαίνει σε όλες τις κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες.
Κεφάλαιο Πέμπτο
Το εμπόρευμα
Η παραπάνω θεωρία για το φορολογικό σύστημα με το συντελεστή Π, μπορεί να εφαρμοστεί σε μια καπιταλιστική κοινωνία, άμεσα, με τη βοήθεια του κράτους, με την ανέγερση, παράδειγμα, πολυκαταστημάτων, τα οποία θα δίνονται για λειτουργία στους ιδιώτες με την λογική βέβαια του φορολογικού συστήματος Π.
Χρέος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι να αγωνιστεί για την αναγνώριση και εφαρμογή του Π έστω και σταδιακά, έστω και σε εθελοντική βάση, δίπλα από το υπάρχον. Αυτή θα είναι η ελάχιστη αναγνώριση που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν προς τους εργαζόμενους. Να κάνουμε γνωστή την παρουσία - συνεισφορά τους στον προϋπολογισμό του κράτους.
Κεφάλαιο Έκτο
Ταξική κοινωνία εδώ ταξική κοινωνία εκεί, πότε και πως θα φθάσουμε στην αταξική κοινωνία ;
Τι να σημαίνει άραγε ο όρος Αταξική Κοινωνία; Μήπως εννοούμε μόνο την εργατική τάξη; Τότε δεν είναι αταξική αλλά κοινωνία της εργατικής τάξης. Αν υιοθετήσουμε αυτή τη θέση είδαμε την κατάληξη της εργατικής τάξης. Οι εργάτες είναι τα πρώτα θύματα, είναι τα θύματα της « πρώτης γραμμής του μετώπου », οι άμεσα εκμεταλλευόμενοι, αλλά δεν είναι οι μόνοι!
Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται
Διαβάστε το παρόν άρθρο στο epirusgate πατώντας εδώ
Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση είναι η μεγαλύτερη από όσες έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα, η μεγαλύτερη σε ένταση, σε έκταση και σε διάρκεια. Στις προηγούμενες υπήρχε η δυνατότητα η κρίση από τις πλούσιες χώρες να «αποσυμπιεστεί», να μετατοπιστεί σε άλλες περιοχές του πλανήτη, που δεν είχαν πληγεί άμεσα (συνήθως στις φτωχότερες). Τώρα η κρίση είναι πράγματι παγκόσμια! Από την Αργεντινή έως την Ιρλανδία, από την Πορτογαλία μέχρι την Ταιβάν. Όπως κάθε ενεργειακή κρίση μας αναγκάζει να βρούμε νέες μορφές ενέργειας έτσι και η οικονομική κρίση θα μας αναγκάσει να βρούμε νέα κοινωνικά συστήματα, νέα οικονομικά μοντέλα, νέα φιλοσοφικά ρεύματα και ιδεολογίες.
Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση είναι η μεγαλύτερη από όσες έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα, η μεγαλύτερη σε ένταση, σε έκταση και σε διάρκεια. Στις προηγούμενες υπήρχε η δυνατότητα η κρίση από τις πλούσιες χώρες να «αποσυμπιεστεί», να μετατοπιστεί σε άλλες περιοχές του πλανήτη, που δεν είχαν πληγεί άμεσα (συνήθως στις φτωχότερες). Τώρα η κρίση είναι πράγματι παγκόσμια! Από την Αργεντινή έως την Ιρλανδία, από την Πορτογαλία μέχρι την Ταιβάν. Όπως κάθε ενεργειακή κρίση μας αναγκάζει να βρούμε νέες μορφές ενέργειας έτσι και η οικονομική κρίση θα μας αναγκάσει να βρούμε νέα κοινωνικά συστήματα, νέα οικονομικά μοντέλα, νέα φιλοσοφικά ρεύματα και ιδεολογίες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)